مالکیت معارض ( به انگلیسی: Adverse Possession ) ، که گاهی به صورت محاوره ای به عنوان «حقوق متصرف»[ الف] [ ب] نیز توصیف می شود، یک اصل حقوقی در قانون عرفی انگلیسی–آمریکایی است که بر اساس آن یک فردی که مالکیت قانونی روی یک ملک ندارد—معمولاً زمین ( ملک غیرمنقول ) [ پ] —بر اساس تصرف یا اشغال مستمر بدون پروانه مالک قانونی آن بر آن مالکیت قانونی می آبد. [ ۱] اگر تصرف بر اساس کرایه یا مجوز مالک قانونی انجام پذیرفته باشد، به آن مالکیت معارض گفته نمی شود.
به طور کلی، مالک این حق را دارد که از طریق اقدامات قانونی مانند «دعوای تصرف عدوانی»، [ ت] تصرف ملک خود را از متصرف غیرمجاز پس بگیرد. با این حال، در سنت قانون عرفی انگلیسی، دادگاه ها حکم کرده اند که اگر شخصی یک قطعه ملک را بدون اجازه مالک آن اشغال می کند و مالک از حق خود برای باز پس گیری ملک خود در یک مدت زمان قابل ملاحظه استفاده نمی کند، نه تنها مالک اصلی از استفاده حق برای استرداد منع می شود، بلکه یک قباله کاملاً جدید ملک به مالک معارض اعطا می گردد. در واقع، مالک معارض، مالک جدید ملک مذکور می شود. [ ۲] [ ث] با گذشت زمان، قانون گذاران محدودیت های را در قانون وضع کرده اند که مشخص می سازد چه مدت مالکان اصلی زمان دارند تا تصرف ملک خود را از متصرفین مالکیت معارض بازپس بگیرند. در ایالات متحده، به طور مثال، این محدوده زمانی میان هر یک ایالات تفاوت های گستردهٔ داشته و از ۳ سال تا ۴۰ سال متغیر اند. [ ۳]
اگرچه ارکان دعوای مالکیت معارض در هر حوزه قضایی متفاوت است، شخصی که ادعای تصرف مالکیت معارض دارد معمولاً ملزم است استفاده بدون مجوز از ملک را در مدت زمان قانونی به صورت واقعی، باز و معروف، انحصاری، مالکیت معارض و مستمر، ثابت کند. [ ۴] [ ج]
اموال شخصی، که از لحاظ عرفی به نام «دارایی منقول» یاد می شوند، نیز می توانند شامل مالکیت معارض گردند، اما با تفاوت ماهیت دارایی غیرمنقول و منقول، مقرراتی که بالای چنین ادعاها تطبیق می شود شدیدتر و به نفع مالک قانونی است تا متصرف مالکیت معارض. ادعاهای مالکیت معارض دارایی های منقول اکثراً شامل آثار هنری می شود.
در قانون رومی، قوانین «تصرف بلامعارض»[ چ] به کسانی که تصرف کالایی را بدون قباله داشتند، به استثنای حالت غیرقانونی ( دزدی یا به زور ) و مالک اصلی آن بعد از یک مدت ( یک یا دو سال ) ظاهر نمی شد، اجازه می داد مالک قانونی آن باشند. قانون ناپلیونی که ریشه در قانون رومی و اخلاف آن داشته و به عنوان مبنای قانون در فرانسه، بلژیک، ایتالیا، لوکزامبورگ، پرتقال، اسپانیا و همچنین به طور جزئی توسط هلند و آلمان پذیرفته شده، مالکیت معارض را عموماً در دو مدت زمانی به رسمیت می شناسد: ۳۰ سال و مدت کم تر از آن، نظر به حسن نیت شرایط متصرف و موقعیت که این تصرف انجام شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبه طور کلی، مالک این حق را دارد که از طریق اقدامات قانونی مانند «دعوای تصرف عدوانی»، [ ت] تصرف ملک خود را از متصرف غیرمجاز پس بگیرد. با این حال، در سنت قانون عرفی انگلیسی، دادگاه ها حکم کرده اند که اگر شخصی یک قطعه ملک را بدون اجازه مالک آن اشغال می کند و مالک از حق خود برای باز پس گیری ملک خود در یک مدت زمان قابل ملاحظه استفاده نمی کند، نه تنها مالک اصلی از استفاده حق برای استرداد منع می شود، بلکه یک قباله کاملاً جدید ملک به مالک معارض اعطا می گردد. در واقع، مالک معارض، مالک جدید ملک مذکور می شود. [ ۲] [ ث] با گذشت زمان، قانون گذاران محدودیت های را در قانون وضع کرده اند که مشخص می سازد چه مدت مالکان اصلی زمان دارند تا تصرف ملک خود را از متصرفین مالکیت معارض بازپس بگیرند. در ایالات متحده، به طور مثال، این محدوده زمانی میان هر یک ایالات تفاوت های گستردهٔ داشته و از ۳ سال تا ۴۰ سال متغیر اند. [ ۳]
اگرچه ارکان دعوای مالکیت معارض در هر حوزه قضایی متفاوت است، شخصی که ادعای تصرف مالکیت معارض دارد معمولاً ملزم است استفاده بدون مجوز از ملک را در مدت زمان قانونی به صورت واقعی، باز و معروف، انحصاری، مالکیت معارض و مستمر، ثابت کند. [ ۴] [ ج]
اموال شخصی، که از لحاظ عرفی به نام «دارایی منقول» یاد می شوند، نیز می توانند شامل مالکیت معارض گردند، اما با تفاوت ماهیت دارایی غیرمنقول و منقول، مقرراتی که بالای چنین ادعاها تطبیق می شود شدیدتر و به نفع مالک قانونی است تا متصرف مالکیت معارض. ادعاهای مالکیت معارض دارایی های منقول اکثراً شامل آثار هنری می شود.
در قانون رومی، قوانین «تصرف بلامعارض»[ چ] به کسانی که تصرف کالایی را بدون قباله داشتند، به استثنای حالت غیرقانونی ( دزدی یا به زور ) و مالک اصلی آن بعد از یک مدت ( یک یا دو سال ) ظاهر نمی شد، اجازه می داد مالک قانونی آن باشند. قانون ناپلیونی که ریشه در قانون رومی و اخلاف آن داشته و به عنوان مبنای قانون در فرانسه، بلژیک، ایتالیا، لوکزامبورگ، پرتقال، اسپانیا و همچنین به طور جزئی توسط هلند و آلمان پذیرفته شده، مالکیت معارض را عموماً در دو مدت زمانی به رسمیت می شناسد: ۳۰ سال و مدت کم تر از آن، نظر به حسن نیت شرایط متصرف و موقعیت که این تصرف انجام شده است.
wiki: مالکیت معارض