مان بذ. [ ب َ ] ( اِ مرکب )رئیس خانه. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). رئیس خانواده و ظاهراً مقصود از مان بذان یک عده از اصیل زادگان زمان اشکانی بودند که مالک مقداری زمین بودند و آنان را اعیان درجه دوم باید خواند. ( ایران در زمان ساسانیان ص 31 و 32 ). و رجوع به همین مأخذ ص 132 شود.
