مالاسزیا

مالاسزیا ( به انگلیسی: Malassezia ) یک سرده از قارچ است. مالاسزیا به طور طبیعی بر روی سطوح پوست بسیاری از حیوانات از جمله انسان یافت می شود. گاه به گاه در عفونت های فرصت طلب، برخی از گونه ها می توانند باعث کمبود رنگ یا هیپرپیگمانتاسیون در تنه و مکان های دیگر در انسان شوند. تست حساسیت برای این قارچ در دسترس است.
مالاسزیا فورفور ( نام قبلی آن پیتروسپوروم اواله ) یکی از گونه های مرتبط به هم مخمری است که بطور طبیعی در سطوح پوستی انسان و بسیاری از حیوانات دیگر یافت شده و بدواً به عنوان شایع ترین علت دندروف ( شوره ) محسوب می گردد. بیماری حاصله در انسان تینا ورسیکالر است. اختلال پوستی دیگری بنام درماتیت سبوروئیک نیز بوسیله این قارچ بوجود می آید.
از آنجا که این قارچ برای رشد خود به چربی نیاز دارد، بنابر این در نواحی پوستی که حاوی غدد سباسه فراوان است، شایع تر دیده می شود. این نواحی شامل پوست سر، صورت و بخشهای فوقانی تنه است. هنگامی که قارچ به رشد سریع خود ادامه می دهد، تجدید و نو شدن سلولهای پوستی مختل شده و شوره همراه با خارش ایجاد می گردد. گونه های دیگر مالاسزیا شامل مالاسزیا پاکی درماتیس Malassezia pachydermatis که اغلب روی بدن سگ ها یافت می شود، مالاسزیا سیمپودیالیس، مالاسزیا گلوبوزا، مالاسزیا ابتوزا، مالاسزیا رستریکتا، مالاسزیا اسلوفیه، مالاسزیا اکوئی، مالاسزیا اوالیس و مالاسزیا درماتیس می باشند.
اسامی مترادف: پیتریازیس ورسیکالر، کروموفیتوزیس، درماتومایکوزیس فورفوراسه، تینه آ فلاوا، آئرومیا پارازیتیکا [ ۱]
گونه های مختلف  :
تینه آ ورسیکالر عفونت سطحی پوست و یک عفونت شایع و خوش خیم است که در تمام مناطق دنیا دیده می شود و گاهی اوقات بیش از 60% جمعیت مناطق گرمسیری را درگیر می کند. بیماری حاصله با لکه ها و ضایعات ماکولی هایپوپیگمنت و هایپرپیگمنت در نواحی سینه و پشت مشخص می شوند. در افراد دارای زمینه های مستعدکننده این وضعیت بصورت مزمن و عودکننده دیده می شود. عفونت قارچی محدود به ناحیه شاخی پوست ( stratum corneum ) است.
پاتوفیزیولوژی: تینه آ ورسیکالر بوسیله ارگانیسم دیمورفیک و لیپوفیلیک مالاسزیا فورفور بوجود می آید. این ارگانیسم فقط در محیط های کشت حاوی اسیدهای چرب با زنجیره کربنی 12 تا 14 رشد می کند. مالاسزیا فورفور یک عضو فلور نرمال پوست انسان است و در پوست 18% اطفال و 90 تا 100% بالغین یافت می شود. ارگانیسم را در پوست افراد سالم و نیز در نواحی پوستی که دچار ضایعه شده است دیده می شود. در افرادی که در آنها بیماری بصورت کلینیکی دیده می شود ارگانیسم به هر دو حالت مخمری و فرم رشته ای ( هایفی ) دیده می شود. فاکتورهائی که منجر به تبدیل فرم مخمری و ساپروفیتیک به فرم پارازیتیک یا فرم میسلیال می شوند شامل استعداد ژنتیکی، محیط های گرم و مرطوب، ایمیونوسوپرسیون، سوء تغذیه و بیماری کوشینگ می باشد. هرچند که مالاسزیا فورفور یک جزء از فلور نرمال پوست است، اما می تواند یک پاتوژن فرصت طلب باشد. این ارگانیسم بعنوان عاملی در برخی دیگر از بیماریهای پوستی نیز در نظر گرفته می شود که شامل فولیکولیت پیتروسپورومی، درماتیت سبوروئیک، و برخی از فرمهای درماتیت آتوپیک، آکانتولیتیک درماتوز گذرا، پسوریازیس و اونیکومایکوزیس می باشند.