ماهی گیری و شیلات (fishing and fisheries)
صید ماهی و صدف داراناز دریا یا آب های شیرین. ماهی منبع بسیار خوب پروتئین برای انسان است و در صنعت، روغن و استخوان ماهی را برای تولید خوراک دام، کود شیمیایی، چسب، و دارو به کار می برند. ماهی ها را بیشتر از اقیانوس ها صید می کنند. سالیانه، حدود ۱۰۰میلیون تن ماهی در جهان صید می شود (۱۹۹۵). از ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۰، هر سال حدود هفت درصد به میزان صید ماهی افزوده می شد. کشتی های مجهز به سردخانه امکان فیله و کنسرو کردن ماهی ها را در دریا فراهم آورده اند. ژاپنی ها برای تعیین محل دقیق گلۀ ماهی ها، با استفاده از سونار (ردیاب آوایی) و رادار و با صید آن ها به کمک، طعمه های شیمیایی و بارهای الکتریکی، روش های جدیدی در پیش گرفته اند. در دهۀ ۱۹۷۰، صید بیش از حد ماهیمنجر به کاهش شدید نسل آن ها و درنتیجه، ایجاد اختلاف بین کشورهایی شد که از مکان مشترکی برای صید ماهی استفاده می کردند. گسترده تر کردن محدوده های ماهی گیری راه حلی موقت برای این مشکل بود. کشورهای حاشیه ای دریای شمالاز روش بارورسازی مصنوعیتخم ماهی و رهاکردن بچه ماهی هادر دریا استفاده کردند. در ۱۹۸۸، صید بیش از حد ماهی در شمال شرق اقیانوس اطلس باعث شد که صدها هزار فُگ دریاییدر سواحل شمالی نروژ گرسنه بمانند. در ۱۹۸۹، قطعنامه ای در سازمان ملل متحد به تصویب رسید که به موجب آن، تا ژوئن ۱۹۹۲، صید انبوه ماهی با استفاده از تور شناور پایان می یافت. افزایش ۳۰درصدی بیماری ماهی ها در دریای شمال را ناشی از آلودگی دریا دانسته اند. از دهۀ ۱۹۷۰، ذخایر ماهی آب های عمیق جهان به سبب رشد بی سابقۀ ماهیگیری در این آب ها کاهش یافته است. با کاهش صید سنتی در آب های کم عمق، صید در آب های عمیق به منظور تجارت ماهی افزایش یافت، اما سرعت رشد و درنتیجه، تولید مثل ماهی های آب های عمیق بسیار پایین است. مثلاً، ذخایر نوعی ماهی در نیوزیلند، که جزو اولین، ماهی های بهره برداری شده از آب های عمیق بود، در دهۀ ۱۹۷۰، حدود ۹۰ درصد نزول کرد و هیچ گاه جبران نشد. این موضوع بر اکوسیستم آب های عمیق تأثیر دایم می گذارد؛ بدین معنی که ماهی هایی با رشد سریع جانشین گونه هایی می شوند که زادآوری کند دارند.
ماهی گیری اقیانوسی. بخش اعظم ماهی صیدشده در جهان از اقیانوس ها تأمین می شود که درمجموع بیست درصد پروتئین حیوانی جهان را تشکیل می دهد. گونه های متعددی از ماهی های دریایی را در باراندازهای ماهی گیری کشورهای جهان می توان دید، اما بیشتر آن ها را ماهی کادو شاه ماهی، و بیشتر سخت پوستانصید شده را میگو ها تشکیل می دهند. در میان نرم تنان نیز ماهی مرکبو دوکفه ای هایی، مانند صدفبیش از همه صید می شوند. تقریباً همۀ ماهی ها را از بخش سطحی آب، لایه ای به عمق ۵۰ متر، صید می کنند. در این لایه، نور نفوذ می کند و پلانکتون های گیاهیبه عمل فتوسنتز می پردازند.
