ماطع

لغت نامه دهخدا

ماطع. [ طِ ] ( ع ص ) به پیش دهان و به دندان پیشین خورنده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || خالص. ( از اقرب الموارد ).
- بیاض ماطع ناطع ؛ سفیدی خالص. ( از اقرب الموارد ).
- هو ماطع ناطع؛ ای خالص. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس