مانفرد

لغت نامه دهخدا

مانفرد. [ رِ ] ( اِخ ) فرزند قانونی امپراتور «فردریک دوم » ( 1232-1266م. ) و پادشاه سیسیل ( 1258 - 1266 ). او از قلمرو خود در مقابل شارل اول دفاع کرد. ( از لاروس ).

دانشنامه آزاد فارسی

مانْفرِد (۱۲۳۱ـ۱۲۶۶م)(Manfred)
فرمانروای آلمانی. از ۱۲۵۸م پادشاه سیسیلشد. چون ساراسناز او حمایت می کردند، پاپ او را تکفیر کرد. پس از آن، به قلمرو پاپییورش برد و توسکانرا تصرف کرد. بعداً پاپ اوربانِ چهارمبار دیگر او را تکفیر کرد و قلمرو او را به شارل اولاهلِ آنژوواگذار کرد. مانفرد در «بِنِوِنتو» مغلوب شد و به قتل رسید. او پسر نامشروع امپراتور فردریک دومبود. در زمان مرگ فردریک، چون کونرادین، برادرزادۀ نایب السلطنۀ قبلی، به سن قانونی نرسیده بود، مانفرد نایب السلطنۀ ایتالیا و پادشاهِ دو سیسیلواقع در پالرموشد.

مانفرد (موسیقی). مانْفرِد (موسیقی)(Manfred)
موسیقی متن برای نمایشی از بایرونساختۀ شومان، اپوس ۱۱۵ (۱۸۴۹). در مارس ۱۸۵۲ نخستین اجرای کنسرتی اوورتور این اثر در گِواندهاوس، لایپزیگ، ارائه شد و اجرای کامل آن همراه با نمایش نامۀ بایرون در ژوئن ۱۸۵۲ در وایماربه روی صحنه رفت. نخستین بار در آوریل ۱۸۸۶ سمفونی چایکوفسکی، اپوس ۵۸، برمبنای همین نمایش نامه (۱۸۸۵)، در مسکو اجرا شد.

پیشنهاد کاربران

بپرس