ماموت جنوبی ( نام علمی: Mammuthus meridionalis ) یک گونه ای منقرض شده از سرده ماموت مربوط به اوایل پلیستوسن و عصر گلاسین است؛ این گونه در آسیای میانه و اروپا بین ۲٫۵ تا ۰٫۸ میلیون سال پیش می زیست.
طبقه بندی فیل های منقرض شده در اوایل سده ۲۰ کاری پیچیده بود؛ هنری فرفیلد آزبورن در یک تک نگاشت که پس از مرگ وی در سال ۱۹۴۲ در مورد فیل سانان منتشر شد، از نام های مختلفی به عنوان کلاد برای معرفی و طبقه بندی گونه های ماموت استفاده می کرد. آزبورن به جای واژه Mammuthus از واژه Mammonteus استفاده می کرد، زیرا نام نخست را نامعتبر می دانست. از دهه ۱۹۷۰ به بعد طبقه بندی ماموت ها ساده سازی شد و پژوهشگران تمام گونه های ماموت را در سرده Mammuthus حفظ کردند؛ تفاوت های پیشنهادی برای جداسازی این گونه ها در سرده های مختلف هم به مقداری تشخیص داده نشد که نتوان همه آن ها را در یک سرده جای داد. نام علمی پیشین ماموت جنوبی یعنی Archidiskodon meridionalis، همچنان اما توسط برخی پژوهشگران روس برای این گونه استفاده قرار می گیرد.
... [مشاهده متن کامل]
قدیمی ترین گونه های فیل سانان حدود ۵۵ میلیون سال پیش در اطراف دریای تتیس می زیستند و نزدیک ترین خویشاوندان آن ها گاودریایی سانان و خرگوش کوهی سانان امروزی بودند. در میان انبوهی از فیل سانان نخستین منقرض شده، ماستودون ها با حدود ۲۵ میلیون سال پیشینه خانوادگی قدیمی تر از ماموت ها و فیل ها از بقیه مشهورترند. خانواده فیلان که شامل ماموت ها و فیل های امروزی می شوند حدود ۶ میلیون سال پیش در آفریقا پدیدار شدند. دسته نما پایین روابط خویشاوندی سرده ماموت را با برخی دیگر از سرده های فیل سانان بر اساس ویژگی های استخوان لامی نشان می دهد:
از آنجا که سنگواره گونه های ماموت از چندین منطقه مختلف شناسایی شده، امکان بازسازی تاریخ فرگشتی این سرده با استفاده از ریخت شناسی وجود دارد. گونه های ماموت را می توان از طریق مطالعه تعداد ردیف های مینای دندان های آسیاب از یکدیگر تشخیص داد؛ نخستین گونه ها دارای تعداد کمی از ردیف های مینای دندان بودند، اما گونه های پیشرفته تر به منظور سازگاری با تغذیه از مواد غذایی سخت تر ردیف های مینای دندان بیشتری داشتند. تاج دندان در این گونه های جدید بلندتر شد، و جمجمه آن ها نیز کشیده تر شد. در عین حال جمجمه از جلو به عقب کوتاه تر شد تا وزن آن به کمترین مقدار ممکن برسد.
طبقه بندی فیل های منقرض شده در اوایل سده ۲۰ کاری پیچیده بود؛ هنری فرفیلد آزبورن در یک تک نگاشت که پس از مرگ وی در سال ۱۹۴۲ در مورد فیل سانان منتشر شد، از نام های مختلفی به عنوان کلاد برای معرفی و طبقه بندی گونه های ماموت استفاده می کرد. آزبورن به جای واژه Mammuthus از واژه Mammonteus استفاده می کرد، زیرا نام نخست را نامعتبر می دانست. از دهه ۱۹۷۰ به بعد طبقه بندی ماموت ها ساده سازی شد و پژوهشگران تمام گونه های ماموت را در سرده Mammuthus حفظ کردند؛ تفاوت های پیشنهادی برای جداسازی این گونه ها در سرده های مختلف هم به مقداری تشخیص داده نشد که نتوان همه آن ها را در یک سرده جای داد. نام علمی پیشین ماموت جنوبی یعنی Archidiskodon meridionalis، همچنان اما توسط برخی پژوهشگران روس برای این گونه استفاده قرار می گیرد.
... [مشاهده متن کامل]
قدیمی ترین گونه های فیل سانان حدود ۵۵ میلیون سال پیش در اطراف دریای تتیس می زیستند و نزدیک ترین خویشاوندان آن ها گاودریایی سانان و خرگوش کوهی سانان امروزی بودند. در میان انبوهی از فیل سانان نخستین منقرض شده، ماستودون ها با حدود ۲۵ میلیون سال پیشینه خانوادگی قدیمی تر از ماموت ها و فیل ها از بقیه مشهورترند. خانواده فیلان که شامل ماموت ها و فیل های امروزی می شوند حدود ۶ میلیون سال پیش در آفریقا پدیدار شدند. دسته نما پایین روابط خویشاوندی سرده ماموت را با برخی دیگر از سرده های فیل سانان بر اساس ویژگی های استخوان لامی نشان می دهد:
از آنجا که سنگواره گونه های ماموت از چندین منطقه مختلف شناسایی شده، امکان بازسازی تاریخ فرگشتی این سرده با استفاده از ریخت شناسی وجود دارد. گونه های ماموت را می توان از طریق مطالعه تعداد ردیف های مینای دندان های آسیاب از یکدیگر تشخیص داد؛ نخستین گونه ها دارای تعداد کمی از ردیف های مینای دندان بودند، اما گونه های پیشرفته تر به منظور سازگاری با تغذیه از مواد غذایی سخت تر ردیف های مینای دندان بیشتری داشتند. تاج دندان در این گونه های جدید بلندتر شد، و جمجمه آن ها نیز کشیده تر شد. در عین حال جمجمه از جلو به عقب کوتاه تر شد تا وزن آن به کمترین مقدار ممکن برسد.
