ماهیچه قلبی یا ماهیچه کاردیاک یا میوکاردیوم ( به انگلیسی: Cardiac muscle ) یکی از سه نوع ماهیچه مهره داران است که دوتای دیگر، ماهیچه اسکلتی و ماهیچه صاف می باشند. این ماهیچه، غیرارادی و مخطط است که بافت اصلی دیواره های قلبی را تشکیل می دهد. میوکاردیوم، تشکیل لایه میانی بین لایه بیرونی دیواره قلبی ( اپیکاردیوم ) و لایه داخلی ( اندوکاردیوم ) می دهد، همچنین خون از طریق گردش کرونری میوکاردیوم را تغذیه می کند. این نوع ماهیچه شامل سلول های منفرد ماهیچه قلب ( کاردیومیوسیت ها ) هستند که از طریق صفحات بینابینی به هم متصل شده و در فیبرهای کلاژن و دیگر مواد سازنده ماتریکس برون سلولی، دربرگرفته شده اند.
کشش های ماهیچه قلبی به طریق مشابه با ماهیچه اسکلتی صورت می پذیرد، گرچه که بین این دو تفاوت های مهمی برقرار است. تحریک الکتریکی به شکل پتانسیل عمل، باعث آزادسازی کلسیم از منبع کلسیم داخل سلولی ( از شبکه سارکوپلاسمی ) می گردد. افزایش کلسیم موجب سر خوردن رشته های ماهیچه ای ( میوفیلامنت ها ) در کنار یکدیگر، در فرایندی به نام تزویج تحریکی - انقباضی می گردد.
بیماری های ماهیچه قلب از اهمیت زیادی برخوردار اند. این بیماری ها شامل شرایطی می شوند که معلول محدودیت خون رسانی به ماهیچه هاست، از جمله آنزین پکتوریس، سکته قلبی و دیگر بیماری های ماهیچه قلبی که به آن ها کاردیومیوپاتی می گویند.
ریتم طبیعی قلب از گره سینوسی یا گره پیشاهنگ ( S. A. N ) در دهلیز آغاز شده و پس از انتقال به گره دهلیزی - بطنی ( A. V. N ) در بطن ها منتشر می شود. در نتیجه این نحو هدایت تحریک الکتریکی، ابتدا سلول های عضلانی دهلیز و با فاصله کمی بطن ها منقبض می شوند و همچنین ابتدا میوکارد دهلیزها شل شده و سپس بطن ها شل می شوند.
تعداد ضربان قلب در حالت عادی بین ۶۰ تا ۱۰۰ ضربان در دقیقه است که بر اساس ریتم گره سینوسی تنظیم می شود. در مواقع فعالیت با تحریک سیستم سمپاتیک و آزاد شدن نوراپی نفرین ضربان قلب تندتر می شود.
سرخ رگ های کرونری از آئورت بیرون می آیند این سرخرگ ها باعث خونرسانی به قسمت بیشتر عضله بطن چپ می شوند. بطن چپ دارای عضلات بیشتری نسبت به بطن راست می باشد زیرا وظیفه آن، تلمبه کردن خون به تمام قسمت های بدن است. شریان های کرونری راست، معمولاً کوچک تر بوده و قسمت زیرین قلب و بطن راست را خونرسانی می کند. وظیفه بطن راست تلمبه کردن خون به ریه ها می باشد. شریان های کرونری دارای ساختمانی مشابه تمام شریان های بدن هستند اما فقط در یک چیز با آن ها تفاوت دارند که فقط در زمان بین ضربان های قلب که قلب در حالت استراحت ( ریلکس ) قرار دارد، خون در این شریان ها جریان می یابد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکشش های ماهیچه قلبی به طریق مشابه با ماهیچه اسکلتی صورت می پذیرد، گرچه که بین این دو تفاوت های مهمی برقرار است. تحریک الکتریکی به شکل پتانسیل عمل، باعث آزادسازی کلسیم از منبع کلسیم داخل سلولی ( از شبکه سارکوپلاسمی ) می گردد. افزایش کلسیم موجب سر خوردن رشته های ماهیچه ای ( میوفیلامنت ها ) در کنار یکدیگر، در فرایندی به نام تزویج تحریکی - انقباضی می گردد.
بیماری های ماهیچه قلب از اهمیت زیادی برخوردار اند. این بیماری ها شامل شرایطی می شوند که معلول محدودیت خون رسانی به ماهیچه هاست، از جمله آنزین پکتوریس، سکته قلبی و دیگر بیماری های ماهیچه قلبی که به آن ها کاردیومیوپاتی می گویند.
ریتم طبیعی قلب از گره سینوسی یا گره پیشاهنگ ( S. A. N ) در دهلیز آغاز شده و پس از انتقال به گره دهلیزی - بطنی ( A. V. N ) در بطن ها منتشر می شود. در نتیجه این نحو هدایت تحریک الکتریکی، ابتدا سلول های عضلانی دهلیز و با فاصله کمی بطن ها منقبض می شوند و همچنین ابتدا میوکارد دهلیزها شل شده و سپس بطن ها شل می شوند.
تعداد ضربان قلب در حالت عادی بین ۶۰ تا ۱۰۰ ضربان در دقیقه است که بر اساس ریتم گره سینوسی تنظیم می شود. در مواقع فعالیت با تحریک سیستم سمپاتیک و آزاد شدن نوراپی نفرین ضربان قلب تندتر می شود.
سرخ رگ های کرونری از آئورت بیرون می آیند این سرخرگ ها باعث خونرسانی به قسمت بیشتر عضله بطن چپ می شوند. بطن چپ دارای عضلات بیشتری نسبت به بطن راست می باشد زیرا وظیفه آن، تلمبه کردن خون به تمام قسمت های بدن است. شریان های کرونری راست، معمولاً کوچک تر بوده و قسمت زیرین قلب و بطن راست را خونرسانی می کند. وظیفه بطن راست تلمبه کردن خون به ریه ها می باشد. شریان های کرونری دارای ساختمانی مشابه تمام شریان های بدن هستند اما فقط در یک چیز با آن ها تفاوت دارند که فقط در زمان بین ضربان های قلب که قلب در حالت استراحت ( ریلکس ) قرار دارد، خون در این شریان ها جریان می یابد.
wiki: ماهیچه قلبی