مأقوط

لغت نامه دهخدا

مأقوط. [ م َءْ ] ( ع ص ) ثقیل گرانبار. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). ثقیل و گرانبار از مردان. || احمق. ( از ذیل اقرب الموارد ). || طعام مأقوط؛ آن که در آن قروت آمیخته باشند. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). طعام کشک دار. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس