ماه شرف مستوره

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
(1264/ 1263 -1220/ 1219 ق)
خطاط، عارف و شاعر متخلص به مستوره. در کردستان به دنیا آمد. وی که برادرزاده ی میرزا عبداللَّه رونق سنندجی، صاحب «حدیقه ی امان اللهی» و همسر خسروخان، والی کردستان بود. در فراگیری علم به مقدمات اکتفا نکرد و در زمینه ی علوم ادبی و دینی بر حسب سعی و پشتکار خود، توفیق حاصل نمود.
وی خطوط را استادانه می نوشت. اشعارش نیز لطیف و دلنشین بود و بیشتر به فارسی شعر می گفت. دیوان مستوره در حدود بیت هزار بیت بوده که بسیاری از آن نابود شده و فقط قسمتی از اشعار وی در حدود هزار بیت در 1304 ش، به چاپ رسیده است.
او با یغمای جندقی و ملا خضر نالی معاصر و معاشر بود. وی اشعاری نیز در مدح اهل بیت علیهم السلام دارد که دارای مضامین عرفانی و اجتماعی است. مستوره در 1263 ق از وطن خود همراه عمو و سایر خویشاوندان خود به سلیمانیه ی عراق رفت و در آنجا درگذشت. از آثار وی: «تاریخ کردستان» یا «تاریخ اردلان»، به فارسی در شرح حال و حکمرانی والیان اردلان کردستانی از بدو تأسیس این سلسله تا قرن هشتم قمری؛ «معجم الادباء» یا «مجمع الادباء»؛ «رساله» در عقاید و شرعیات؛ دیوان شعر، حدود دو هزار بیت.