( ماشرة ) ماشرة. [ ش ِ رَ ] ( ع ص ) ارض ماشرة؛ زمین که گیاهش جنبان باشد از تازگی. ( از منتهی الارب ). زمینی که گیاه آن پس از بارندگی جنبان گردد. ( ناظم الاطباء ). زمینی که گیاه آن از باران سیراب و جنبان و راست گردد. ( از اقرب الموارد ).
