ماصه

لغت نامه دهخدا

( ماصة ) ماصة. [ ماص ص َ ] ( ع اِ ) بیماریی است کودک را که از مویها که بر سر استخوان پهلو سوی پشت روید حادث گردد و تا که آن مویها را نه برکنند اکل و شرب او را گوارا نشود. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ). بیماریی که در کودکان عارض شود. ( ناظم الاطباء ). دردی است کودکان را و آن از روییدن مویها باشد در میان دو تندی پشت در برابر سنسن فقار و تا آن را نکنند کودک آرام نیابد. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).

فرهنگ فارسی

بیماریی که مویها که سر استخوان پهلو سوی پشت روید و شرب او گوارا نشود

پیشنهاد کاربران

بپرس