مالکیت ما فی الذمه

دانشنامه آزاد فارسی

مالکیّت ما فی الذّمه
در اصطلاح علم حقوق، اجتماع دو عنوانِ داین (بستانکار) و مدیون (بدهکار) در شخصی واحد نسبت به یک دیِن. برای مثال پسری که به پدر خود بدهکار است، اگر پدرش فوت کند، پسر به پدر متوفی بدهکار است و در همان حال، این طلب به او ـ به عنوان وارث ـ منتقل شده است و لذا هم زمان از خود طلبکار می شود. این وضع خاص موجب برائت ذمه مدیون، به اندازه دین، می گردد. چون شخص واحد نمی تواند هم از خود طلبکار و هم به خود بدهکار باشد، لذا دیِن و طلب تا آن مقداری که در سهم الارث پسر قرار گرفته است ساقط می شود. طلبی که مورد مالکیت ما فی الذّمه قرار می گیرد نباید متعلق حقِ غیر باشد. بنابراین، چنانچه این طلب قبلاً توسط مقامات صالحه بازداشت شده باشد، در اثر مالکیت ما فی الذّمه ساقط نمی شود.

پیشنهاد کاربران

مالکیت مافی الذمه عبارت است از اینکه بر اثر فوت یکی از دو شخصی که بین آنها رابطه تعهد وجود دارد، دین یا طلب او به سبب وراثت یا وصایت به شخصی که طرف دوم تعهد است ( مدیون ) انتقال یابد
جمع شدن دو عنوان طلبکار و بدهکار در یک چیزی
مالکیت ما فی الذمه، از جمله اسباب سقوط تعهدات است که در آن دو عنوان داین ( طلبکار ) و مدیون در یک شخص جمع شده و به نوعی اتحاد دو وصف در یک شخص است. این اتحاد، قهری است و سقوط تعهد را نیز در پی دارد. ( ماده300قانون مدنی )
...
[مشاهده متن کامل]

مثلا پسری که به پدرش بدهکار است و پدرش میمیرد و ارث میبرد. پسر هم بدهکار پدرش است هم طلبکار سهم ارثش )

مالکیت ما فی الذمه یعنی اینکه دو عنوان طلبکار. و بدهکار، در یک نفر جمع شوند . بدین معنا که یک نفر هم از خودش طلبکار و هم به خودش بدهکار است .
*مالکیت ما فی الذمه چگونه صورت میگیرد ؟
1 ) یا طلب به بدهکار منتقل میشود
...
[مشاهده متن کامل]

2 ) یا بدهی به طلبکار منتقل میشود .
** ) آیا ما فی الذمه دین است یا طلب ؟
دِین است .

بپرس