ماهَم آنْگه ( درگذشتهٔ ۱۵۶۲ م. ) دایهٔ اصلی، مورداعتماد تام و موردعلاقه اکبرشاه گورکانی بود. او بسیار زیرک، سیاستمدار، بی رحم، حیله گر و جاه طلب برای قدرت بود و مشاور اصلی، مورداعتماد و پرنفوذ سیاسی و شخصی شاه در طول دوران نوجوانی به شمار می آمد و عملاً حکومت گورکانی را از ۱۵۶۰ م. تا زمان مرگ خود در ۲۴ ژوئیه ۱۵۶۲ م. در اختیار داشت و در عرصه سیاست و مسائل خانوادگی شاهنشاهی نقش مستقیم و فعالی داشت تا جایی که در عزل و نصب چندین وزیر اعظم و فرماندهان سپاهی و ایالتی دست داشت . همچنین وی از سواد و تحصیلات خوبی برخوردار بود و به زبان های فارسی، اردو ، ترکی ، سانسکریت تسلط داشت[ ۱]
ماهم آنگه، پیش از آنکه اکبرشاه در سن سیزده سالگی در سال ۱۵۵۶ بعنوان امپراتور گورکانی بر تخت پادشاهی بنشیند، دایهٔ ارشد او بود. حتی پسر او ادهم خان، [ ۲] برادر رضاعی اکبرشاه، تقریباً یکی از اعضای خانواده سلطنتی در نظر گرفته میشد. ماهم آنگه زیرک، جاه طلب و مسئول دربار و حرمسرا بود. همیشه بدنبال افزایش قدرت خود و پسرش بود. در سال ۱۵۶۰ م. آن دو با زیرکی و حیله اکبرشاه را راضی به آمدن به هند بدون همراهی بایرام خان، نایب السلطنه و قَیِّمَش کردند. آنان توانستند اکبرشاه را که تنها ۱۷ سال داشت، متقاعد کنند نیازی به بایرام خان نیست. اکبرشاه بایرام خان را مرخص کرده و به سفر حج فرستاد. چند ماه بعد یک افغان بایرام خان را کشت و بخش اعظم قدرت مُعظَمِ و بخش بزرگی از نفوذش در کل امپراتوری که در گذشته بعنوان قَیّم و نایب السلطنه عهده دار بود، به ماهم آنگه منتقل شد و به همین خاطر او بعنوان حاکم پنهانی تمام امپراتوری گورکانی در زمان اکبرشاه تا هنگام مرگ رسماً خدمت کرد. وی در تمام رفت و آمدهای دربار و جلسات امپراتوری شرکت می نمود و بیش از همه او به اکبرشاه مشاوره میداد. قدرت ماهم آنگه بمرور توسط شاه جوان رو به زوال رفت، زیرا اکبرشاه شروع به استقلال از زیر نفوذ ماهم آنگه کرد، بویژه زمانی که آتاغاخان، شخصی خارج از حوزهٔ نفوذ گستردهٔ ماهم را بدون مشورت با او به وزارت برگزید، باعث شد ماهم آنگه رسماً نفوذش بر اکبرشاه و امپراتوری را تا حدودی از دست دهد که این به تهدید بسیار بزرگی برای اقتدارش تبدیل شد، ولی با این اوضاع همچنان اکبر در بیشتر امور با او مشورت کرده و نظرش را بسیار مهم میشمرد و همچنان تا پایان عمر اجازه مداخله بر مدیریت شاهنشاهی گورکانی را داشت. [ ۳] [ منبع خودچاپ کرده]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفماهم آنگه، پیش از آنکه اکبرشاه در سن سیزده سالگی در سال ۱۵۵۶ بعنوان امپراتور گورکانی بر تخت پادشاهی بنشیند، دایهٔ ارشد او بود. حتی پسر او ادهم خان، [ ۲] برادر رضاعی اکبرشاه، تقریباً یکی از اعضای خانواده سلطنتی در نظر گرفته میشد. ماهم آنگه زیرک، جاه طلب و مسئول دربار و حرمسرا بود. همیشه بدنبال افزایش قدرت خود و پسرش بود. در سال ۱۵۶۰ م. آن دو با زیرکی و حیله اکبرشاه را راضی به آمدن به هند بدون همراهی بایرام خان، نایب السلطنه و قَیِّمَش کردند. آنان توانستند اکبرشاه را که تنها ۱۷ سال داشت، متقاعد کنند نیازی به بایرام خان نیست. اکبرشاه بایرام خان را مرخص کرده و به سفر حج فرستاد. چند ماه بعد یک افغان بایرام خان را کشت و بخش اعظم قدرت مُعظَمِ و بخش بزرگی از نفوذش در کل امپراتوری که در گذشته بعنوان قَیّم و نایب السلطنه عهده دار بود، به ماهم آنگه منتقل شد و به همین خاطر او بعنوان حاکم پنهانی تمام امپراتوری گورکانی در زمان اکبرشاه تا هنگام مرگ رسماً خدمت کرد. وی در تمام رفت و آمدهای دربار و جلسات امپراتوری شرکت می نمود و بیش از همه او به اکبرشاه مشاوره میداد. قدرت ماهم آنگه بمرور توسط شاه جوان رو به زوال رفت، زیرا اکبرشاه شروع به استقلال از زیر نفوذ ماهم آنگه کرد، بویژه زمانی که آتاغاخان، شخصی خارج از حوزهٔ نفوذ گستردهٔ ماهم را بدون مشورت با او به وزارت برگزید، باعث شد ماهم آنگه رسماً نفوذش بر اکبرشاه و امپراتوری را تا حدودی از دست دهد که این به تهدید بسیار بزرگی برای اقتدارش تبدیل شد، ولی با این اوضاع همچنان اکبر در بیشتر امور با او مشورت کرده و نظرش را بسیار مهم میشمرد و همچنان تا پایان عمر اجازه مداخله بر مدیریت شاهنشاهی گورکانی را داشت. [ ۳] [ منبع خودچاپ کرده]
wiki: ماهم انگه