مانگاروا

مانگاروا ( Mangareva ) جزیره مرکزی و بزرگترین جزیره از جزایر گمبیر در پلی نزی فرانسه است. مانگاروا توسط جزایر کوچکتر احاطه شده است: تاراوای در جنوب غربی، آکنا و آکامارو در جنوب شرقی و جزایر دیگری در شمال.
جمعیت دائمی مانگاروا ۱۵۴۱ نفر است ( سال ۲۰۰۷ ) و بزرگترین روستا در این جزیره، ریکیتیا ( Rikitea ) ، شهرک اصلی جزایر گمبیر نیز به شمار می آید.
جزیره مانگاروا در حدود ۸ کیلومتر ( ۵ مایل ) طول دارد و مساحت آن ۱۸ کیلومتر مربع ( ۷ مایل مربع ) است که شامل حدود ۵۶٪ از مساحت کل خشکی در گروه جزایر گمبیر می شود. مانگاروا یک خط الراس مرکزی دارد که در طول این جزیره امتداد یافته است. بلندترین نقطه در جزایر گمبیر یعنی کوه داف، در ساحل جنوبی مانگاروا قرار گفته و ۴۴۱ متر بلندا دارد.
این جزیره دارای یک تالاب داخلی به قطر ۱۵ مایل است که صخره های آبی و ماهی و صدف دارد و منابع آن به جزیره نشینان قدیمی کمک کرد بقای بهتری نسبت به ساکنان جزایر همسایه داشته باشند.
مانگاروا زمانی پوشیده از جنگل انبوه بود و جمعیت زیادی داست که با قایق با جزایر دیگر دادوستد می کردند. اما بریدن بیش از حد درختان توسط جزیره نشینان در طول سده های ۱۰ تا ۱۵ به نابودی جنگل ها انجامیده و نتایج فاجعه آمیزی برای محیط زیست و اقتصاد جزیره بر جا گذاشت.
نخستین اروپایی که به مانگاروا پا گذاشت کاپیتان جیمز ویلسون بریتانیایی بود که در سال ۱۷۹۷ با کشتی داف به این محل رسید. ویلسون این گروه جزایر را به افتخار دریاسالار جیمز گمبیر که به او در تجهیز کشتی اش یاری رسانده بود جزایر گمبیر نامید.
جزیره مانگاروا طی سده ها زنجیره ای از شاهان محلی داشت تا این که فرانسه در سال ۱۸۸۱ این جزیره را رسماً ضمیمه کرد.