مامونیان

لغت نامه دهخدا

مأمونیان. [ م َءْ ] ( اِخ ) رجوع به مأمونیه شود.

فرهنگ فارسی

سلسله حکمرانانی که در زمان ساسانیان و غزنویان در خوارزم استقلال و حکمرانی یافتند. از جمله سلاطین آنان : مامون بن محمد خوارزمشاه علی پسر مامون بودند . سلطان محمود غزنوی این سلسله را برانداخت .

دانشنامه آزاد فارسی

مَأمونیان
(یا: آل مأمون) سلسلۀ دوم شاهان حاکم در خوارزم (حک: ۳۸۵ـ۴۰۷ق). مؤسس این سلسله، ابوالعباس مأمون بود که با کشتن آخرین خوارزمشاه آلِ افریق در ۳۸۵ق روی کار آمد. تختگاه این خاندان شهر گرگانج/جرجانیه در مغرب رود جیحون بود. از آغاز کار این سلسله آگاهی چندانی نیست ، اما آن گاه که دولت آل عراق فروپاشید، دولت آل مأمون شکل گرفت . آل مأمون در ابتدا تابع سامانیان بودند و با برافتادن سامانیان چندی به استقلال فرمان راندند و بعد خراجگزار غزنویان شدند. ابوعلی مأمون بن محمد خوارزمشاه ، نخستین امیر این دودمان است . در ۳۵۸ق ابوعبدالله محمد بن احمد خوارزمشاه ، سراسر خوارزم را تصرف کرد. پس از ابوعلی مأمون به ترتیب ابوالحسن علی بن مأمون ، ابوالعباس مأمون بن مأمون و ابوالحارث محمد بن علی بن مأمون در خوارزم حکمرانی کردند تا آن که سلطان محمود غزنوی در ۴۰۸ق حکومت آن ها را برانداخت و آلتونتاش حاجب را به امارت خوارزم نشاند و خوارزمشاه نامید. آل مأمون خاندانی دانش دوست و ادب پرور بودند. در این دستگاه ابوعلی سینا، ابوالخیر خمار و بوسهل مسیحی حضور داشتند و ابوریحان مشاور آن ها در امر حکومت بود. ثعالبی آداب الملوک الخوارزم شاهی را به نام ابوالعباس مأمون نوشت .

پیشنهاد کاربران

بپرس