مانور مداری ( به انگلیسی: Orbital maneuver ) ، در پروازهای فضایی، یک مانور مداری ( در غیر این صورت به عنوان یک سوزاندن شناخته می شود ) استفاده از سیستم نیروی محرکه برای تغییر مدار یک فضاپیما است. برای یک فضاپیمای دور از زمین ( به عنوان مثال آنهایی که در مدارهایی به دور خورشید می گردند ) یک مانور مداری یک «مانور در اعماق فضا ( دی اس ام DSM ) » نامیده می شود.
ماندن پرواز، به ویژه در مدار انتقال، پهلوگیری خوانده می شود.
معادلهٔ موشک تسیولکوفسکی، یا معادلهٔ موشک ایدئال معادله ای است که برای دنبال کردن کارِ وسیله های نقلیهٔ پرتابی که از قاعدهٔ کلی و بنیادی کارِ یک موشک پیروی می کنند؛ مواردی که وسیله ای می تواند با بیرون دادن بخشی از جرم خود با سرعت بالا، به خود شتاب دهد ( و ایجاد رانش ) در اثر پدیدهٔ پایستگی انرژی کند، کاربرد دارد. به ویژه آن که، این یک معادلهٔ ریاضی است که: دلتا - V یا Δ v ( تغییر حداکثر سرعت موشک اگر هیچ نیروی خارجی دیگر بر آن عمل نمی کند ) را با تکانهٔ ویژهٔ مؤثر و جرم اولیه و نهایی یک راکت ( و یا هر موتور واکنشی دیگر ) ، مربوط می کند.
برای هر چنین مانوری ( یا چنین مانورهایی، برای ماموریت های چند مرحله ای ) :
که در اینجا:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفماندن پرواز، به ویژه در مدار انتقال، پهلوگیری خوانده می شود.
معادلهٔ موشک تسیولکوفسکی، یا معادلهٔ موشک ایدئال معادله ای است که برای دنبال کردن کارِ وسیله های نقلیهٔ پرتابی که از قاعدهٔ کلی و بنیادی کارِ یک موشک پیروی می کنند؛ مواردی که وسیله ای می تواند با بیرون دادن بخشی از جرم خود با سرعت بالا، به خود شتاب دهد ( و ایجاد رانش ) در اثر پدیدهٔ پایستگی انرژی کند، کاربرد دارد. به ویژه آن که، این یک معادلهٔ ریاضی است که: دلتا - V یا Δ v ( تغییر حداکثر سرعت موشک اگر هیچ نیروی خارجی دیگر بر آن عمل نمی کند ) را با تکانهٔ ویژهٔ مؤثر و جرم اولیه و نهایی یک راکت ( و یا هر موتور واکنشی دیگر ) ، مربوط می کند.
برای هر چنین مانوری ( یا چنین مانورهایی، برای ماموریت های چند مرحله ای ) :
که در اینجا:
wiki: مانور مداری