ماورای اردن

ماورای اردن ( به لاتین: Oultrejordain ) ، ارباب نشینی است که در قرن ۱۱ میلادی و پس از جنگ صلیبی اول و پیروزی صلیبیون ایجاد شد و تا زمان فتح کراک بدست صلاح الدین، تابعی از پادشاهی اورشلیم بود. ارباب نشین ماورای اردن، قلمرویی با مرزهای مشخص نشده در شرق رود اردن، که یکی از مهم ترین و بزرگترین واسال های پادشاهی اورشلیم است. این ارباب نشین به دلیل موقعیت جغرافیایی آن که بر سر راه کاروان تجاری مسلمانان از امیت ویژه ای برخوردار بود. آخرین ارباب آن، رینالید شاتیون پس از ازدواج با استفانی مایلی به حکومت ماورای اردن رسید، خود را شاهزاده ماورای اردن معرفی می کرد نه تابع و واسال پادشاه. وی و کنش های وی یکی از عوامل اصلی هجوم صلاح الدین پادشاهی اورشلیم در سال ۱۱۸۷ میلادی بود. صلاح الدین پس از پیروزی در نبرد حطین و قتل رینالد شاتیون این ارباب نشین را در سال ۱۱۸۷ فتح کرد و به قلمروی ایوبیان ضمیمه کرد.
• رومن لپوی، احتمالاً ۱۱۱۸–۱۱۲۶
• پاگان پیشخدمت، ۱۱۲۶–۱۱۴۷
• مائوریس مونتریال، ۱۱۴۷–۱۱۶۱
• فیلیپ مایلی، ۱۱۶۱–۱۱۶۸
• استفان د مایلی، :
• هومفری سوم تورون، ۱۱۶۸–۱۱۷۳
• مایلز د پلانسی، ۱۱۷۳–۱۱۷۴
• رینالد شاتیون، ۱۱۷۶–۱۱۸۷