ماهوى

رزومه ات کجاست؟ چرا خوف داری از اینکه بگی کی هستی و ۳۲ سال قبل با چه افرادی، در کجا، در کدام ساختمان، بقول خودت قوه قضائیه جلسه داشتی و طرح دادی، اون هم برای قضات که چی را چطور احکام و . . . بنویسند؟ 🤖❗
نترس! ۵ سال حبس را بدل می کنم به ۱۵ سال تفریح در جای عالی، بشرطی که قرص هایت را پشت و رو نخوری 🤣
دوست داری برات کف بزنند و هوررا بکشند؟ خب عیبی نداره، برنامه عمو پوررنگ با بادکنک و شکلات آماده استقبال از شما، مسلمان معظم، هست… 😏🎈🍬

/ماهوى/بافاصله کوتاه
( ماهوی ) بدون فاصله کوتاه

. . .
پاهم به قبر درازکردم؛
از چی منو بترسانی؟
از مهمونیهای مفصّل؟
اولین نفر نبودی تهدید کرده باشد.
. . .
ماهوی؛کلمه عربی غلط ونبود ونیست
با هر تلفظی هم غلط هست
هر کی باشد ادعا کند اینتور درسته یا اونتوری درسته!
. . . .
جلوی توهیم به قرآن وپیغمبر و. . .
وغرورت را . . . . بگیر؛
ای مسلمان!

ورود به پرونده ها و اظهارنظر درباره ورودی های آن ها خارج از صلاحیت قانونی است و ارتباطی به شما ندارد. تمام پست ها و کامنت های شما، بدون یک منبع مستند، صرفاً برای تخریب و نمایش برتری خیالی است. ادعای شما درباره ۳۲ سال پیش و هوش مصنوعی، در زمانی که نه اینترنت عمومی بود و نه AI معنای امروز را داشت، تنها داستان سرایی و مغلطه است. مشخص کنید کی، کجا، با چه کسی و با چه منابعی این ادعا اجرا شده است؛ وگرنه هیچ ارزش علمی ندارد و صرفاً نمایش پوشالی است.
پایتان را بیشتر از این دراز نکنید. رفتار شما چهره مناصب قضایی را مخدوش و دستگاه ها و متخصصان را گمراه می کند. این عمل قابل پیگرد قانونی است.
ده ها ID جعلی ساخته اید و آشکارا اکاذیب پخش می کنید. جمع کنید این بساط یاوه گویی و بروید جایی که به این خزعبلات بهای واقعی بدهند.

عبدالرضا و افشین و بهنام رضایی با اسم انگلیسی و فارسی و امیر و محمد پرزاد سعید سرور مهدی سید سرور قشقایی رضا شاه توهین قوم ترک هوا سیدی قوم گرایی کرد رضا اصغریان ( اشکبوس )
زبان و تاریخ تورک و
امین و سید سرور تا شاهین تورک و شاهین و یاشار نیازی�و استاد حسین جعفری خویی و بهرام غفوری
حساب های دیگر
شغل تکنیکال روانشناسی بازار
سعید سرور
شغل کاشف واقعیت سابق
رضا اصغریان ( اشکبوس )
زبان و تاریخ تورک
عبدالرضا
پزشک
اردبیل
و غیر این داری حساب های زیاد هست�
ادعا که:
> �صرفاً واژگانی که در متون ادبی آمده اند "عربی فصیح" محسوب می شوند و دیگر اصطلاحات، به ویژه اصطلاحات حوزه های علمی و حوزوی، ابداعات بی اساس و فاقد ارزش اند�، و نقد آن.
و سپس نکات مخالف شما را هم مطرح کرده اید. من قدم به قدم جواب می دهم:
- - -
۱. مفهوم �عربی فصیح� و ورود واژگان جدید
عربی فصیح به معنای زبان عربی معیار و درست است که قواعد صرف و نحو و لغت آن مطابق متون کلاسیک مانند قرآن، شعر جاهلی، و آثار بلاغی معتبر باشد. این تعریف در منابع معتبر زبان شناسی عربی مانند:
لسان العرب ( ابن منظور )
المفردات فی غریب القرآن ( فَیروزآبادی )
المعجم الوسیط ( دار القلم ) آمده است.
ورود واژگان جدید، از جمله اصطلاحات علمی و مذهبی، بخشی طبیعی از تحول هر زبان است. زبان زنده هیچ گاه ثابت نمی ماند و به دلیل نیازهای علمی، فلسفی و فرهنگی واژگان جدید وارد می کند. این موضوع در عربی نیز مشاهده شده است، مثلاً در قرون بعد از جاهلیت و دوران عباسی، بسیاری از واژگان برای علوم، فلسفه، پزشکی، و ریاضیات وارد عربی شدند. این واژگان نه جعلی اند و نه فاقد ارزش، بلکه بخشی از تحول زبانی و فرهنگی هستند. منابع معتبر:
History of the Arabic Language – Kees Versteegh
Arabic Language and Linguistics – R. R. Stetkevych
> بنابراین، ورود واژه های جدید باعث نمی شود زبان عربی فصیح از اعتبار ساقط شود، درست مانند فارسی که واژگان عربی و اروپایی وارد آن شده اند ولی فارسی معیار باقی مانده است.
- - -
۲. �چندوجهی بودن� زبان و معنای آن
ادعای شما که �چندوجهی بودن باعث عدم درک اصل معنا می شود� صحیح نیست. در واقع، چندوجهی بودن زبان، یعنی تنوع معنایی و وجود زمینه های مختلف فرهنگی و علمی، نشانه غنای زبان است، نه آفت آن.
بسیاری از واژگان عربی علمی یا دینی دارای معانی تخصصی هستند که در متون ادبی کلاسیک نیامده اند، ولی اعتبار و مشروعیت دارند. مثال:
اصطلاحات پزشکی: جراحة ( جراحی ) ، طب ( پزشکی )
فلسفه و منطق: ماهیة، جوهر
تفاسیر قرآن و احادیث که می گویید دچار �تفسیر به رأی� شده اند، مشکلشان ناشی از تفسیر شخصی ناصحیح است، نه از غنای واژگان یا ورود واژه های جدید.
- - -
۳. استناد به متون اولیه یا لغتنامه های معاصر
ادعا می کنید �عربی فصیح باید فقط به متون اولیه استناد کند�. این دیدگاه محدود و کلاسیک است و با واقعیت زبان در تضاد است:
زبان عربی، به مانند هر زبان زنده، همیشه در حال توسعه است.
لغتنامه های معاصر مانند المعجم الوسیط یا لسان العرب بعدی، به بررسی و جمع آوری تمام واژگان معتبر، قدیمی و جدید پرداخته اند و از نظر علمی قابل استناد هستند.
اگر فقط به متون اولیه اکتفا کنیم، بخش عظیمی از علوم، فقه، و ادبیات بعد از جاهلیت و صدر اسلام را نادیده گرفته ایم.
- - -
۴. جمع بندی نقد
ادعای �ابداعات بی اساس و فاقد ارزش� غلط است. دلیل:
1. زبان زنده و علمی به طور طبیعی واژه های جدید و تخصصی را وارد می کند.
2. منابع معتبر زبان شناسی و ادبیات عربی ورود واژگان جدید را به رسمیت می شناسند.
3. محدود کردن �عربی فصیح� به متون قدیمی باعث نادیده گرفتن علوم، فقه، فلسفه و فرهنگ عربی می شود.
نتیجه: این دیدگاه نه علمی است و نه با واقعیت زبان های زنده تطابق دارد. اصطلاحات جدید علمی و حوزوی بخش ارزشمند تاریخچه غنی زبان عربی اند، نه تهدید آن.
- - -

