مأطور

لغت نامه دهخدا

مأطور. [ م َءْ ] ( ع ص ، اِ ) چاهی که در پهلوی آن چاه دیگر باشد.( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || آبی که در رفتن نرم باشد و گرداگرد آن از چوب محکم کنند تا خراب نگردد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از ذیل اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس