ماهیچه سینه ای بزرگ

ماهیچهٔ سینه ای بزرگ یا عضلهٔ پکتورالیس ماژور ( به انگلیسی: Pectoralis major ) ماهیچه ای است بادبزنی شکل و بزرگ که از دنده های حقیقی قفسه سینه، جناغ سینه و ترقوه مبدأ گرفته و به لبه خارجی ناودان بازویی استخوان بازو متصل می گردد و قابل لمس است. انقباض این عضله موجب نزدیک شدن بازو به تنه، خم شدن به جلو و چرخش داخلی بازو می شود.
سر ثابت این ماهیچه در بخش ترقوه ای از دوسوم سطح داخلی و قدامی تَرقُوه ( چَنبَره ) و در بخش جناغی از لبه سطح قدامی جناغ سینه و غضروف شش دنده اول شروع می شود و سر متحرک هر دو بخش به سطح خارجی بازو ( فاصله پنج سانتی بازو ) می چسبد.
ماهیچه سینه ای بزرگ بزرگ ترین و سطحی ترین ماهیچه جدار قُدامی است. پهن و سه گوش، بادبزنی شکل و ضخیم است. کنارهٔ تحتانی آن چین زیربغلی ( اگزیلاری ) قدامی را ایجاد می کند که مشخص کنندهٔ کنارهٔ قدامی تحتانی زیربغل است.
ماهیچه سینه ای بزرگ دو خاستگاه اصلی دارد. ترقوه ای ( کلاویکولار ) و جناغی دنده ای ( استرنوکوستال ) .
رشته هایی که از مبدأ ترقوه ای می آیند معمولاً توسط یک شکاف از الیاف مبدأ جناغی دنده ای مجزا هستند. ماهیچه توسط یک زردپی به پهنای پنج سانتی متر به لبهٔ خارجی ناودان میان تکمه ای ( اینترتوبرکولار ) استخوان بازو می چسبد. این زردپی، شامل یک ورقه قدامی و یک ورقه خلفی است. ورقه قدامی ضخیم تر از ورقه خلفی است. رشته های ترقوه ای در ورقه قدامی شرکت می کنند و ممکن است تا اتصالات دالی ( دلتوئید ) ادامه یابند.
رشته های ورقه خلفی به استخوان بازو، بالاتر از ورقه قدامی امتداد می یابد و یک استطاله از خود خارج می کند که پس از پوشاندن ناودان میان تکمه ای ( ناودان دوسَری ) با کپسول مفصل شانه مخلوط می شود. قسمت شکمی ماهیچه سینه ای بزرگ در زیر این قسمت است. بخش جناغی دنده ای آن برای تشکیل U شکلی با آن در انتهای خود پیچ می خورد. پایین ترین رشته های شکمی نسبت به فیبرهای جناغی دنده ای عمقی ترند.
رشته های میانی تشکیل قاعده U شکل را در چین زیربغلی ( اگزیلاری ) قدامی می دهند. قسمت ترقوه ای به سمت تحتانی خارجی رفته و به لایهٔ قدامی زردپی U شکل پیوسته و هر چه بیشتر به سمت تحتانی می رود. قسمت ترقوه ای بر رشته های شکمی ( ابدومینال ) و جناغی دنده ای تحتانی عمود بوده و بنا براین، این قسمت ها دارای کارکردهای متفاوتی هستند. کنار فوقانی ماهیچه سینه ای بزرگ از ماهیچه دالی توسط حفرهٔ زیرترقوه ای ( اینفراکلاویکولار ) که آن را ناودان دالی سینه ای ( دلتوپکتورال ) هم می نامند، جدا می شود. از درون حفرهٔ زیرترقوه ای، سیاهرگ سری ( ورید سفالیک ) و شاخه دالی از شاخه های سرخرگ سینه ای سرشانه ای ( توراکواکرومیال ) عبور می کند.