مانوک آبقیان. مانوک خاچاتوروویچ آبقیان ( ارمنی: Մանուկ Աբեղյան ) منتقد ادبی و زبان شناس برجسته اهل ارمنستان بود. آبقیان محقق زبان و ادبیات ارمنی بود. وی عضو فرهنگستان ملی علوم ارمنستان بود. انستیتوی آکادمی علوم جمهوری ارمنستان شوروی به نام او نامگذاری شده است.
در ۱۷ مارس [ سبک قدیمی: ۵ مارس] ۱۸۶۵ در روستای آستاپات، نخجوان به دنیا آمد از سال ۱۸۷۶ تا ۱۸۸۵ در اچمیادزین به تحصیل پرداخت و سپس از سال ۱۸۹۳ تا ۱۸۹۸ در دانشگاه های ینا، لایپزیگ، برلین و پاریس تحصیلاتش را ادامه داد. درجهٔ دکتری خود را از دانشگاه ینا دریافت کرد. وی در سال ۱۹۲۶ به اخذ درجه پروفسوری در رشتهٔ فلسفه نایل آمد و از سال ۱۹۳۵ فعالیت علمی خود را آغاز کرد.
در سال ۱۹۴۳ عضو آکادمی علوم جمهوری ارمنستان شوروی بود و در دانشگاه های اچمیادزین، شوشی و تفلیس تدریس می کرد. از اعضای مهم دانشگاه ایروان بود و ریاست دانشکدهٔ تاریخ و کرسی استادی آنجا را نیز به عهده داشت.
تحقیقات وی دربارهٔ ادبیات و فولکور و زبان ارمنی و همچنین سبک های مختلف نگارش و زمینهٔ پیدایش و شکل گیری آن ها است. وی تجارب ارمنی شناسان پیش از خود، از جمله امین عالیشان و گلستر را بررسی و مباحث مختلف آن ها را در زمینه اعتقادات قدیم و جدید و روایات افسانه ای تطبیق و ارزش تاریخی و فرهنگی آن ها را بیان کرده است. او نوشته های مؤلفانی چون موسس خورناتسی، آگاتانگلوس، پاوستوس بوزاند و سبئوس را بررسی کرده است.
وی در ۲۶ سپتامبر ۱۹۴۴ در سن ۷۹ سالگی در ایروان درگذشت و در آرامستان مرکزی ایروان ( توخماخ ) به خاک سپرده شد.
• افسانه های ملی ارمنی در نگارش تاریخ ارمنیان موسس خورناتسی ( ۱۸۹۹ )
• دستور زبان ارمنی جدید ( ۱۹۰۶ )
• شیوهٔ نگارش زبان ارمنی جدید ( ۱۹۱۲ )
• فرهنگ روسی - ارمنی ( ۱۹۲۵ )
• نظریه دربارهٔ زبان ارمنی ( ۱۹۳۱ )
• وزن شعر در زبان ارمنی ( ۱۹۳۳ )
• قهرمانان ساسون ( جلد اول، ۱۹۳۶; جلد دوم، ۱۹۵۱ )
• تاریخ ادبیات باستانی ارامنه ( جلدهای اول و دوم، ۴۶ - ۱۹۴۴; ترجمه به روسی ۱۹۴۸ )
• جنگ ایران
• جنگ تارون
• فرهنگ لاتینی - روسی - ارمنی
• واژه های پزشکی
• واژه های حقوقی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر ۱۷ مارس [ سبک قدیمی: ۵ مارس] ۱۸۶۵ در روستای آستاپات، نخجوان به دنیا آمد از سال ۱۸۷۶ تا ۱۸۸۵ در اچمیادزین به تحصیل پرداخت و سپس از سال ۱۸۹۳ تا ۱۸۹۸ در دانشگاه های ینا، لایپزیگ، برلین و پاریس تحصیلاتش را ادامه داد. درجهٔ دکتری خود را از دانشگاه ینا دریافت کرد. وی در سال ۱۹۲۶ به اخذ درجه پروفسوری در رشتهٔ فلسفه نایل آمد و از سال ۱۹۳۵ فعالیت علمی خود را آغاز کرد.
در سال ۱۹۴۳ عضو آکادمی علوم جمهوری ارمنستان شوروی بود و در دانشگاه های اچمیادزین، شوشی و تفلیس تدریس می کرد. از اعضای مهم دانشگاه ایروان بود و ریاست دانشکدهٔ تاریخ و کرسی استادی آنجا را نیز به عهده داشت.
تحقیقات وی دربارهٔ ادبیات و فولکور و زبان ارمنی و همچنین سبک های مختلف نگارش و زمینهٔ پیدایش و شکل گیری آن ها است. وی تجارب ارمنی شناسان پیش از خود، از جمله امین عالیشان و گلستر را بررسی و مباحث مختلف آن ها را در زمینه اعتقادات قدیم و جدید و روایات افسانه ای تطبیق و ارزش تاریخی و فرهنگی آن ها را بیان کرده است. او نوشته های مؤلفانی چون موسس خورناتسی، آگاتانگلوس، پاوستوس بوزاند و سبئوس را بررسی کرده است.
وی در ۲۶ سپتامبر ۱۹۴۴ در سن ۷۹ سالگی در ایروان درگذشت و در آرامستان مرکزی ایروان ( توخماخ ) به خاک سپرده شد.
• افسانه های ملی ارمنی در نگارش تاریخ ارمنیان موسس خورناتسی ( ۱۸۹۹ )
• دستور زبان ارمنی جدید ( ۱۹۰۶ )
• شیوهٔ نگارش زبان ارمنی جدید ( ۱۹۱۲ )
• فرهنگ روسی - ارمنی ( ۱۹۲۵ )
• نظریه دربارهٔ زبان ارمنی ( ۱۹۳۱ )
• وزن شعر در زبان ارمنی ( ۱۹۳۳ )
• قهرمانان ساسون ( جلد اول، ۱۹۳۶; جلد دوم، ۱۹۵۱ )
• تاریخ ادبیات باستانی ارامنه ( جلدهای اول و دوم، ۴۶ - ۱۹۴۴; ترجمه به روسی ۱۹۴۸ )
• جنگ ایران
• جنگ تارون
• فرهنگ لاتینی - روسی - ارمنی
• واژه های پزشکی
• واژه های حقوقی
wiki: مانوک آبقیان