مانیل

مانیل ( به فیلیپینی: Lungsod ng Maynila ) پایتخت کشور فیلیپین است. این شهر با ۱۰۷۵۲۰ نفر جمعیت در هر کیلومتر مربع، رکورد متراکم ترین شهر کره زمین را در اختیار دارد. [ ۱] شهر مانیل در ساحل شرقی خلیج مانیل و در لبه غربی لوزون و ۱٬۳۰۰ کیلومتر ( ۸۱۰ مایل ) سرزمین اصلی آسیا واقع شده است. [ ۲]
مانیل در ساحل شرقی خلیج مانیل و در مصب رودخانه پاسیگ واقع شده است. این شهر یکی از شانزده شهرستان ناحیه مترو مانیل است. مانیل با جمعیتی برابر ۱٫۶۶۰٫۷۱۴ دومین شهر پرجمعیت فیلیپین و از پرجمعیت ترین شهرهای جهان است. مانیل در زبان بومی به صورت تحت اللفظی به معنای وجود نیلاد است. نیلاد، بوته یا درختچهٔ گل دار ستاره شکلی است که به وفور در رودخانهٔ پاسیگ و خلیج مانیل رشد می کند. مانیل شهری مملو از گروه های متنوع قومی و نژادی چینی، اسپانیایی، آمریکایی، ژاپنی، مالایی و هندی است که تاثیرش را می توان در فرهنگ و مد و آشپزی و مذهب شانزده منطقهٔ تشکیل دهندهٔ شهر به آشکاری مشاهده نمود.
متروی مانیل در سال ۱۹۹۹ تأسیس شده و هم اکنون دارای ۱ خط و ۱۳ ایستگاه می باشد، همچنین قطار سبک شهری مانیل نیز به عنوان یک سیستم ترابری در سال ۱۹۸۴ با ۲ خط و ۳۱ ایستگاه به بهره برداری رسیده است.

مانیل (Manila)
بندر صنعتی و پایتخت فیلیپین، با ۱۰,۶۷۷,۰۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). در جنوب غربی جزیرۀ لوزونقرار دارد، جایی که رود پاسیگوارد خلیج مانیلمی شود. صنایع آن عبارت اند از صنایع پارچه بافی، مواد شیمیایی، کشتی سازی تهیه الوار، و تولید مواد غذایی. اسپانیایی ها در ۱۵۷۱ مانیل را بنا کردند. درخلال جنگ اسپانیا و امریکا، این شهر به تصرف امریکا درآمد (۱۹۹۸)؛ در جنگ جهانی دوم ژاپن آن را اشغال کرد (۱۹۴۲ـ۱۹۴۵) و شهر قدیمی، واقع در جنوب رود پاسیگ، در نبرد بین سربازان امریکایی و ژاپنی در فوریۀ ۱۹۴۵ با خاک یکسان شد. از ۱۹۴۸ تا ۱۹۷۶ کوئزون سیتی به جای مانیل پایتخت فیلیپین شد. ازجمله بناهای دیدنی مانیل کالج ها و دانشگاه های آن است، که قدمت قدیمی ترین آن ها به ۱۶۱۱ بازمی گردد.