ماونت پلزنت ( به انگلیسی: Mount Pleasant ) شهری در ایالت کارولینای جنوبی کشور ایالات متحده آمریکا است که جمعیت آن در سرشماری سال ۲۰۱۰ میلادی، ۶۷٬۸۴۳ نفر بوده است. [ ۴]
در پای پل آرتور راونل، Patriots Point، یک موزه دریایی و دریایی، محل ناو هواپیمابر جنگ جهانی دوم USS Yorktown است که اکنون به یک کشتی موزه تبدیل شده است. پل راونل، یک بزرگراه هشت خطه که در سال ۲۰۰۵ تکمیل شد، بر روی رودخانه کوپر قرار گرفته و مانت پلیزنت را به شهر چارلستون متصل می کند.
مکان مانت پلیزنت در ابتدا توسط مردم Sewee، یک قبیله زبان آلگونکیان اشغال شده بود. اولین مهاجران اروپایی در ۶ ژوئیه ۱۶۸۰ از انگلستان به رهبری کاپیتان فلورنتیا اوسالیوان وارد شدند. به کاپیتان اوسالیوان ۲۳۴۰ آکر ( ۹۵۰ هکتار ) اعطا شد که نه تنها جزیره ای را که بعداً به نام او نامگذاری شد، بلکه مکان آینده کوه پلیزانت را نیز شامل می شد. در اولین نقشه آن زمان، این منطقه «نقطه شمالی» نامیده می شد.
در سال ۱۶۹۶، ۵۱ مهاجر جدید وارد شدند. به هر خانواده چند صد هکتار در منطقه ای که به کلیسای مسیح معروف شد اختصاص یافت. در سال ۱۷۰۶، استان کارولینا در برابر چندین حمله اسپانیایی ها و فرانسوی ها از شهرک های خود به سمت جنوب مقاومت کرد و در شکست مهاجمان فرانسوی در منطقه ای به نام «آبکاو» پیروز شد.
منطقه «آبکاو» مزرعه هابکاو بود که بین نهر شم و رودخانه واندو قرار داشت. بعدها به نام مزرعه کشتی سازی نیز شناخته شد. دسترسی آن به آب های عمیق و فراوانی الوار خوب، آن را برای توسعه یک شرکت کشتی سازی موفق ایده آل کرده است. زمین های مجاور هابکاو پوینت در زمان های مختلف متعلق به چندین خانواده مختلف انگلیسی بود که بسیاری از آنها کشتی هایی را که Mount Pleasant خدمت می کردند، نگهداری می کردند. تا سال ۱۷۲۱، ۱۰۷ خانواده در کلیسای مسیح کلیسای زندگی می کردند، از جمله ۴۰۰ سفیدپوست و ۶۳۷ آفریقایی یا آفریقایی آمریکایی برده شده. از آنجایی که این منطقه برای مزارع بزرگ توسعه یافته بود، آفریقایی های برده شده و آمریکایی های آفریقایی تبار نیروی کار اصلی جامعه بردگان را تشکیل می دادند. بر اساس این تاریخ، اکثریت جمعیت این شهر در طول قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ آمریکایی آفریقایی تبار بودند.
پل عابر تخته و بشکه اصلی که بعداً به عنوان پل خیابان پیت در پای منطقه Old Village در ماونت پلیزنت شناخته شد، توسط خدمه H. L. Hunley برای عبور از Breach Inlet برای آزمایش زیردریایی مورد استفاده قرار گرفت. در سال ۱۸۹۹ پل چوبی اولیه با یک پل واگن برقی جایگزین شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر پای پل آرتور راونل، Patriots Point، یک موزه دریایی و دریایی، محل ناو هواپیمابر جنگ جهانی دوم USS Yorktown است که اکنون به یک کشتی موزه تبدیل شده است. پل راونل، یک بزرگراه هشت خطه که در سال ۲۰۰۵ تکمیل شد، بر روی رودخانه کوپر قرار گرفته و مانت پلیزنت را به شهر چارلستون متصل می کند.
مکان مانت پلیزنت در ابتدا توسط مردم Sewee، یک قبیله زبان آلگونکیان اشغال شده بود. اولین مهاجران اروپایی در ۶ ژوئیه ۱۶۸۰ از انگلستان به رهبری کاپیتان فلورنتیا اوسالیوان وارد شدند. به کاپیتان اوسالیوان ۲۳۴۰ آکر ( ۹۵۰ هکتار ) اعطا شد که نه تنها جزیره ای را که بعداً به نام او نامگذاری شد، بلکه مکان آینده کوه پلیزانت را نیز شامل می شد. در اولین نقشه آن زمان، این منطقه «نقطه شمالی» نامیده می شد.
در سال ۱۶۹۶، ۵۱ مهاجر جدید وارد شدند. به هر خانواده چند صد هکتار در منطقه ای که به کلیسای مسیح معروف شد اختصاص یافت. در سال ۱۷۰۶، استان کارولینا در برابر چندین حمله اسپانیایی ها و فرانسوی ها از شهرک های خود به سمت جنوب مقاومت کرد و در شکست مهاجمان فرانسوی در منطقه ای به نام «آبکاو» پیروز شد.
منطقه «آبکاو» مزرعه هابکاو بود که بین نهر شم و رودخانه واندو قرار داشت. بعدها به نام مزرعه کشتی سازی نیز شناخته شد. دسترسی آن به آب های عمیق و فراوانی الوار خوب، آن را برای توسعه یک شرکت کشتی سازی موفق ایده آل کرده است. زمین های مجاور هابکاو پوینت در زمان های مختلف متعلق به چندین خانواده مختلف انگلیسی بود که بسیاری از آنها کشتی هایی را که Mount Pleasant خدمت می کردند، نگهداری می کردند. تا سال ۱۷۲۱، ۱۰۷ خانواده در کلیسای مسیح کلیسای زندگی می کردند، از جمله ۴۰۰ سفیدپوست و ۶۳۷ آفریقایی یا آفریقایی آمریکایی برده شده. از آنجایی که این منطقه برای مزارع بزرگ توسعه یافته بود، آفریقایی های برده شده و آمریکایی های آفریقایی تبار نیروی کار اصلی جامعه بردگان را تشکیل می دادند. بر اساس این تاریخ، اکثریت جمعیت این شهر در طول قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ آمریکایی آفریقایی تبار بودند.
پل عابر تخته و بشکه اصلی که بعداً به عنوان پل خیابان پیت در پای منطقه Old Village در ماونت پلیزنت شناخته شد، توسط خدمه H. L. Hunley برای عبور از Breach Inlet برای آزمایش زیردریایی مورد استفاده قرار گرفت. در سال ۱۸۹۹ پل چوبی اولیه با یک پل واگن برقی جایگزین شد.
