مأبور

لغت نامه دهخدا

مأبور. [ م َءْ ] ( ع ص ) خرمابن گشن داده شده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). نخل یا زراعت اصلاح شده. ( از اقرب الموارد ). || سوزن خورانیده و منه کلب مأبور؛ یعنی سگ سوزن خورانیده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). حیوانی که به آن سوزن خورانیده باشند. ( ناظم الاطباء ). سگی که او را در نان سوزن خورانیده باشند. ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

خرمابن گشن داده شده

پیشنهاد کاربران

بپرس