مانوئل گارسیا

مانوئل گارسیا (باریتون). مانوئل گارسیا ( اسپانیایی: Manuel García ؛ ۱۷ مارس ۱۸۰۵ – ۱ ژوئیهٔ ۱۹۰۶ ) یک خواننده اپرا، معلم موسیقی و مربی صدا اهل اسپانیا بود. یکی از دلایل شهرت او، اختراع اولین دستگاه «لارینگوسکوپ» ( حنجره بین ) است[ ۱] و «دانشگاه کونیگسبرگ» ( واقع در کونیگسبرگ، پروس ) به او مدرک افتخاری دکترای پزشکی اعطاء کرد. [ ۲]
پدر وی، «مانوئل دل پوپولو بیسِنته رودریگوئز گارسیا» خواننده و معلم آواز بود. خواهران وی، «پولین ویاردو» و «ماریا مالیبران» هر دو از خوانندگان برجستهٔ اپرا بودند.
او در «کنسرتوار پاریس» و «آکادمی سلطنتی موسیقی لندن»، آواز و خوانندگی تدریس می کرد و شاگران برجستهٔ فراوانی در این رشته تربیت کرد.

مانوئل گارسیا (تنور). مانوئل گارسیا ( اسپانیایی: Manuel García ; ۲۱ ژانویهٔ ۱۷۷۵ – ۱۰ ژوئن ۱۸۳۲ ) یک آهنگ ساز، خواننده اپرا، رهبر ارکستر، معلم آواز و تهیه کننده موسیقی اهل اسپانیا بود.
دو دختر او، «پولین ویاردو» و «ماریا مالیبران» و پسرش «مانوئل گارسیا» همگی از خوانندگان برجستهٔ اپرا در زمان خود بودند.
مانوئل گارسیا با آنکه اسپانیولی زبان بود، اما در زمان خود، یکی از برجسته ترین خوانندگان تنور به زبان و سبک ایتالیایی هم محسوب می شد و این ویژگی را پس از یادگیریِ مهارت های لازم، نزد تنور و مربی آوازِ مشهور ایتالیایی «جووانی آنسانی» کسب کرد.
او در سال ۱۹۳۲ درگذشت و در «گورستان پر - لاشز» به خاک سپرده شد. در مراسم تشییع وی، «فرانسوا جوزف فِتی» در ستایش او سخن گفت و در سال ۱۹۳۶ میلادی، فرانتز لیست با الهام از یکی از ترانه های او، یک قطعه موسیقی برای تکنوازی پیانو نوشت.