مانْموت شِر (Monmouthshire)
ناحیهای در جنوب شرقی ویلز، با ۸۵۱ کیلومتر مربع مساحت، و ۸۰,۴۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶). بین ۱۹۷۴ و ۱۹۹۶ (به استثنای ناحیه ای کوچک در مرز آن با مید گلمورگن)، جزء کاونتی (بخش)گوئنتشد. کومبران(مرکز اداری) و چِپستواز شهرهای مهم آن به شمار می روند. رودهای وایو آسکدر این ناحیه جریان دارند و شمال آن کوهستانی است. مهم ترین بناهای آن عبارت اند از قلعه های چپستو و رََگلن، و صومعۀ تینترن. در زمین های پستآن کشت گندم رواج دارد. ساحلمانمت شر در فصل بهار در معرض موج های بلندی است که ارتفاع آن ها در چپستو به ۱۸ متر می رسد. دیوارهای دریایی، قسمت جنوبی منطقه را در شرق و غرب رود آسک محافظت می کنند. در مناطق چپستو، کلدیکات، رَگلن و سایر نقاط، ویرانه هایی از دژهای مستحکم فئودالی وجود دارد. بر اساس قانون اتحاد۱۵۳۶، بخش اولیۀ مانموت شر پدید آمد. سپس در زمان خاندان تودور، تحت نظارت دادگاه های وست مینستردرآمد و از ۱۹۶۴ به بخشی از ویلز تبدیل شد.
ناحیهای در جنوب شرقی ویلز، با ۸۵۱ کیلومتر مربع مساحت، و ۸۰,۴۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶). بین ۱۹۷۴ و ۱۹۹۶ (به استثنای ناحیه ای کوچک در مرز آن با مید گلمورگن)، جزء کاونتی (بخش)گوئنتشد. کومبران(مرکز اداری) و چِپستواز شهرهای مهم آن به شمار می روند. رودهای وایو آسکدر این ناحیه جریان دارند و شمال آن کوهستانی است. مهم ترین بناهای آن عبارت اند از قلعه های چپستو و رََگلن، و صومعۀ تینترن. در زمین های پستآن کشت گندم رواج دارد. ساحلمانمت شر در فصل بهار در معرض موج های بلندی است که ارتفاع آن ها در چپستو به ۱۸ متر می رسد. دیوارهای دریایی، قسمت جنوبی منطقه را در شرق و غرب رود آسک محافظت می کنند. در مناطق چپستو، کلدیکات، رَگلن و سایر نقاط، ویرانه هایی از دژهای مستحکم فئودالی وجود دارد. بر اساس قانون اتحاد۱۵۳۶، بخش اولیۀ مانموت شر پدید آمد. سپس در زمان خاندان تودور، تحت نظارت دادگاه های وست مینستردرآمد و از ۱۹۶۴ به بخشی از ویلز تبدیل شد.
wikijoo: مانموت_شر