مانون لسکو (پوچینی). مانون لسکو اپرایی در چهار پرده می باشد که توسط جاکومو پوچینی ساخته شده و داستان آن بر اساس رمان " مانون لسکو " اثر آنتوان فرانسوا پره وو شکل گرفته است. اپرانامه این اثر به زبان ایتالیایی بوده و با همکاری پنج تن از نویسندگان به نام های: روجرو لئونکاوالو، مارکو پراگا، جوزپه جاکوزا، دومینکو الیوا، لویجی ایلیکا و نظارت خود پوچینی نوشته شده است. [ ۱]
در ابتدا، ناشر این اثر - جولیو ریکوردی - با ساخت هر پروژه دیگری اقتباس گرفته از این رمان، مخالفت می کرد؛ چرا که پیش از این ژول ماسنه، اپرایی بر اساس همین حکایت ساخته بود ( ۱۸۸۴ میلادی ) ، که محبوبیت و مقبولیت کافی را بدست آورده بود. از طرف دیگر، دنیل ابه - آهنگساز فرانسوی - نیز اپرایی با همین نام ساخته بود ( ۱۸۵۶ میلادی ) ؛ بنابراین، از نظر ریکوردی، کار بر روی اثر پوچینی به نوعی اتلاف وقت محسوب می شد. با این وجود، پوچینی بر ساخت این اپرا پافشاری کردو باور داشت که " مانون " - شخصیت اصلی داستان - قهرمانیست که می تواند بارها و بارها قلب تماشاچیان را به تصرف درآورده و مورد توجه قرار بگیرد. [ ۲]
اولین اجرای مانون لسکو ( پوچینی ) ، به تاریخ ۱ فوریه ۱۸۹۳ در Teatro Regio - تورین، به روی صحنه رفت. این سومین و در واقع موفق ترین اثر پوچینی تا آن زمان بود که مورد تشویق و تحسین عموم قرار گرفت. از جمله دیگر آثار پوچینی می توان بوهمه، توسکا ( اپرا ) و مادام باترفلای را نام برد که پس از مانون لسکو ساخته شده و به اجرا درآمدند. [ ۳]
زمان: نیمه دوم قرن هجدهم
مکان ها: امیان، پاریس، لو آور، نیواورلئان
میدانگاهی عمومی نزدیک دروازه پاریس
غروب هنگام است و عده ایی از پسران دانشجو و دختران در میدانی که معروف به محل نوشیدن و سرگرمیست، در حال قدم زدن هستند. ادموندو در وصف لذت جوانی آوازی سر می دهد ( Edmondo, chorus: Ave, sera gentile ) . گریو وارد می شود؛ اما غمگین است و از بقیه کناره گیری می کند ( Des Grieux, Edmondo, chorus: L’amor! L’amor ) . دیگر جوانان هم شروع به شوخی و سر به سر گذاشتن با او می کنند ( Des Grieux, Edmondo, chorus: Tra voi, belle, brune e bionde ) ; ( Edmondo, chorus: Ma, bravo ) .
کالسکه ایی از آراس می رسد و مانون، لسکو و جرونته از آن پیاده می شوند. در نگاه اول، گریو عاشق مانون می شود ( Chorus, Edmondo, Lescaut, Des Grieux, Geronte: Discendono, vediam ) ; ( Des Grieux, Manon, Lescaut: Cortese damigella ) . گریو از گفتگوی بین آن سه، اینطور متوجه می شود که مانون قرار است - به خواسته پدرش - به یک صومعه سپرده شود؛ بنابراین در موقعیتی مناسب، به سوی مانون رفته وِ التماس می کند که با او ملاقاتی داشته باشد؛ مانون هم با بی میلی قبول می کند. دانشجویان با اشاره به این دو، شروع به خندیدن و مزاح می کنند. مانون صحنه را ترک می کند و گریو احساساتش را نسبت به این دختر زیبا بیان می دارد ( Des Grieux: Donna non vidi mai ) .