. . .
۱. زبان عربی فصیح اگه کلمات نو واعجمی بهش وارد میشه؛ دیگه فصیح نیست بلکه جعلی واضافاتی.
مانند فارسی سره اگه واژه ها اجنبی واردش میشه انوقت فارسی معاصر یا دگرگون شده یا معیار محسوب هست.
۲. چند وجهی یعنی تداخل وعدم درک اصل معنائ و. . . وباعث بازی با کلمات هست.
واین آفت تفاسیر قرآن وقوانین واحادیث وقرادادها و. . .
که باعث تفسیر به رای وازخود درآوردنی
وشواهدش زیاده بی انتهاست.
۲. بی اساس این مقوله چطور اساس شد!
عربی فصیح باید به متون اولیه واصل استناد کرد نه به لغتنامه ها نو ومعاصر ومستحدث. .
. . .
این را ناعلمی وغیر صحیح است؟؟؟؟؟؟
تعجب آوره!
یا تأسف آوره؟!
پس به همه علوم باید نااساس بدانیم!
. . .
سپاس.

اولاً، باید تأکید کرد که عربی فصیح صرفاً محدود به زبان متون ادبی نیست. زبان عربی، به عنوان زبانی زنده و پویا، در طول تاریخ خود دستخوش تحولات و گستره های متنوعی شده است که شامل زبان ادبی، علمی، فلسفی، حقوقی، کلامی و فقهی می شود.
ثانیاً، واژگان و اصطلاحات مورد استفاده در حوزه های علمی، فلسفی و دینی که غالباً در متون حوزوی دیده می شوند، از حیث زبان و رسمیت، ذیل زبان عربی فصیح قرار می گیرند، هرچند ممکن است در متون کلاسیک محدود دیده نشوند. به عنوان نمونه، اصطلاحاتی مانند �ماهوی� ( مربوط به ماهیت ) ، �مارالبیان� ( چیزی که بیان نشده ) و �فوق الأشعار� ( برتر از اشعار ) در آثار بزرگان زبان عربی همچون ابن منظور در �لسان العرب�، فیروزآبادی در �القاموس المحیط�، و در متون فلسفی و کلامی ابن سینا، فارابی، امام غزالی و سایر فلاسفه و متکلمان برجسته به وفور مشاهده می شوند.
ثالثاً، زبان تخصصی حوزه های علمی، دینی و حقوقی، بخشی جدایی ناپذیر از زبان عربی فصیح است و نمی توان اعتبار و رسمیت آن را صرفاً بر مبنای حضور یا عدم حضور بمانند قرآن کریم یا متون ادبی اولیه سنجید.
بر این اساس، ادعای اینکه صرفاً واژگانی که در متون ادبی آمده اند �عربی فصیح� محسوب می شوند و دیگر اصطلاحات، به ویژه اصطلاحات حوزه های علمی و حوزوی، ابداعات بی اساس و فاقد ارزش اند، تحلیلی ناصحیح و غیرعلمی است که موجب محدودسازی زبان عربی و نادیده گرفتن تاریخچه غنی و چندوجهی آن می گردد.
در پایان، جهت مراجعه و مطالعه عمیق تر، منابع معتبر بشرح ذیل درج می گردد.
�لسان العرب� - ابن منظور
�القاموس المحیط� - فیروزآبادی
آثار فلسفی و کلامی ابن سینا، فارابی، امام غزالی
متون فقهی حوزه های علمیه
�معجم المصطلحات الفلسفیة�
امید است با این توضیحات، دیدگاه های علمی تر و مستندتری در مورد زبان عربی و اصطلاحات حوزوی پذیرفته شود.