مالزیا

لغت نامه دهخدا

مالزیا. [ ل ِ ] ( اِخ ) فدراسیونی که در سال 1963 دولت واحدی تشکیل داده و از دولتهای مشترک المنافع به شمار آمد. این فدراسیون از بهم پیوستن فدراسیون مالزی و سرزمینهای «سباه » ( برنئوی شمالی قدیم ) و ساراواک ( سنگاپور، در آغاز عضو فدراسیون بود و در سال 1965 کناره گیری کرد. ) تشکیل گردید. 333676 کیلومترمربع وسعت و 10071000 تن سکنه دارد و پایتخت آن کوآلالامپور است. این کشور در منطقه استوائی واقع است و بزرگترین تولید کننده کائوچو و قلع در جهان است و غالب کانهای این کشور، مخصوصاً آهن ، استخراج نشده مانده است. غذای عمده مردم این سرزمین برنج است. اکثریت مردم در مالزی متمرکزند که در آنجا اقلیتی از بومیان و چینیان هم سکونت دارند. ( از لاروس ). و رجوع به ماده قبل شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس