ماریوُو، پیِر کارْله دو شامْبْلن دو (۱۶۸۸ـ۱۷۶۳)(Marivaux, Pierre Carlet de Chamblain de)
ماریوُو، پیِر کارْله دو شامْبْلن دو
رمان نویس و نمایش نامه نویس فرانسوی. در کمدی های پرمایه اش قبل از هرچیز به عشق می پردازد، ازجمله بازی عشق و تصادف (۱۷۳۰) و رازگویی های دروغین (۱۷۳۷). دو رمان ناتمام دارد: زندگی ماریان (۱۷۳۱ـ۱۷۴۱) داستان زندگی زنی جوان است، که آن را با بینشی روان شناختی نوشته است و عناصر خود زندگی نگاشتی دارد؛ و روستایی تازه به دوران رسیده (۱۷۳۵ـ۱۷۳۶)، که تصویری جامع از جامعۀ فرانسوی ترسیم می کند. ماریوو در نوشتن دیالوگ مهارت داشت و دیالوگ هایش سرشار از اظهارات سربسته و نکته های دقیق بود و اصطلاح «ماریووداژ» (گفت وگوی بسیار باریک بینانۀ عاشقان) را در زبان فرانسه وضع کرد. در پاریس زاده شد و بیشتر عمرش را در آن جا گذراند و با ازدست دادن ثروتش مجبور شد که خود کسب معاش کند؛ از این رو، با جدیت به ادبیات رو آورد. برای دو گروه اصلی تئاتر پاریس نمایش نامه نوشت: کمدی فرانسِز، و کمدی ایتالین.
ماریوُو، پیِر کارْله دو شامْبْلن دو
رمان نویس و نمایش نامه نویس فرانسوی. در کمدی های پرمایه اش قبل از هرچیز به عشق می پردازد، ازجمله بازی عشق و تصادف (۱۷۳۰) و رازگویی های دروغین (۱۷۳۷). دو رمان ناتمام دارد: زندگی ماریان (۱۷۳۱ـ۱۷۴۱) داستان زندگی زنی جوان است، که آن را با بینشی روان شناختی نوشته است و عناصر خود زندگی نگاشتی دارد؛ و روستایی تازه به دوران رسیده (۱۷۳۵ـ۱۷۳۶)، که تصویری جامع از جامعۀ فرانسوی ترسیم می کند. ماریوو در نوشتن دیالوگ مهارت داشت و دیالوگ هایش سرشار از اظهارات سربسته و نکته های دقیق بود و اصطلاح «ماریووداژ» (گفت وگوی بسیار باریک بینانۀ عاشقان) را در زبان فرانسه وضع کرد. در پاریس زاده شد و بیشتر عمرش را در آن جا گذراند و با ازدست دادن ثروتش مجبور شد که خود کسب معاش کند؛ از این رو، با جدیت به ادبیات رو آورد. برای دو گروه اصلی تئاتر پاریس نمایش نامه نوشت: کمدی فرانسِز، و کمدی ایتالین.