مانْدْزو، جاکومو (۱۹۰۸ـ۱۹۹۱)(Manzu, Giacomo)
مجسمه ساز ایتالیایی. اگرچه چپ گرا بود، و به خدا اعتقاد نداشت، سفارش های دینی بسیاری اجرا کرد، همچون دروازۀ مرگ(۱۹۶۴) برای کلیسای سان پیِترودر رم، و سردیس پاپ ژان بیست و سوم(۱۹۶۳). در پیکره هایی که اغلب از مفرغمی ساخت، ایمان او به شأن ذاتی شکل انسانی مشهود است. ماندزو در برگامو، لومباردی، به دنیا آمد. نجاری و مطلاکاری را فراگرفت، و مجسمه سازی را کمابیش نزد خود آموخت. در میلان در دهۀ ۱۹۳۰، با روشنفکران پیشتاز ضد فاشیستارتباط پیدا کرد، ولی خود هرگز مدرنیست نشد. هنرمندانی همچون اوگوست رودَن، ادگار دگاو آریستید مایول، مجسمه سازان فرانسوی، را بیش از هنرمندان دیگر می ستود. در ۱۹۳۸، نخستین تندیس از مجموعۀ مکرر «کاردینال»ها را ساخت که فرم آن ها رفته رفته ساده تر می شد. در دوران پیری، به نقاشی گرایید و گه گاه به طراحی صحنه پرداخت، ازجمله برای اُدیپوس شاهاثر ایگور استراوینسکی.
مجسمه ساز ایتالیایی. اگرچه چپ گرا بود، و به خدا اعتقاد نداشت، سفارش های دینی بسیاری اجرا کرد، همچون دروازۀ مرگ(۱۹۶۴) برای کلیسای سان پیِترودر رم، و سردیس پاپ ژان بیست و سوم(۱۹۶۳). در پیکره هایی که اغلب از مفرغمی ساخت، ایمان او به شأن ذاتی شکل انسانی مشهود است. ماندزو در برگامو، لومباردی، به دنیا آمد. نجاری و مطلاکاری را فراگرفت، و مجسمه سازی را کمابیش نزد خود آموخت. در میلان در دهۀ ۱۹۳۰، با روشنفکران پیشتاز ضد فاشیستارتباط پیدا کرد، ولی خود هرگز مدرنیست نشد. هنرمندانی همچون اوگوست رودَن، ادگار دگاو آریستید مایول، مجسمه سازان فرانسوی، را بیش از هنرمندان دیگر می ستود. در ۱۹۳۸، نخستین تندیس از مجموعۀ مکرر «کاردینال»ها را ساخت که فرم آن ها رفته رفته ساده تر می شد. در دوران پیری، به نقاشی گرایید و گه گاه به طراحی صحنه پرداخت، ازجمله برای اُدیپوس شاهاثر ایگور استراوینسکی.
wikijoo: ماندزو،_جاکومو_(۱۹۰۸ـ۱۹۹۱)