ماناگوا

ماناگوآ. ماناگوآ پایتخت کشور نیکاراگوئه است. جمعیت این شهر در سال ۲۰۰۴ برابر با ۱٬۷۲۳٬۱۰۰ بوده است.
اکثریت جمعیت آن را اسپانیایی زبانان مستیزو تشکیل می دهند اما اقلیت هایی از اروپایی تباران کاتالونی، آلمانی و فرانسوی هم در آن زندگی می کنند.
ماناگوا در ساحل جنوب غربی دریاچهٔ ماناگوا قرار دارد، در سال ۱۸۵۷ به عنوان پایتخت ملی برگزیده شد؛ پیش از آن، پایتخت بین لئون و گرانادا متغیر بود. این شهر در سال ۱۸۱۹ به نام لئال ویلا د سانتیاگو د ماناگوا، بنیان نهاده شد و حیات خود را به عنوان یک دهکدهٔ ماهیگیری آغاز کرد. به فاصلهٔ کمی پس از آن که ملت های آمریکای مرکزی از اسپانیا استقلال یافتند، در سال ۱۸۲۴ تلاش های برای تبدیل ماناگوا به پایتخت نیکاراگوا آغاز شد. قرار گرفتن ماناگوا در بین دو شهر رقیب لئون و گرانادا، آن را به جایگزینی ایده آل تبدیل کرده بود.
ماناگوا امن ترین شهر آمریکای مرکزی و یکی از امن ترین شهرهای کل منطقهٔ آمریکا به شمار می رود. این شهر شاهد افت و خیزهای متعددی در تاریخ سیاسی نیکاراگوا بوده، و رنج دو زلزلهٔ ویرانگر را در طول قرن بیستم متحمل شده است.
نام ماناگوا در «Mana - ahuac» ریشه دارد، که در زبان بومی ناهواتل[ ۱] به «در کنار آب» یا محلی که «گرداگرد آن را آب گرفته» ترجمه می شود. امروزه شهر در مکانی قرار دارد که قرن ها پیش از فتح آمریکای مرکزی توسط اسپانیایی ها در قرن ۱۶، بومیان آمریکایی در آن سکونت داشتند.
بالاخره در سال ۱۸۵۷، پس از آن که گرانادا توسط ارتشی از مزدوران آمریکایی به فرماندهی ویلیام واکر تخریب شد، انتخاب ماناگوا به عنوان پایتخت قطعی شد. در فاصلهٔ سال های ۱۸۵۲ تا ۱۹۳۰ ماناگوا دستخوش تغییرات عظیمی شد تا به شهری بدل شود که مرکز حکومت، زیر ساخت ها و خدمات بود. دو سیل بزرگ در سال های ۱۸۷۶ و ۱۸۸۵ در شهر جاری شد، و نیز زلزله ای ویرانگر در سال ۱۹۳۱ باعث تخریب بخش اعظم شهر شد. این شهر در دوران حکومت آناستازیو سوموزو گارسیا دیکتاتور و خانوادهٔ وی در فاصلهٔ سال های ۱۹۲۶ تا ۱۹۷۹ ( ۱۹۳۶–۱۹۷۹ ) روند سریع رشد خود را آغاز کرد. ساختمان های دولتی تازه ای بنا شدند، صنعت پیشرفت کرد، و دانشگاه ها تأسیس شدند؛ ماناگوا به پیشرفته ترین شهر در آمریکای مرکزی بدل شد. زلزلهٔ بزرگ دیگری در ۲۳ دسامبر ۱۹۷۲ شهر را به لرزه درآورد، که حدود ۹۰٪ شهر را ویران کرد. شهر پاکسازی شد، اما هرگز به وضعیت پیشین خود بازنگشت. زلزله باعث شد بسیاری از ساکنان ماناگوا به حومهٔ شهر پناه ببرند، و مرکز شهر به سبب ترس از زلزله های بعدی هرگز به طور کامل بازسازی نشد.

ماناگوا (Managua)
کلیسای جامع قدیم آنتیگوا در پایتخت و شهر صنعتی کشور نیکاراگوآ و مرکز اداری استان نیکاراگوآ، با ۱,۳۹۰,۵۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). در ساحل جنوبی دریاچۀ ماناگوا، به فاصلۀ ۴۵کیلومتری کرانۀ اقیانوس آرام و ۱۳۸کیلومتری بندر کورینتوقرار دارد. بزرگ ترین شهر و مهم ترین مرکز صنعتی و بازرگانی نیکاراگوآ است و حدود یک پنجم جمعیت کشور مزبور در آن زندگی می کنند. در ۱۸۵۸ برای پایتختی نیکاراگوآ ساخته شد. در زمین لرزه های ۱۹۳۱ و ۱۹۷۲ و در جریان جنگ های داخلی (۱۹۷۸ـ۱۹۷۹) به شدت آسیب دید. زمین لرزۀ سهمگین ۱۹۷۲ با قدرت۶.۲ درجه در مقیاس ریشتر، ۵هزار نفر را از بین برد.