مالیات به مثابه بردگی

مالیات بستن به مثابه برده داری این باور است که مالیات بستن در جامعه ای غیر آزاد رخ می دهد که افراد در آن مجبورند برای غنی سازی دولت و دریافت کنندگان بذل و بخشش کار کنند تا برای سود خودشان.
از نظر تاریخی، اولین و گسترده ترین نوع مالیات بستن سخره بود که قدمت آن به آغاز تمدن بر می گردد. سخره کار زوری تحمیل شده از سوی حکومت بر دهقانان بود که چنان فقیر بودند که توانایی پرداخت دیگر اشکال مالیات را نداشتند. ( کار در مصر باستان مترادفی برای مالیات است ) [ ۱]
گیل باکلی هم می گوید: «در نگاه بریتانیایی، مستعمرات آمریکایی فقط برای منفعت کشور مادر وجود داشتند، ولی آمریکاییان هر گونه مالیات بستن را بردگی می دانستند. »[ ۲] آنارشیستها سرشناسترین حامیان این استدلالند که مالیات بستن معادل با بردگی است. جامعه بین المللی آزادی فردی تأمین اجتماعی را بردگی اجتماعی دانسته است. [ ۳]
تامس روستیچی استاد دانشگاه جورج میسن از دو حکایت برای توضیح این نکته بهره می برد. در اولی سم اسلایم فردی را با کتک تهدید می کند تا £۵۰ از وی بگیرد. در دومی، سم به سیاستمداری رای می دهد که به فردی مالیات می بندد تا £۵۰ را به اسلایم «محروم» بازتوزیع کند. هر دو مثال دارای استفاده از زور هستند. به هر حال، سناریوی دومی مسلماً بدتر است چون اسلایم دیگر از طریق حکومت قادر است مکرراً پول دیگران را بگیرد و نتیجتاً آن ها را در وضعیت بردگی قرار دهد. [ ۴] A similar argument was made by Doug Casey. [ ۵] این سناریوها معمولاً مورد استفاده قرار می گیرند تا ادعا شود که مالیات گیری بردگی است.
لئو تولستوی استدلال کرد که مالیات بستن یکی از سه مرحله برده داری است ( دو دیگر برده داری زمین و برده داری فردی باشند. [ ۶]