مانْش، تونِل (Channel Tunnel)
مانْش، تونِل
تونلی در زیر دریای مانش، که بریتانیا را به سرزمین اصلیاروپا متصل می کند. شامل دو تونل راه آهن، با ۵۰ کیلومتر طول و۷.۳ متر قطر، در ۴۰متری بستر دریا ساخته شده است. ساخت آن از ۱۹۸۷ آغاز شد و بخش های فرانسوی و انگلیسی آن در دسامبر ۱۹۹۰ به یکدیگر مرتبط شدند. در ۶ مه ۱۹۹۴ رسماً گشایش یافت. عرضۀ خدمات راه آهن لو شاتلاز مه ۱۹۹۴ برای کامیون ها و در دسامبر ۱۹۹۴ برای سواری ها آغاز شد. یوروستار، قطار تندرو تونل، بین پاریس و بروکسل، در نوامبر ۱۹۹۴ گشایش یافت. هزینۀ کلی این تونل ۱۲میلیارد پوند شد و کمپانی انگلیسی ـ فرانسوی یوروتونل، که سازندۀ آن بود، ۹میلیارد پوند مقروض شد. در نخستین سال، ۹۲۵میلیون پوند ضرر کرد و فقط در مارس ۱۹۹۹ به سوددهی رسید. در ژانویۀ ۲۰۰۰، طرح ساخت دومین تونل مطرح شد. فکر ساختن تونل به دوران ناپلئون بازمی گردد. در دهۀ ۱۸۸۰ اِدوارد وَتکین، سرمایه دار بریتانیایی، شروع به حفر تونل در نزدیکی دوورکرد، اما پس از حفر۱.۶ کیلومتر در دریا با مخالفت دولت روبه رو شد و در ۱۸۹۴ کار را نیمه تمام رها کرد. در ۱۹۷۳ فرانسه و بریتانیا موافقت کردند که کار ساخت تونل را از سر گیرند، اما سال بعد و با تغییر حکومت در بریتانیا، لندن انصراف خود را اعلام کرد. با احداث راه آهن سریع السیر لندن ـ دوور، ترن های یوروستار می توانند سرعت خود را در بریتانیا حفظ کنند. طبق مقررات کنونی، ترن های یوروستار که در فرانسه تا ۳۰۰ کیلومتر در ساعت سرعت دارند، مجبورند در بریتانیا سرعت خود را به ۸۰ کیلومتر در ساعت کاهش دهند. زمان ترانزیت بین لندن و پاریس سه ساعت و بین لندن و و بروکسل ۲ ساعت و ۴۰ دقیقه است.
مانْش، تونِل
تونلی در زیر دریای مانش، که بریتانیا را به سرزمین اصلیاروپا متصل می کند. شامل دو تونل راه آهن، با ۵۰ کیلومتر طول و۷.۳ متر قطر، در ۴۰متری بستر دریا ساخته شده است. ساخت آن از ۱۹۸۷ آغاز شد و بخش های فرانسوی و انگلیسی آن در دسامبر ۱۹۹۰ به یکدیگر مرتبط شدند. در ۶ مه ۱۹۹۴ رسماً گشایش یافت. عرضۀ خدمات راه آهن لو شاتلاز مه ۱۹۹۴ برای کامیون ها و در دسامبر ۱۹۹۴ برای سواری ها آغاز شد. یوروستار، قطار تندرو تونل، بین پاریس و بروکسل، در نوامبر ۱۹۹۴ گشایش یافت. هزینۀ کلی این تونل ۱۲میلیارد پوند شد و کمپانی انگلیسی ـ فرانسوی یوروتونل، که سازندۀ آن بود، ۹میلیارد پوند مقروض شد. در نخستین سال، ۹۲۵میلیون پوند ضرر کرد و فقط در مارس ۱۹۹۹ به سوددهی رسید. در ژانویۀ ۲۰۰۰، طرح ساخت دومین تونل مطرح شد. فکر ساختن تونل به دوران ناپلئون بازمی گردد. در دهۀ ۱۸۸۰ اِدوارد وَتکین، سرمایه دار بریتانیایی، شروع به حفر تونل در نزدیکی دوورکرد، اما پس از حفر۱.۶ کیلومتر در دریا با مخالفت دولت روبه رو شد و در ۱۸۹۴ کار را نیمه تمام رها کرد. در ۱۹۷۳ فرانسه و بریتانیا موافقت کردند که کار ساخت تونل را از سر گیرند، اما سال بعد و با تغییر حکومت در بریتانیا، لندن انصراف خود را اعلام کرد. با احداث راه آهن سریع السیر لندن ـ دوور، ترن های یوروستار می توانند سرعت خود را در بریتانیا حفظ کنند. طبق مقررات کنونی، ترن های یوروستار که در فرانسه تا ۳۰۰ کیلومتر در ساعت سرعت دارند، مجبورند در بریتانیا سرعت خود را به ۸۰ کیلومتر در ساعت کاهش دهند. زمان ترانزیت بین لندن و پاریس سه ساعت و بین لندن و و بروکسل ۲ ساعت و ۴۰ دقیقه است.
wikijoo: مانش،_تونل