مانون لسکو

دانشنامه عمومی

مانون لسکو (پوچینی). مانون لسکو اپرایی در چهار پرده می باشد که توسط جاکومو پوچینی ساخته شده و داستان آن بر اساس رمان " مانون لسکو " اثر آنتوان فرانسوا پره وو شکل گرفته است. اپرانامه این اثر به زبان ایتالیایی بوده و با همکاری پنج تن از نویسندگان به نام های: روجرو لئونکاوالو، مارکو پراگا، جوزپه جاکوزا، دومینکو الیوا، لویجی ایلیکا و نظارت خود پوچینی نوشته شده است. [ ۱]
در ابتدا، ناشر این اثر - جولیو ریکوردی - با ساخت هر پروژه دیگری اقتباس گرفته از این رمان، مخالفت می کرد؛ چرا که پیش از این ژول ماسنه، اپرایی بر اساس همین حکایت ساخته بود ( ۱۸۸۴ میلادی ) ، که محبوبیت و مقبولیت کافی را بدست آورده بود. از طرف دیگر، دنیل ابه - آهنگساز فرانسوی - نیز اپرایی با همین نام ساخته بود ( ۱۸۵۶ میلادی ) ؛ بنابراین، از نظر ریکوردی، کار بر روی اثر پوچینی به نوعی اتلاف وقت محسوب می شد. با این وجود، پوچینی بر ساخت این اپرا پافشاری کردو باور داشت که " مانون " - شخصیت اصلی داستان - قهرمانیست که می تواند بارها و بارها قلب تماشاچیان را به تصرف درآورده و مورد توجه قرار بگیرد. [ ۲]
اولین اجرای مانون لسکو ( پوچینی ) ، به تاریخ ۱ فوریه ۱۸۹۳ در Teatro Regio - تورین، به روی صحنه رفت. این سومین و در واقع موفق ترین اثر پوچینی تا آن زمان بود که مورد تشویق و تحسین عموم قرار گرفت. از جمله دیگر آثار پوچینی می توان بوهمه، توسکا ( اپرا ) و مادام باترفلای را نام برد که پس از مانون لسکو ساخته شده و به اجرا درآمدند. [ ۳]
زمان: نیمه دوم قرن هجدهم
مکان ها: امیان، پاریس، لو آور، نیواورلئان
میدانگاهی عمومی نزدیک دروازه پاریس
غروب هنگام است و عده ایی از پسران دانشجو و دختران در میدانی که معروف به محل نوشیدن و سرگرمیست، در حال قدم زدن هستند. ادموندو در وصف لذت جوانی آوازی سر می دهد ( Edmondo, chorus: Ave, sera gentile ) . گریو وارد می شود؛ اما غمگین است و از بقیه کناره گیری می کند ( Des Grieux, Edmondo, chorus: L’amor! L’amor ) . دیگر جوانان هم شروع به شوخی و سر به سر گذاشتن با او می کنند ( Des Grieux, Edmondo, chorus: Tra voi, belle, brune e bionde )   ; ( Edmondo, chorus: Ma, bravo ) .
کالسکه ایی از آراس می رسد و مانون، لسکو و جرونته از آن پیاده می شوند. در نگاه اول، گریو عاشق مانون می شود ( Chorus, Edmondo, Lescaut, Des Grieux, Geronte: Discendono, vediam ) ; ( Des Grieux, Manon, Lescaut: Cortese damigella ) . گریو از گفتگوی بین آن سه، اینطور متوجه می شود که مانون قرار است - به خواسته پدرش - به یک صومعه سپرده شود؛ بنابراین در موقعیتی مناسب، به سوی مانون رفته وِ التماس می کند که با او ملاقاتی داشته باشد؛ مانون هم با بی میلی قبول می کند. دانشجویان با اشاره به این دو، شروع به خندیدن و مزاح می کنند. مانون صحنه را ترک می کند و گریو احساساتش را نسبت به این دختر زیبا بیان می دارد ( Des Grieux: Donna non vidi mai ) .
عکس مانون لسکو (پوچینی)عکس مانون لسکو (پوچینی)عکس مانون لسکو (پوچینی)عکس مانون لسکو (پوچینی)عکس مانون لسکو (پوچینی)

مانون لسکو (فیلم). مانون لسکو ( ایتالیایی: Manon Lescaut ) یک فیلم درام تاریخی ایتالیایی به کارگردانی کارمینه گالونه است که در سال ۱۹۴۰ منتشر شد. این فیلم بر پایهٔ رمانِ مانون لسکو اثرِ آنتوان فرانسوا پره وو ساخته شد.
آلیدا والی
ویتوریو دسیکا
لامبرتو پیکاسو
جولیو دونادیو
دینو دی لوکا
لیلیا داله
آندره آ کِـکی
گولی یلمو بارنابو
آرولدو تیری
اورسته فارِس
آمینا پیرانی ماجی
لولا براچینی
پینا گالینی
جوزپه پیه روتسی
چزاره پولاکو
دیانا کارن
گوئیدو نوتاری
میکله ریکاردینی
• آنا پروکلمر
عکس مانون لسکو (فیلم)
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

مانون لِسکو (Manon Lescaut)
(نام کامل: سرگذشت شوالیه دِ گریو و مانون لِسکو) رمان احساساتی آبه آنتوان ـ فرانسوا پِروو دِ گْزیل. در ۱۷۳۱ به منزلۀ آخرین بخش اثر هفت جلدی خاطرات و ماجراهای انسان شایسته ای که از جهان کناره گرفته استمنتشر شد. در این اثر سیر نزولی پیشرفت شوالیه دگریو، دانشجوی اصیل زادۀ مدرسۀ علمیه، تصویر می شود. این داستان حکایت می کند که چگونه دگریو جوان سبک مغز، اما پراحساس، خود را فدای مانون بی مرام، حساس، و روسپی اشرافی می کند. در این رمان غم انگیز عشق بر همه چیز غلبه می کند، اما تداوم آن نیاز به پول کثیف دارد.

پیشنهاد کاربران

بپرس