مالیات بر ارزش زمین ( یا به طور خلاصه، مالیات زمین ) یکی از مالیات های مناسب برای کسب درآمد پایدار برای دولت های محلی یا مرکزی است. بر اساس آن، درصدی از ارزش فعلی زمین به عنوان مالیات، به صورت سالانه از مالک دریافت می شود. در این مالیات برخلاف مالیات بر دارایی، ارزش ساختمان، اموال منقول و سایر بهسازی ها و فعالیت هایی که روی زمین انجام شده یا نشده باشد در ارزیابی نهایی در نظر گرفته نمی شوند. [ ۱] در نتیجه اخذ مالیات از سوی دولت ها، با هدف کنترل سوداگری، تخصیص بهینه منابع، بهره وری اقتصادی و کسب درآمد صورت می گیرد. زمین و مسکن به عنوان یکی از مهم ترین عوامل تولید در کنار کار و سرمایه، همواره یکی از موضوعات مالیاتی برای بسیاری از دولت ها بوده است. بسیاری از اقتصاددانان طرفدار این مالیات هستند زیرا ( بر خلاف سایر انواع مالیات ) موجب کاهش بهره وری اقتصادی نشده و در عوض باعث کاهش نابرابری اقتصادی می گردد. [ ۲]
اقتصاددانان از سدهٔ ۱۸ میلادی به مزیت های مالیات بر ارزش زمین پی برده بودند. [ ۱] [ ۳] [ ۴] بسیاری از آنها همچون آدام اسمیت و دیوید ریکاردو در خصوص مزیت های این مالیات سخن گفته اند اما بیش از همه هنری جرج در توضیح این مالیات کوشید. او معتقد بود از آنجا که عرضهٔ زمین ثابت است و ارزش مکانی آن توسط جوامع انسانی و کار ایشان مشخص می گردد، دریافت مالیات از رانت اقتصادیِ زمین منطقی ترین منبع درآمد عمومی است. [ ۵]
مالیات بر ارزش زمین، مالیاتی تصاعدی است به این شکل که نسبت به میزان ارزش موقعیت محل متغیر و به صاحبان اسناد مالکیت تعلق واقعی می گیرد و از آنها دریافت می شود. [ ۶] [ ۷] این مالیات هم اکنون در استونی، تایوان[ ۸] ، دانمارک[ ۹] ، روسیه[ ۱۰] ، سنگاپور[ ۱۱] و لیتوانی[ ۱۲] دریافت می شود. همچنین در بخش هایی از آمریکا ( پنسیلوانیا ) ، استرالیا و مکزیک ( مخیکالی ) مالیات بر ارزش زمین دریافت می گردد.
بسیاری از مالیات ها تصمیم های فعالان اقتصادی را منحرف و فعالیت های اقتصادی سودمند را سرکوب می کنند. [ ۱۳] مالیات بر ارزش زمین فارغ از اینکه زمین به شکل مفید یا غیرمفید استفاده شده باشد، باید پرداخت شود. از آنجا که عرضهٔ زمین ذاتاً ثابت است، رانت زمین به جای آن که وابسته به هزینه های مالک باشد، وابسته به مقداری خواهد بود که مستأجرین توان پرداخت آن را داشته باشند. در این حالت مالکین نمی توانند مالیات بر ارزش زمین را به مستأجرین منتقل کنند. [ ۱۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاقتصاددانان از سدهٔ ۱۸ میلادی به مزیت های مالیات بر ارزش زمین پی برده بودند. [ ۱] [ ۳] [ ۴] بسیاری از آنها همچون آدام اسمیت و دیوید ریکاردو در خصوص مزیت های این مالیات سخن گفته اند اما بیش از همه هنری جرج در توضیح این مالیات کوشید. او معتقد بود از آنجا که عرضهٔ زمین ثابت است و ارزش مکانی آن توسط جوامع انسانی و کار ایشان مشخص می گردد، دریافت مالیات از رانت اقتصادیِ زمین منطقی ترین منبع درآمد عمومی است. [ ۵]
مالیات بر ارزش زمین، مالیاتی تصاعدی است به این شکل که نسبت به میزان ارزش موقعیت محل متغیر و به صاحبان اسناد مالکیت تعلق واقعی می گیرد و از آنها دریافت می شود. [ ۶] [ ۷] این مالیات هم اکنون در استونی، تایوان[ ۸] ، دانمارک[ ۹] ، روسیه[ ۱۰] ، سنگاپور[ ۱۱] و لیتوانی[ ۱۲] دریافت می شود. همچنین در بخش هایی از آمریکا ( پنسیلوانیا ) ، استرالیا و مکزیک ( مخیکالی ) مالیات بر ارزش زمین دریافت می گردد.
بسیاری از مالیات ها تصمیم های فعالان اقتصادی را منحرف و فعالیت های اقتصادی سودمند را سرکوب می کنند. [ ۱۳] مالیات بر ارزش زمین فارغ از اینکه زمین به شکل مفید یا غیرمفید استفاده شده باشد، باید پرداخت شود. از آنجا که عرضهٔ زمین ذاتاً ثابت است، رانت زمین به جای آن که وابسته به هزینه های مالک باشد، وابسته به مقداری خواهد بود که مستأجرین توان پرداخت آن را داشته باشند. در این حالت مالکین نمی توانند مالیات بر ارزش زمین را به مستأجرین منتقل کنند. [ ۱۴]
wiki: مالیات بر ارزش زمین