مانچیکوف
لغت نامه دهخدا
مانچیکوف. [ ک ُ ] ( اِخ ) شاهزاده الکساندرسرژویچ امیرال و سیاستمدار روس ( 1787-1869م. ) او در سال 1812آجودان الکساندر اول گردید و در زمانی کوتاه به مقام ژنرالی رسید و در دوران نیکلای اول مأموریت یافت که به دربار پادشاه ایران رود. او پس از تصرف شهر «آناپا» در سال 1828 م. به فرماندهی سپاه جنگ با ترکان رسید و در این جنگ مجروح گردید. آنگاه به ریاست ستادارتش و حکمرانی فنلاند ( 1831 ) و سپس در سال 1836 به وزارت دریاداری رسید و آنگاه سفیر روسیه در قسطنطنیه شد. در جنگ کریمه که او حکمرانی آن را داشت در مقابل متحدین شکست خورد و در سباستپول مجدداً خود را آماده کارزار کرد و باز منهزم گردید و در مارس 1855 م.از فرماندهی سپاه استعفا داد ولی در دسامبر همانسال مأمور دفاع از «کرونستادت » گردید. و در سال 1856 به «سن پترزبرگ » ( لنینگراد فعلی ) بازگشت. ( از لاروس ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید