مامبای سیاه ( Black Mamba ) درازترین مار زهری آفریقا با میانگین طول 2. 5 تا 3. 2 متر ( که در بعضی موارد تا 4. 5 متر نیز می رسد ) می باشد . نام گذاری سیاه به دلیل رنگ تیره داخل دهان آن می باشد . سرعت این مار در حدود 4. 32 تا 5. 4 متر بر ثانیه ( معادل با 16 تا 20 کیلومتر بر ساعت ) بوده و از این رو سریعترین مار دنیا شناخته میشود همچنین در ردهٔ زهرآگین ترین مارهای خشکی جهان طبقه بندی می شود این مار بسیار عصبانی و تندخو می باشد .
مامبای سیاه هم زمینی و هم درختی است. روی زمین، با سر و گردن بلند شده حرکت می کند و معمولاً از تپه های موریانه، لانه های متروکه، شکاف های صخره ها و شکاف های درختان به عنوان پناهگاه استفاده می کند. مامباهای سیاه روزگرد هستند. در آفریقای جنوبی، بین ساعت 7 تا 10 صبح و دوباره از ساعت 2 تا 4 بعدازظهر می خوابند. مامبای سیاه چابک و اغلب غیرقابل پیش بینی است و می تواند به سرعت حرکت کند. در طبیعت، مامباهای سیاه به ندرت نزدیک شدن انسان به فاصله نزدیکتر از 40 متر ( 130 فوت ) را تحمل می کنند. وقتی تهدیدی را متوجه می شوند، به درون شکاف یا سوراخی عقب نشینی می کنند. هنگامی که با آن مواجه می شوید، احتمالاً در حالت اخطار قرار می گیرد، و دهان و زبان سیاه خود را آشکار می کند همچنین احتمالاً خش خش می کند و گردن خود را به صورت کلاهی شبیه به کبری ها در می آورد. در طی حرکات اخطار ، هر حرکت ناگهانی توسط مهاجم ممکن است مار را به انجام یک سری حملات سریع تحریک کند. اندازه مامبای سیاه و توانایی آن در بالا بردن سر خود در فاصله زیادی از زمین، آن را قادر می سازد تا 40 درصد از طول بدن خود را به سمت بالا پرتاب کند، بنابراین نیش مامبا برای انسان می تواند در قسمت بالایی بدن اتفاق بیفتد. شهرت مامبای سیاه برای آماده بودن برای حمله اغراق آمیز است. معمولاً با تهدیدهای درک شده مانند مسدود شدن حرکات و عدم توانایی عقب نشینی تحریک می شود. سرعت زیادی که به آن مشهور شده نیز کمی اغراق آمیز بیان شده است. این مار نمی تواند سریعتر از 20 کیلومتر در ساعت ( 5. 5 متر در ثانیه ) حرکت کند. هنگام تولید مثل نرهای رقیب با کشتی به رقابت می پردازند و سعی می کنند با در هم تنیدگی بدن و کشتی گرفتن با گردن یکدیگر را تحت سلطه خود درآورند. برخی از ناظران این را با جفتگیری اشتباه گرفته اند. در طول جفت گیری، نر در حالی که زبان خود را تکان می دهد، روی پشت ماده می خزد و ماده با بلند کردن دم و ثابت ماندن، آمادگی خود را برای جفت گیری نشان می دهد. سپس نر خود را به اطراف انتهای خلفی ماده می پیچد و دم خود را به صورت بطنی با دم ماده تراز می کند. این عمل ممکن است بیش از دو ساعت طول بکشد و جفت بدون اسپاسم های گاه به گاه از نر بی حرکت بمانند. مامبای سیاه تخم گذار است. ماده از 6 تا 17 تخم می گذارد. تخم ها به شکل بیضی دراز هستند، معمولاً 60 تا 80 میلی متر طول و 30 تا 36 میلی متر قطر دارند. زمانی که نوزادها از تخم بیرون می آیند، طول آنها بین 40 تا 60 سانتی متر است. آنها ممکن است به سرعت رشد کنند و بعد از سال اول به 2 متر برسند. مامباهای سیاه کوچک بسیار تندخو هستند و می توانند مانند بزرگسالان کشنده باشند. مامبای سیاه تا 11 سال زندگی می کند و ممکن است بیشتر عمر کند. مامبای سیاه معمولاً در یک لانه دائمی زندگی و در محدوده آن شکار می کند که اگر مزاحمتی وجود نداشته باشد، مرتباً به آن باز می گردد. بیشتر مهره داران کوچکی مانند پرندگان، به ویژه جوجه های لانه ساز و نوپا، و پستانداران کوچک مانند جوندگان، خفاش، خرگوش کوهی صخره و شب دوست را شکار می کند. آنها به طور کلی طعمه های خونگرم را ترجیح می دهند اما مارهای دیگر را نیز شکار می کنند. در منطقه ترانسوال در آفریقای جنوبی، تقریباً همه طعمه های ثبت شده نسبتاً کوچک بودند، عمدتاً شامل جوندگان و پستانداران کوچک یا نوجوان با اندازه های مشابه و همچنین پرندگان رهگذر بودند که تخمین زده می شود تنها 1. 9 تا 7. 8 درصد از توده بدن مامبا وزن داشته باشند. با این وجود، حکایت ها نشان داده اند که مامباهای بزرگ سیاه رنگ ممکن است به ندرت به طعمه های بزرگی مانند خرگوش کوهی صخره حمله کنند. مامبای سیاه معمولاً بعد از گاز گرفتن طعمه خود را نگه نمی دارد. بلکه منتظر می ماند تا قبل از بلعیده شدن در معرض فلج و مرگ قرار گیرد. سیستم گوارشی قوی مار برای هضم کامل طعمه در هشت تا ده ساعت ثبت شده است. مامباهای بالغ به جز پرندگان شکاری، شکارچیان طبیعی کمی دارند. عقاب مارخور قهوه ای شکارچی تائید شده مامباهای سیاه بالغ، تا حداقل 2. 7 متر است. عقاب های دیگری به شکار یا حداقل خوردن مامباهای سیاه بالغ معروف هستند که عبارتند از عقاب خاکی و عقاب جنگی. خدنگ که تا حدودی در برابر سم مامبا مقاومت دارد و اغلب به اندازه کافی سریع است تا از نیش فرار کند ، گاهی اوقات مامبای سیاه را برای طعمه آزار می دهد یا آن ها را برای طعمه می برد و ممکن است آنها را در درختان تعقیب کند. گورکن عسل خوار نیز مقاومت خاصی در برابر سم مامبا دارد. تصور می شود مکانیسم در هر دو پستاندار این است که گیرنده های استیل کولین نیکوتین عضلانی آن ها به آلفا نوروتوکسین های مار متصل نمی شوند. مامباهای سیاه نیز در میان محتویات معده تمساح نیل یافت شده اند. مامباهای جوان در سرنگتی طعمه نوک شاخدار زمینی جنوبی، جغد دماغه و کرکس کلاه پوش هستند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمامبای سیاه هم زمینی و هم درختی است. روی زمین، با سر و گردن بلند شده حرکت می کند و معمولاً از تپه های موریانه، لانه های متروکه، شکاف های صخره ها و شکاف های درختان به عنوان پناهگاه استفاده می کند. مامباهای سیاه روزگرد هستند. در آفریقای جنوبی، بین ساعت 7 تا 10 صبح و دوباره از ساعت 2 تا 4 بعدازظهر می خوابند. مامبای سیاه چابک و اغلب غیرقابل پیش بینی است و می تواند به سرعت حرکت کند. در طبیعت، مامباهای سیاه به ندرت نزدیک شدن انسان به فاصله نزدیکتر از 40 متر ( 130 فوت ) را تحمل می کنند. وقتی تهدیدی را متوجه می شوند، به درون شکاف یا سوراخی عقب نشینی می کنند. هنگامی که با آن مواجه می شوید، احتمالاً در حالت اخطار قرار می گیرد، و دهان و زبان سیاه خود را آشکار می کند همچنین احتمالاً خش خش می کند و گردن خود را به صورت کلاهی شبیه به کبری ها در می آورد. در طی حرکات اخطار ، هر حرکت ناگهانی توسط مهاجم ممکن است مار را به انجام یک سری حملات سریع تحریک کند. اندازه مامبای سیاه و توانایی آن در بالا بردن سر خود در فاصله زیادی از زمین، آن را قادر می سازد تا 40 درصد از طول بدن خود را به سمت بالا پرتاب کند، بنابراین نیش مامبا برای انسان می تواند در قسمت بالایی بدن اتفاق بیفتد. شهرت مامبای سیاه برای آماده بودن برای حمله اغراق آمیز است. معمولاً با تهدیدهای درک شده مانند مسدود شدن حرکات و عدم توانایی عقب نشینی تحریک می شود. سرعت زیادی که به آن مشهور شده نیز کمی اغراق آمیز بیان شده است. این مار نمی تواند سریعتر از 20 کیلومتر در ساعت ( 5. 