ماهوى

اولاً، باید تأکید کرد که عربی فصیح صرفاً محدود به زبان متون ادبی نیست. زبان عربی، به عنوان زبانی زنده و پویا، در طول تاریخ خود دستخوش تحولات و گستره های متنوعی شده است که شامل زبان ادبی، علمی، فلسفی، حقوقی، کلامی و فقهی می شود.
ثانیاً، واژگان و اصطلاحات مورد استفاده در حوزه های علمی، فلسفی و دینی که غالباً در متون حوزوی دیده می شوند، از حیث زبان و رسمیت، ذیل زبان عربی فصیح قرار می گیرند، هرچند ممکن است در متون کلاسیک محدود دیده نشوند. به عنوان نمونه، اصطلاحاتی مانند �ماهوی� ( مربوط به ماهیت ) ، �مارالبیان� ( چیزی که بیان نشده ) و �فوق الأشعار� ( برتر از اشعار ) در آثار بزرگان زبان عربی همچون ابن منظور در �لسان العرب�، فیروزآبادی در �القاموس المحیط�، و در متون فلسفی و کلامی ابن سینا، فارابی، امام غزالی و سایر فلاسفه و متکلمان برجسته به وفور مشاهده می شوند.
ثالثاً، زبان تخصصی حوزه های علمی، دینی و حقوقی، بخشی جدایی ناپذیر از زبان عربی فصیح است و نمی توان اعتبار و رسمیت آن را صرفاً بر مبنای حضور یا عدم حضور بمانند قرآن کریم یا متون ادبی اولیه سنجید.
بر این اساس، ادعای اینکه صرفاً واژگانی که در متون ادبی آمده اند �عربی فصیح� محسوب می شوند و دیگر اصطلاحات، به ویژه اصطلاحات حوزه های علمی و حوزوی، ابداعات بی اساس و فاقد ارزش اند، تحلیلی ناصحیح و غیرعلمی است که موجب محدودسازی زبان عربی و نادیده گرفتن تاریخچه غنی و چندوجهی آن می گردد.
در پایان، جهت مراجعه و مطالعه عمیق تر، منابع معتبر بشرح ذیل درج می گردد.
�لسان العرب� - ابن منظور
�القاموس المحیط� - فیروزآبادی
آثار فلسفی و کلامی ابن سینا، فارابی، امام غزالی
متون فقهی حوزه های علمیه
�معجم المصطلحات الفلسفیة�
امید است با این توضیحات، دیدگاه های علمی تر و مستندتری در مورد زبان عربی و اصطلاحات حوزوی پذیرفته شود.

پس:
هویّتی
هیئتی
و "ما" إضافه هست.
واگه نسبت به این جمله
ماهو من الأول إلی الآخر
پس بهتر از إبداع واژه جدید از
کامل
استفاده میشود
ما هور مذکور
کاملاً مُندرج
المُستندات المُلحقه
الدلائل کُلّها
. . .
بررسی بیشتر لازمه

به بهانه انباشتن تعداد زیاد پروندها.
سعی کنید به دادگاه مراجعه نکنید ومشکلات را به خودتان اضافه نکنید.