ماشین کاری الکتروشیمیایی ( به انگلیسی: Electrochemical machining ) به صورت مخفف ( ECM ) که گاهی اوقات با نام برشکاری کاتدی نیز از آن یاد می شود یکی از روش های اخیر ماشین کاری، با توانایی بالا برای استفاده می باشد. پایه و اساس این فرایند جدید نمی باشد اما کاربرد فرایند به عنوان یک ابزار فلزکاری نوین شناخته می شود. گسترش وسیع این فرایند را می توان در راستای نیاز به ماشین کاری مواد سفت و سخت مانند تیتانیوم، افزایش یافتن هزینه تلاش و کوشش دستی و نیاز به پیکربندی های ماشین کاری فراتر از توانایی ماشین کاری مرسوم جستجو کرد.
یکی از بارزترین ویژگی های این ماشین کاری، ماشین کاری سطح های هندسی بسیار پیچیده است به طوری که اثر ابزار بر روی قطعه کار باقی نمی ماند به همین دلیل به عنوان فرایند ماشین کاری بدون تماس شناخته شده است ( هیچ تماسی بین قطعه کار و ابزار وجود ندارد ) . همین طور عمر زیاد ابزار کار باعث محبوبیت این روش شده است که می توان قطعات متعددی را با یک سری قالب ساخت، ماشین کاری فلزات و آلیاژها بدون توجه به مقاومت و سختی آن ها از دیگر ویژگی های این روش است.
در واقع به دلیل تبدیل انرژی الکتریکی به واکنش شیمیایی است که ماشین کاری الکتروشیمیایی نامیده شده است.
ماشین کاری الکتروشیمیایی که اساساً مدیون آزمایش ها و کشفیات مایکل فارادی می باشد فرایند نوینی می باشد که بیشتر پیشرفت خود را در ۷۰ سال اخیر داشته است. در سال ۱۹۲۹ نمونه آزمایشگاهی از این دستگاه ساخته شد. از سال های ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۰ تحقیقات زیادی در این زمینه انجام شد، اما هم زمانی با تحقیق و توسعه در زمینه ماشین کاری تخلیه الکتریکی ( EDM ) باعث کندی روند پیشرفت در زمینه ماشین کاری الکتروشیمیایی شد. محرک اصلی برای پیشرفت اساسی این فرایند از نیاز صنعت هواپیمایی نشئت گرفته است به طوری که صنایع هوایی نیازمند ماشین کاری فلزات و آلیاژهای سخت با ایجاد کم ترین عیوب ناشی از ماشین کاری برای افزایش ایمنی و کارایی، بوده و هست. ساخت پره های توربین گازی و قطعات پیچیده ای که ماشین کاری آن ها به روش های سنتی و مرسوم دشوار بوده است نیز از اولین کاربردهای ماشین کاری الکتروشیمیایی می باشد. در بیست سال اخیر کاربردهای این فرایند در صنایع مختلف مانند اتومبیل سازی، پتروشیمی و نفت، مهندسی و تجهیزات پزشکی، ساخت اعضای مصنوعی، ساخت سکه و جواهرات و البته هوافضا در حال افزایش است. اما با توجه به فعالیت های شرکت های هواپیماسازی مانند ایرباس و بویینگ برای افزایش تولید و کیفیت، توسعه این تکنولوژی کماکان وابسته به صنعت هواپیمایی می باشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفیکی از بارزترین ویژگی های این ماشین کاری، ماشین کاری سطح های هندسی بسیار پیچیده است به طوری که اثر ابزار بر روی قطعه کار باقی نمی ماند به همین دلیل به عنوان فرایند ماشین کاری بدون تماس شناخته شده است ( هیچ تماسی بین قطعه کار و ابزار وجود ندارد ) . همین طور عمر زیاد ابزار کار باعث محبوبیت این روش شده است که می توان قطعات متعددی را با یک سری قالب ساخت، ماشین کاری فلزات و آلیاژها بدون توجه به مقاومت و سختی آن ها از دیگر ویژگی های این روش است.
در واقع به دلیل تبدیل انرژی الکتریکی به واکنش شیمیایی است که ماشین کاری الکتروشیمیایی نامیده شده است.
ماشین کاری الکتروشیمیایی که اساساً مدیون آزمایش ها و کشفیات مایکل فارادی می باشد فرایند نوینی می باشد که بیشتر پیشرفت خود را در ۷۰ سال اخیر داشته است. در سال ۱۹۲۹ نمونه آزمایشگاهی از این دستگاه ساخته شد. از سال های ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۰ تحقیقات زیادی در این زمینه انجام شد، اما هم زمانی با تحقیق و توسعه در زمینه ماشین کاری تخلیه الکتریکی ( EDM ) باعث کندی روند پیشرفت در زمینه ماشین کاری الکتروشیمیایی شد. محرک اصلی برای پیشرفت اساسی این فرایند از نیاز صنعت هواپیمایی نشئت گرفته است به طوری که صنایع هوایی نیازمند ماشین کاری فلزات و آلیاژهای سخت با ایجاد کم ترین عیوب ناشی از ماشین کاری برای افزایش ایمنی و کارایی، بوده و هست. ساخت پره های توربین گازی و قطعات پیچیده ای که ماشین کاری آن ها به روش های سنتی و مرسوم دشوار بوده است نیز از اولین کاربردهای ماشین کاری الکتروشیمیایی می باشد. در بیست سال اخیر کاربردهای این فرایند در صنایع مختلف مانند اتومبیل سازی، پتروشیمی و نفت، مهندسی و تجهیزات پزشکی، ساخت اعضای مصنوعی، ساخت سکه و جواهرات و البته هوافضا در حال افزایش است. اما با توجه به فعالیت های شرکت های هواپیماسازی مانند ایرباس و بویینگ برای افزایش تولید و کیفیت، توسعه این تکنولوژی کماکان وابسته به صنعت هواپیمایی می باشد.
wiki: ماشین کاری الکتروشیمیایی