ماندگاری دید، ماندگاری تصویر یا تداوم دید، ( به انگلیسی: persistence of vision ) تئوری است که در آن تصور می شود پس از مشاهده تصاویر از محیط اطراف، پس دید برای حدود یک شانزدهم ثانیه بر روی شبکیه چشم، باقی بماند.
این پدیده، پایه و اساس ابداع انیمیشن است. وقتی تصاویر حدوداً با سرعت 24 فریم بر ثانیه از مقابل چشم ما عبور می کنند قادر به تشخیص تک تک آن ها نخواهیم بود و تصویری پیوسته در قالب یک انیمیشن را می بینیم.
انیمیشن امکانی از این پدیده بیولوژیکی و یک پدیده حیاتی بنام پدیده فی ( به انگلیسی: phi phenomenon ) می باشد. هنگامی که یک شی که توسط انسان دیده می شود از آن شی یک نگاشت شیمیایی در شبکیه چشم برای مدت زمان کوتاهی باقی می ماند که باعث می شود که یک سری تصاویر توسط مغز به صورت پشت سر هم عبور کنند ( با سرعت معین ) و یک حرکت تصویری را ایجاد نمایند. تصویر تلویزیونی در هر ثانیه 24 فریم می سازد این سرعتی است که در آن هر فریم با فریم بعدی جایگزین می شود و تصاویر در هم آمیخته را به صورت تصاویر متحرک نشان می دهد. در بعضی از فیلمهای نقاشی متحرک برای هر ثانیه ۱۲ فریم نقاشی می کنند و به هنگام فیلم برداری از هر نقاشی ۲ فریم فیلم می گیرند.
در بعضی از موضوع ها هر قدر سرعت حرکت کمتر باشد به تعداد نقاشی بیشتری نیاز داریم و بالعکس.
در آثار ابن هیثم این پدیده به عنوان یکی از مولفه های پیوستگی دیدار بررسی شده است. [ ۱] کشف تداوم دید به شاعر رومی لوکرتیوس نسبت داده شده، اگر چه او به این پدیده تنها در ارتباط با تصاویری که در خواب دیده می شود، اشاره دارد. [ ۲] اما کسی که پایه و اساس این نظریه را برای نخستین بار به صورت علمی تشریح کرد پیتر مارک رُژه ( به فرانسوی: Peter Mark Roget ) نام داشت. او در سال ۱۸۲۴ میلادی با انجام با برخی از آزمایش های استروبوسکوپیک، اعلام کرد که مغز انسان تصویری را که بر شبکیهٔ چشمش می افتد، تا زمانی حدود یک بیستم تا یک پنجم ثانیه، پس از کنار رفتن تصویر از مقابل چشم همچنان حفظ می کند. در غیر این صورت ما می توانستیم از صدها بار پلک زدن در طول روز آگاهی بیابیم. ذهن هیچ تصوری از پلک زدن ندارد زیرا با این که پلک در مدت کمتراز یک ثانیه روی چشم را می پوشاند، در همین حال تجسمات پیش از پلک زدن محفوظ مانده اند. [ ۳]
ماندگاری دید هنوز هم اصطلاح پذیرفته شده ای برای این پدیده است و در عرصهٔ تاریخ سینما در روزهای نخست نوآوری فیلم، از لحاظ علمی، توجیه کننده بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین پدیده، پایه و اساس ابداع انیمیشن است. وقتی تصاویر حدوداً با سرعت 24 فریم بر ثانیه از مقابل چشم ما عبور می کنند قادر به تشخیص تک تک آن ها نخواهیم بود و تصویری پیوسته در قالب یک انیمیشن را می بینیم.
انیمیشن امکانی از این پدیده بیولوژیکی و یک پدیده حیاتی بنام پدیده فی ( به انگلیسی: phi phenomenon ) می باشد. هنگامی که یک شی که توسط انسان دیده می شود از آن شی یک نگاشت شیمیایی در شبکیه چشم برای مدت زمان کوتاهی باقی می ماند که باعث می شود که یک سری تصاویر توسط مغز به صورت پشت سر هم عبور کنند ( با سرعت معین ) و یک حرکت تصویری را ایجاد نمایند. تصویر تلویزیونی در هر ثانیه 24 فریم می سازد این سرعتی است که در آن هر فریم با فریم بعدی جایگزین می شود و تصاویر در هم آمیخته را به صورت تصاویر متحرک نشان می دهد. در بعضی از فیلمهای نقاشی متحرک برای هر ثانیه ۱۲ فریم نقاشی می کنند و به هنگام فیلم برداری از هر نقاشی ۲ فریم فیلم می گیرند.
در بعضی از موضوع ها هر قدر سرعت حرکت کمتر باشد به تعداد نقاشی بیشتری نیاز داریم و بالعکس.
در آثار ابن هیثم این پدیده به عنوان یکی از مولفه های پیوستگی دیدار بررسی شده است. [ ۱] کشف تداوم دید به شاعر رومی لوکرتیوس نسبت داده شده، اگر چه او به این پدیده تنها در ارتباط با تصاویری که در خواب دیده می شود، اشاره دارد. [ ۲] اما کسی که پایه و اساس این نظریه را برای نخستین بار به صورت علمی تشریح کرد پیتر مارک رُژه ( به فرانسوی: Peter Mark Roget ) نام داشت. او در سال ۱۸۲۴ میلادی با انجام با برخی از آزمایش های استروبوسکوپیک، اعلام کرد که مغز انسان تصویری را که بر شبکیهٔ چشمش می افتد، تا زمانی حدود یک بیستم تا یک پنجم ثانیه، پس از کنار رفتن تصویر از مقابل چشم همچنان حفظ می کند. در غیر این صورت ما می توانستیم از صدها بار پلک زدن در طول روز آگاهی بیابیم. ذهن هیچ تصوری از پلک زدن ندارد زیرا با این که پلک در مدت کمتراز یک ثانیه روی چشم را می پوشاند، در همین حال تجسمات پیش از پلک زدن محفوظ مانده اند. [ ۳]
ماندگاری دید هنوز هم اصطلاح پذیرفته شده ای برای این پدیده است و در عرصهٔ تاریخ سینما در روزهای نخست نوآوری فیلم، از لحاظ علمی، توجیه کننده بود.
wiki: ماندگاری دید