تولید یا ساخت هیبریدی، به معنای ترکیب فرایندها یا مکانیزم ها به منظور تولید قطعات با روش های بهینه و کارآمد تر است. در بسیاری از مواد بازده روش های سنتی ماشین کاری پایین می باشد و محققین از روش های مختلفی برای افزایش بازده در ماشین کاری موادی که قابلیت ماشینکاری پایینی دارند استفاده می کنند، تا محدودیت های این فرایند به حداقل برسد. هدف کلی تولید هیبریدی رسیدن به اثر" ۳=۱+۱" است. اگرچه واژه هیبرید در تولید معانی گسترده ای دارد ولی یک فرایند هیبریدی را می توان به این صورت تعریف کرد: «فرایندهای هیبریدی ساخت بر اساس عمل همزمان و کنترل شده مکانیزم های چند فرایند گوناگون یا عمل توأمان چند منبع انرژی یا ابزار است که اثر قابل توجهی بر عملکرد فرایند دارد. »[ ۱]
به جهت پیشرفت روزافزون علم و دانش و نیاز بشر به ساخت تجهیزات پیشرفته تر مهندسان علم مواد بر آن شدند که موادی خلق کنند که ویژگی های انحصاری مکانیکی، فیزیکی و شیمیایی داشته باشد. پیشرفت صنعت هوافضا و فضاپیماها و شرایط کاری آنها موجب به وجود آمدن و معرفی موادی شد که استحکام خود را در دماهای کاری بالا نیز حفظ می کنند. اما برای به کارگیری با شکل مورد نظر این مواد نیازمند نیاز به ماشین کاری دارند و از آنجایی که عمده این مواد به راحتی قابل براده برداری نیستند و هر یک دارای مشکلات خاص خود در ماشین کاری هستند، این گونه مواد به مواد سخت ماشین کاری شونده شهرت دارند.
تیتانیوم و آلیاژهای آن نسبت استحکام به وزن بالا، مقاومت شیمیایی مناسب، مقاومت حرارتی بالا و چگالی نسبتاً کم دارند که آنها را برای استفاده در صنایع هوایی ایده آل می سازد. Ti - 6Al - 4V آلیاژ رایج تیتانیوم بوده و به طور کلی به خاطر دارا بودن خواص ترمودینامیکی ویژه در زمره «مواد سخت ماشین کاری شونده» جای می گیرد. چالش اولیه هنگام ماشینکاری تیتانیوم، غلبه بر عمر کم ابزار است که به نوعی مانع استفاده از سرعت های برشی بالا می شود. تیتانیوم قابلیت هدایت حرارتی کمی دارد که مانع انتقال گرما به خارج از منطقه برش شده و باعث ایجاد دماهای بالا در منطقه برش می شود. تیتانیوم میل شیمیایی زیادی به چسب های کبالتی دارد که این چسب ها در ساخت اکثر ابزارها به کار گرفته می شود. سطح مشترک ابزار و براده معمولاً خیلی کوچک است و موجب ایجاد تنش و فشارهای بالا در منطقه برش می شود و همچنین براده های تیتانیوم میل زیادی به جوش خوردن به ابزار برشی در اثر فشار دارند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبه جهت پیشرفت روزافزون علم و دانش و نیاز بشر به ساخت تجهیزات پیشرفته تر مهندسان علم مواد بر آن شدند که موادی خلق کنند که ویژگی های انحصاری مکانیکی، فیزیکی و شیمیایی داشته باشد. پیشرفت صنعت هوافضا و فضاپیماها و شرایط کاری آنها موجب به وجود آمدن و معرفی موادی شد که استحکام خود را در دماهای کاری بالا نیز حفظ می کنند. اما برای به کارگیری با شکل مورد نظر این مواد نیازمند نیاز به ماشین کاری دارند و از آنجایی که عمده این مواد به راحتی قابل براده برداری نیستند و هر یک دارای مشکلات خاص خود در ماشین کاری هستند، این گونه مواد به مواد سخت ماشین کاری شونده شهرت دارند.
تیتانیوم و آلیاژهای آن نسبت استحکام به وزن بالا، مقاومت شیمیایی مناسب، مقاومت حرارتی بالا و چگالی نسبتاً کم دارند که آنها را برای استفاده در صنایع هوایی ایده آل می سازد. Ti - 6Al - 4V آلیاژ رایج تیتانیوم بوده و به طور کلی به خاطر دارا بودن خواص ترمودینامیکی ویژه در زمره «مواد سخت ماشین کاری شونده» جای می گیرد. چالش اولیه هنگام ماشینکاری تیتانیوم، غلبه بر عمر کم ابزار است که به نوعی مانع استفاده از سرعت های برشی بالا می شود. تیتانیوم قابلیت هدایت حرارتی کمی دارد که مانع انتقال گرما به خارج از منطقه برش شده و باعث ایجاد دماهای بالا در منطقه برش می شود. تیتانیوم میل شیمیایی زیادی به چسب های کبالتی دارد که این چسب ها در ساخت اکثر ابزارها به کار گرفته می شود. سطح مشترک ابزار و براده معمولاً خیلی کوچک است و موجب ایجاد تنش و فشارهای بالا در منطقه برش می شود و همچنین براده های تیتانیوم میل زیادی به جوش خوردن به ابزار برشی در اثر فشار دارند. [ ۲]
wiki: ماشین کاری هیبریدی