5 متر در ثانیه ) حرکت کند. هنگام تولید مثل نرهای رقیب با کشتی به رقابت می پردازند و سعی می کنند با در هم تنیدگی بدن و کشتی گرفتن با گردن یکدیگر را تحت سلطه خود درآورند. برخی از ناظران این را با جفتگیری اشتباه گرفته اند. در طول جفت گیری، نر در حالی که زبان خود را تکان می دهد، روی پشت ماده می خزد و ماده با بلند کردن دم و ثابت ماندن، آمادگی خود را برای جفت گیری نشان می دهد. سپس نر خود را به اطراف انتهای خلفی ماده می پیچد و دم خود را به صورت بطنی با دم ماده تراز می کند. این عمل ممکن است بیش از دو ساعت طول بکشد و جفت بدون اسپاسم های گاه به گاه از نر بی حرکت بمانند. مامبای سیاه تخم گذار است. ماده از 6 تا 17 تخم می گذارد. تخم ها به شکل بیضی دراز هستند، معمولاً 60 تا 80 میلی متر طول و 30 تا 36 میلی متر قطر دارند. زمانی که نوزادها از تخم بیرون می آیند، طول آنها بین 40 تا 60 سانتی متر است. آنها ممکن است به سرعت رشد کنند و بعد از سال اول به 2 متر برسند. مامباهای سیاه کوچک بسیار تندخو هستند و می توانند مانند بزرگسالان کشنده باشند. مامبای سیاه تا 11 سال زندگی می کند و ممکن است بیشتر عمر کند. مامبای سیاه معمولاً در یک لانه دائمی زندگی و در محدوده آن شکار می کند که اگر مزاحمتی وجود نداشته باشد، مرتباً به آن باز می گردد. بیشتر مهره داران کوچکی مانند پرندگان، به ویژه جوجه های لانه ساز و نوپا، و پستانداران کوچک مانند جوندگان، خفاش، خرگوش کوهی صخره و شب دوست را شکار می کند. آنها به طور کلی طعمه های خونگرم را ترجیح می دهند اما مارهای دیگر را نیز شکار می کنند. در منطقه ترانسوال در آفریقای جنوبی، تقریباً همه طعمه های ثبت شده نسبتاً کوچک بودند، عمدتاً شامل جوندگان و پستانداران کوچک یا نوجوان با اندازه های مشابه و همچنین پرندگان رهگذر بودند که تخمین زده می شود تنها 1. 9 تا 7. 8 درصد از توده بدن مامبا وزن داشته باشند. با این وجود، حکایت ها نشان داده اند که مامباهای بزرگ سیاه رنگ ممکن است به ندرت به طعمه های بزرگی مانند خرگوش کوهی صخره حمله کنند. مامبای سیاه معمولاً بعد از گاز گرفتن طعمه خود را نگه نمی دارد. بلکه منتظر می ماند تا قبل از بلعیده شدن در معرض فلج و مرگ قرار گیرد. سیستم گوارشی قوی مار برای هضم کامل طعمه در هشت تا ده ساعت ثبت شده است. مامباهای بالغ به جز پرندگان شکاری، شکارچیان طبیعی کمی دارند. عقاب مارخور قهوه ای شکارچی تائید شده مامباهای سیاه بالغ، تا حداقل 2. 7 متر است. عقاب های دیگری به شکار یا حداقل خوردن مامباهای سیاه بالغ معروف هستند که عبارتند از عقاب خاکی و عقاب جنگی. خدنگ که تا حدودی در برابر سم مامبا مقاومت دارد و اغلب به اندازه کافی سریع است تا از نیش فرار کند ، گاهی اوقات مامبای سیاه را برای طعمه آزار می دهد یا آن ها را برای طعمه می برد و ممکن است آنها را در درختان تعقیب کند. گورکن عسل خوار نیز مقاومت خاصی در برابر سم مامبا دارد. تصور می شود مکانیسم در هر دو پستاندار این است که گیرنده های استیل کولین نیکوتین عضلانی آن ها به آلفا نوروتوکسین های مار متصل نمی شوند. مامباهای سیاه نیز در میان محتویات معده تمساح نیل یافت شده اند. مامباهای جوان در سرنگتی طعمه نوک شاخدار زمینی جنوبی، جغد دماغه و کرکس کلاه پوش هستند.
wiki: مامبای سیاه