مانگای ورزشی

مانگای ورزشی ( به ژاپنی: ス ポ ー ツ 漫画 ) ژانری از مانگا و انیمه ژاپنی است که بر داستان هایی با ورزش و سایر فعالیت های ورزشی و رقابتی تمرکز دارد. اگرچه آثار انیمیشن ژاپنی که ورزش را در اوایل دهه ۱۹۲۰ منتشر می کردند، مانگای ورزشی تا اوایل دهه ۵۰ میلادی به عنوان یک دسته گسسته ظاهر نمی شد. این ژانر در زمینه اشغال ژاپن پس از جنگ جهانی دوم به شهرت رسید و در طول و پس از بازی های المپیک تابستانی ۱۹۶۴ در توکیو به چشم می خورد. مانگای ورزشی که به عنوان محبوب ترین ژانرهای مانگا و انیمه شناخته می شود، معرفی ورزش های جدید به ژاپن و محبوبیت بخشیدن به ورزش های موجود است. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴]
عنصر اصلی یک سری مانگای ورزشی، به تصویر کشیدن یک ورزش خاص است. این ژانر شامل وسعتی از ورزش ها می شود که هم ریشه ژاپنی دارند و هم غیر ژاپنی، شامل ورزشهایی با محبوبیت اصلی ( به عنوان مثال: والیبال ، بیس بال، فوتبال، تنیس ، بسکتبال ، بوکس، دوچرخه سواری ، فوتبال آمریکایی ) ، ورزشهای به نسبت کمتر محبوب ( مانند مسابقات خیابانی با ماشین، ژیمناستیک، تنیس روی میز، بسکتبال با ویلچر ) و سایر فعالیتها و فعالیتهای کاملاً رقابتی ( مانند بیلیارد، شوگی، ماهژونگ، گو ) . [ ۵] [ ۶]
مانگای ورزشی یک ژانر محبوب در بین خوانندگان جوان، به ویژه خوانندگان مانگای شونن ( کمیک های پسرانه ) است. ساختار معمول یک داستان مانگای ورزشی، ساختاری است که به راحتی برای مخاطبان جوان درک می شود: درگیری به یک رویداد ورزشی تبدیل می شود، از طریق عمل ورزشی اوج می گیرد و درگیری با یک خط پایان واقعی یا استعاری پایان می یابد. نویسنده پائول گراوِت خاطرنشان می کند که «در پایان، یک قهرمان ورزشی مانگا مطمئناً پیروز می شود یا خوب می بازد، بنابراین هیجان از خواندن چگونگی غلبه بر او بر تمام چالش ها با عزم و صداقت ناشی می شود». [ ۷]
المپیک حیوانات، یک فیلم کوتاه انیمیشن در سال ۱۹۲۸ به کارگردانی یاسوجی موراتا، توسط منتقدان به عنوان اولین انیمیشن ورزشی در نظر گرفته می شود. این فیلم با الهام از بازی های المپیک تابستانی ۱۹۲۸ در آمستردام و نشان دهنده تأثیر غرب در ورزش هایی بود که ژانر را شکل می دهد، مانند فیلم های انیمیشن کوتاه ۲ بعدی«  بازی بیس بال ما» ( ۱۹۳۰ ) نیز به کارگردانی موراتا و بیس بال در جنگل ( ۱۹۳۴ ) به کارگردانی سیچی هارادا. [ ۸]