ماغُوط، محمّد (سلمیّه ۱۹۳۴ـ۲۰۰۶)
ماغُوط، محمّد
شاعر سوری. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در رشتۀ کشاورزی در زادگاهش گذرانید و پس از آن به دمشق رفت. آن جا به حزب ناسیونال سوسیالیست سوریه پیوست و به سبب فعالیت هایش به زندان افتاد. در ۱۹۵۶، به لبنان گریخت. در این کشور، شاعری برجسته شد؛ باز به زندان رفت و در ۱۹۶۱ به سوریه بازگشت و از آن پس در این کشور به زیستن و نوشتن اشتغال دارد. ماغوط، به رغم تحصیلات و آشنایی اندک با زبان های بیگانه، زبان شعری خاص خود را ابداع کرد و شعر منثور را سنگ پایۀ هنر خود ساخت. ستایش هایی که از گروه شعر، به ویژه آدونیس، نثارش شد در کار او تأثیر بسیار نهاد. شاخصۀ آثارش تخیل بی مهار، توأم با صراحت احساس و بیان و شور شدید زندگی است. کارهایش شامل سه مجموعۀ عمده می شود: اندوه در مهتاب (۱۹۵۹) غرفه ای در خم دیوار (۱۹۶۴)؛ رنج من شادی نیست (۱۹۷۰)، شعر او شخصی، صمیمی و بُرنده است. تأثیر ماغوط در شعر مدرن عربی هنگامی محسوس شد که مرحلۀ آرمان گرایی از نیرو تهی گردید. ماغوط، افزون بر شعر و قصه، نمایش نامه و رساله هایی نیز دارد که در همۀ آن ها روح خستگی ناپذیر جست وجو، تیزهوشی و چشم تیزبین تشخیص واقعیت های سیاه و گاه سوررئالیستی اما طنزآلود هویداست. ماغوط از اوایل دهۀ ۱۹۷۰ بیشتر نیروی خود را صرف نوشتن متون طنز سیاسی و اجتماعی تلویزیونی و سینمایی کرد و در این کار به جایگاهی والا دست یافت.
ماغُوط، محمّد
شاعر سوری. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در رشتۀ کشاورزی در زادگاهش گذرانید و پس از آن به دمشق رفت. آن جا به حزب ناسیونال سوسیالیست سوریه پیوست و به سبب فعالیت هایش به زندان افتاد. در ۱۹۵۶، به لبنان گریخت. در این کشور، شاعری برجسته شد؛ باز به زندان رفت و در ۱۹۶۱ به سوریه بازگشت و از آن پس در این کشور به زیستن و نوشتن اشتغال دارد. ماغوط، به رغم تحصیلات و آشنایی اندک با زبان های بیگانه، زبان شعری خاص خود را ابداع کرد و شعر منثور را سنگ پایۀ هنر خود ساخت. ستایش هایی که از گروه شعر، به ویژه آدونیس، نثارش شد در کار او تأثیر بسیار نهاد. شاخصۀ آثارش تخیل بی مهار، توأم با صراحت احساس و بیان و شور شدید زندگی است. کارهایش شامل سه مجموعۀ عمده می شود: اندوه در مهتاب (۱۹۵۹) غرفه ای در خم دیوار (۱۹۶۴)؛ رنج من شادی نیست (۱۹۷۰)، شعر او شخصی، صمیمی و بُرنده است. تأثیر ماغوط در شعر مدرن عربی هنگامی محسوس شد که مرحلۀ آرمان گرایی از نیرو تهی گردید. ماغوط، افزون بر شعر و قصه، نمایش نامه و رساله هایی نیز دارد که در همۀ آن ها روح خستگی ناپذیر جست وجو، تیزهوشی و چشم تیزبین تشخیص واقعیت های سیاه و گاه سوررئالیستی اما طنزآلود هویداست. ماغوط از اوایل دهۀ ۱۹۷۰ بیشتر نیروی خود را صرف نوشتن متون طنز سیاسی و اجتماعی تلویزیونی و سینمایی کرد و در این کار به جایگاهی والا دست یافت.
wikijoo: ماغوط،_محمد_(سلمیه_۱۹۳۴ـ۲۰۰۶)