صید ماهی و صدف داراناز دریا یا آب های شیرین. ماهی منبع بسیار خوب پروتئین برای انسان است و در صنعت، روغن و استخوان ماهی را برای تولید خوراک دام، کود شیمیایی، چسب، و دارو به کار می برند. ماهی ها را بیشتر از اقیانوس ها صید می کنند. سالیانه، حدود ۱۰۰میلیون تن ماهی در جهان صید می شود (۱۹۹۵). از ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۰، هر سال حدود هفت درصد به میزان صید ماهی افزوده می شد. کشتی های مجهز به سردخانه امکان فیله و کنسرو کردن ماهی ها را در دریا فراهم آورده اند. ژاپنی ها برای تعیین محل دقیق گلۀ ماهی ها، با استفاده از سونار (ردیاب آوایی) و رادار و با صید آن ها به کمک، طعمه های شیمیایی و بارهای الکتریکی، روش های جدیدی در پیش گرفته اند. در دهۀ ۱۹۷۰، صید بیش از حد ماهیمنجر به کاهش شدید نسل آن ها و درنتیجه، ایجاد اختلاف بین کشورهایی شد که از مکان مشترکی برای صید ماهی استفاده می کردند. گسترده تر کردن محدوده های ماهی گیری راه حلی موقت برای این مشکل بود. کشورهای حاشیه ای دریای شمالاز روش بارورسازی مصنوعیتخم ماهی و رهاکردن بچه ماهی هادر دریا استفاده کردند. در ۱۹۸۸، صید بیش از حد ماهی در شمال شرق اقیانوس اطلس باعث شد که صدها هزار فُگ دریاییدر سواحل شمالی نروژ گرسنه بمانند. در ۱۹۸۹، قطعنامه ای در سازمان ملل متحد به تصویب رسید که به موجب آن، تا ژوئن ۱۹۹۲، صید انبوه ماهی با استفاده از تور شناور پایان می یافت. افزایش ۳۰درصدی بیماری ماهی ها در دریای شمال را ناشی از آلودگی دریا دانسته اند. از دهۀ ۱۹۷۰، ذخایر ماهی آب های عمیق جهان به سبب رشد بی سابقۀ ماهیگیری در این آب ها کاهش یافته است. با کاهش صید سنتی در آب های کم عمق، صید در آب های عمیق به منظور تجارت ماهی افزایش یافت، اما سرعت رشد و درنتیجه، تولید مثل ماهی های آب های عمیق بسیار پایین است. مثلاً، ذخایر نوعی ماهی در نیوزیلند، که جزو اولین، ماهی های بهره برداری شده از آب های عمیق بود، در دهۀ ۱۹۷۰، حدود ۹۰ درصد نزول کرد و هیچ گاه جبران نشد. این موضوع بر اکوسیستم آب های عمیق تأثیر دایم می گذارد؛ بدین معنی که ماهی هایی با رشد سریع جانشین گونه هایی می شوند که زادآوری کند دارند.
ماهی گیری اقیانوسی. بخش اعظم ماهی صیدشده در جهان از اقیانوس ها تأمین می شود که درمجموع بیست درصد پروتئین حیوانی جهان را تشکیل می دهد. گونه های متعددی از ماهی های دریایی را در باراندازهای ماهی گیری کشورهای جهان می توان دید، اما بیشتر آن ها را ماهی کادو شاه ماهی، و بیشتر سخت پوستانصید شده را میگو ها تشکیل می دهند. در میان نرم تنان نیز ماهی مرکبو دوکفه ای هایی، مانند صدفبیش از همه صید می شوند. تقریباً همۀ ماهی ها را از بخش سطحی آب، لایه ای به عمق ۵۰ متر، صید می کنند. در این لایه، نور نفوذ می کند و پلانکتون های گیاهیبه عمل فتوسنتز می پردازند.
wikijoo: ماهی_گیری_و_شیلات