در ابتدا، ناشر این اثر - جولیو ریکوردی - با ساخت هر پروژه دیگری اقتباس گرفته از این رمان، مخالفت می کرد؛ چرا که پیش از این ژول ماسنه، اپرایی بر اساس همین حکایت ساخته بود ( ۱۸۸۴ میلادی ) ، که محبوبیت و مقبولیت کافی را بدست آورده بود. از طرف دیگر، دنیل ابه - آهنگساز فرانسوی - نیز اپرایی با همین نام ساخته بود ( ۱۸۵۶ میلادی ) ؛ بنابراین، از نظر ریکوردی، کار بر روی اثر پوچینی به نوعی اتلاف وقت محسوب می شد. با این وجود، پوچینی بر ساخت این اپرا پافشاری کردو باور داشت که " مانون " - شخصیت اصلی داستان - قهرمانیست که می تواند بارها و بارها قلب تماشاچیان را به تصرف درآورده و مورد توجه قرار بگیرد. [ ۲]
اولین اجرای مانون لسکو ( پوچینی ) ، به تاریخ ۱ فوریه ۱۸۹۳ در Teatro Regio - تورین، به روی صحنه رفت. این سومین و در واقع موفق ترین اثر پوچینی تا آن زمان بود که مورد تشویق و تحسین عموم قرار گرفت. از جمله دیگر آثار پوچینی می توان بوهمه، توسکا ( اپرا ) و مادام باترفلای را نام برد که پس از مانون لسکو ساخته شده و به اجرا درآمدند. [ ۳]
زمان: نیمه دوم قرن هجدهم
مکان ها: امیان، پاریس، لو آور، نیواورلئان
میدانگاهی عمومی نزدیک دروازه پاریس
غروب هنگام است و عده ایی از پسران دانشجو و دختران در میدانی که معروف به محل نوشیدن و سرگرمیست، در حال قدم زدن هستند. ادموندو در وصف لذت جوانی آوازی سر می دهد ( Edmondo, chorus: Ave, sera gentile ) . گریو وارد می شود؛ اما غمگین است و از بقیه کناره گیری می کند ( Des Grieux, Edmondo, chorus: L’amor! L’amor ) . دیگر جوانان هم شروع به شوخی و سر به سر گذاشتن با او می کنند ( Des Grieux, Edmondo, chorus: Tra voi, belle, brune e bionde ) ; ( Edmondo, chorus: Ma, bravo ) .
کالسکه ایی از آراس می رسد و مانون، لسکو و جرونته از آن پیاده می شوند. در نگاه اول، گریو عاشق مانون می شود ( Chorus, Edmondo, Lescaut, Des Grieux, Geronte: Discendono, vediam ) ; ( Des Grieux, Manon, Lescaut: Cortese damigella ) . گریو از گفتگوی بین آن سه، اینطور متوجه می شود که مانون قرار است - به خواسته پدرش - به یک صومعه سپرده شود؛ بنابراین در موقعیتی مناسب، به سوی مانون رفته وِ التماس می کند که با او ملاقاتی داشته باشد؛ مانون هم با بی میلی قبول می کند. دانشجویان با اشاره به این دو، شروع به خندیدن و مزاح می کنند. مانون صحنه را ترک می کند و گریو احساساتش را نسبت به این دختر زیبا بیان می دارد ( Des Grieux: Donna non vidi mai ) .
wiki: مانون لسکو (پوچینی)
مانون لسکو (فیلم). مانون لسکو ( ایتالیایی: Manon Lescaut ) یک فیلم درام تاریخی ایتالیایی به کارگردانی کارمینه گالونه است که در سال ۱۹۴۰ منتشر شد. این فیلم بر پایهٔ رمانِ مانون لسکو اثرِ آنتوان فرانسوا پره وو ساخته شد.
• آلیدا والی
• ویتوریو دسیکا
• لامبرتو پیکاسو
• جولیو دونادیو
• دینو دی لوکا
• لیلیا داله
• آندره آ کِـکی
• گولی یلمو بارنابو
• آرولدو تیری
• اورسته فارِس
• آمینا پیرانی ماجی
• لولا براچینی
• پینا گالینی
• جوزپه پیه روتسی
• چزاره پولاکو
• دیانا کارن
• گوئیدو نوتاری
• میکله ریکاردینی
• آنا پروکلمر
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف• آلیدا والی
• ویتوریو دسیکا
• لامبرتو پیکاسو
• جولیو دونادیو
• دینو دی لوکا
• لیلیا داله
• آندره آ کِـکی
• گولی یلمو بارنابو
• آرولدو تیری
• اورسته فارِس
• آمینا پیرانی ماجی
• لولا براچینی
• پینا گالینی
• جوزپه پیه روتسی
• چزاره پولاکو
• دیانا کارن
• گوئیدو نوتاری
• میکله ریکاردینی
• آنا پروکلمر
wiki: مانون لسکو (فیلم)