[ویکی فقه] مأمور به موقت. مأمورٌبه موقت به معنای مأمورٌ به مشروط به انجام در زمان خاص می باشد.
مأمورٌبه موقت، فعلی است که از سوی شارع برای انجام آن، وقتی خاص تعیین شده است. در این نوع از مأمورٌبه ، در حقیقت شارع دو خواسته دارد:۱. ایجاد مأمورٌبه در خارج؛۲. ایجاد آن در زمان خاص، و با فقدان هر یک از این دو، خواسته مولا بر آورده نشده و امر به آن ساقط نمی گردد، مانند: نماز و روزه که انجام دادن آن ها در وقتی خاص مطلوب شارع است.
مأمورٌبه موقت، فعلی است که از سوی شارع برای انجام آن، وقتی خاص تعیین شده است. در این نوع از مأمورٌبه ، در حقیقت شارع دو خواسته دارد:۱. ایجاد مأمورٌبه در خارج؛۲. ایجاد آن در زمان خاص، و با فقدان هر یک از این دو، خواسته مولا بر آورده نشده و امر به آن ساقط نمی گردد، مانند: نماز و روزه که انجام دادن آن ها در وقتی خاص مطلوب شارع است.
[ویکی فقه] مأمورٌبه موقت به معنای مأمورٌ به مشروط به انجام در زمان خاص می باشد.
مأمورٌبه موقت، فعلی است که از سوی شارع برای انجام آن، وقتی خاص تعیین شده است. در این نوع از مأمورٌبه ، در حقیقت شارع دو خواسته دارد:۱. ایجاد مأمورٌبه در خارج؛۲. ایجاد آن در زمان خاص، و با فقدان هر یک از این دو، خواسته مولا بر آورده نشده و امر به آن ساقط نمی گردد، مانند: نماز و روزه که انجام دادن آن ها در وقتی خاص مطلوب شارع است.
عناوین مرتبط
۱. ↑ المحکم فی اصول الفقه، حکیم، محمد سعید، ج۱، ص۳۹۳.
...
مأمورٌبه موقت، فعلی است که از سوی شارع برای انجام آن، وقتی خاص تعیین شده است. در این نوع از مأمورٌبه ، در حقیقت شارع دو خواسته دارد:۱. ایجاد مأمورٌبه در خارج؛۲. ایجاد آن در زمان خاص، و با فقدان هر یک از این دو، خواسته مولا بر آورده نشده و امر به آن ساقط نمی گردد، مانند: نماز و روزه که انجام دادن آن ها در وقتی خاص مطلوب شارع است.
عناوین مرتبط
۱. ↑ المحکم فی اصول الفقه، حکیم، محمد سعید، ج۱، ص۳۹۳.
...
wikifeqh: مأموربه_موقت