مانتینه

لغت نامه دهخدا

مانتینه. [ ن ْ ن ِ ] ( اِخ ) از شهرهای کهن آرکادی است که پیروزی اسپارتها بر«تبی ها»ی یونان و کشته شدن فرمانده لشکر «تب » به نام اپامی نونداس در آنجا موجب شهرت و معروفیت آن شهر گردید. ( از لاروس ). یکی از بلاد قدیمی آرکادیا بوده است. در سال 418 پیش از میلاد سپاهیان اسپارتا در این محل بر لشکریان آتن غالب شدند و شهر مزبور از این جهت در تاریخ قدیم یونان اهمیت یافته است. ( اعلام تمدن قدیم تألیف فوستل دو کولانژ ترجمه نصراﷲ فلسفی ).

فرهنگ فارسی

شهر باستانی در [ آرکادی ] در این شهر [ اپامینونداس ] از اهل [ تب ] بر اسپارتی ها پیروز شد و بسال ۳۶۲ ق م . در همانجا مرد .

پیشنهاد کاربران

بپرس