ماریو مونیچلی ( به ایتالیایی: Mario Monicelli ) ( ۱۶ مه ۱۹۱۵ – ۲۹ نوامبر ۲۰۱۰ ) کارگردان و فیلم نامه نویس ایتالیایی بود. او به همراه لوئیجی کومنچینی و دینو ریسی از استادان ژانر کمدی ایتالیایی بود. مونیچلی یکی از برجسته ترین فیلم سازان دوران پس از جنگ ایتالیا به شمار می رفت.
... [مشاهده متن کامل]
او بیش از ۷۰ فیلم سینمایی را کارگردانی کرد. از معروف ترین فیلم های این کارگردان می توان به توتو به رم می رود، دردسر بزرگ در خیابان مدونا، پدران و پسران، جنگ بزرگ، دوستان من و مرحوم ماتیا پاسکال اشاره کرد. شیوه فیلم سازی مونیچلی ترکیبی از طنز، انتقاد و تلخی بود. او افرون بر ساخت کمدی های واقع گرایانه، چندین فیلم جدی را نیز کارگردانی کرد.
مونیچلی در سال ۱۹۱۵ در خانواده ای هنرمند در ایالت توسکانی زاده شد. پدرش روزنامه نگار و برادرش مترجم و نویسنده بود، اما او از دوست نمایش نامه نویسش «جاکومو فورتزانو» تأثیر پذیرفت و از طریق او با سینما آشنا شد. او پس از آنکه تحصیلات خود را در دانشگاه های پیزا و میلان در رشته های ادبیات و فلسفه به پایان رساند، چند فیلم غیرحرفه ای ساخت. سپس بین سال های ۱۹۳۵ به مدت سه سال دستیار کارگردان آگوستو جنینا بود. از سال ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۹ به همراه استنو به فیلم نامه نویسی پرداخت که حاصل آن بیش از چهل فیلم نامه بود. مونیچلی نخستین فیلمش را در سال ۱۹۳۵ کارگردانی کرد که فیلمی صامت با نام پسران خیابان پال بود. او پس از آنکه هفت فیلم کمدی با همکاری استنو ساخت، از سال ۱۹۵۴ به طور مستقل به فیلمسازی ادامه داد.
فیلم سازی او در ژانر کمدی تلخ در سبک نئورئالیسم، در سال های پس از جنگ جهانی دوم شکل گرفت. او در طول دوران فعالیتش جوایز سینمایی بسیاری دریافت کرد و سه بار نامزد دریافت اسکار بهترین فیلم خارجی برای فیلم های جنگ بزرگ ( ۱۹۵۹ ) ، برنامه ریز ( ۱۹۶۳ ) و دختری با هفت تیر ( ۱۹۶۸ ) شد. مهمترین جایزه های سینمایی او شامل جایزه شیر طلایی از جشنواره فیلم ونیز برای فیلم جنگ بزرگ ( ۱۹۵۸ ) ، جایزه دستاورد یک عمر فعالیت هنری از جشنواره ونیز و سه بار جایزه خرس نقره ای از جشنواره فیلم برلین هستند. یکی از ساخته های این کارگردان با نام بورژوای کوچک کوچک ( ۱۹۷۷ ) در جشنواره جهانی فیلم تهران به نمایش در آمد و مورد استقبال قرار گرفت.
مونیچلی بازیگرانی همچون مارچلو ماسترویانی، ویتوریو گاسمن، کلودیا کاردیناله و ویتوریو دسیکا را به سینمای ایتالیا و جهان معرفی کرد. همچنین او بارها با کمدین های برجسته ای مانند توتو و آلبرتو سوردی همکاری کرد.
... [مشاهده متن کامل]
او بیش از ۷۰ فیلم سینمایی را کارگردانی کرد. از معروف ترین فیلم های این کارگردان می توان به توتو به رم می رود، دردسر بزرگ در خیابان مدونا، پدران و پسران، جنگ بزرگ، دوستان من و مرحوم ماتیا پاسکال اشاره کرد. شیوه فیلم سازی مونیچلی ترکیبی از طنز، انتقاد و تلخی بود. او افرون بر ساخت کمدی های واقع گرایانه، چندین فیلم جدی را نیز کارگردانی کرد.
مونیچلی در سال ۱۹۱۵ در خانواده ای هنرمند در ایالت توسکانی زاده شد. پدرش روزنامه نگار و برادرش مترجم و نویسنده بود، اما او از دوست نمایش نامه نویسش «جاکومو فورتزانو» تأثیر پذیرفت و از طریق او با سینما آشنا شد. او پس از آنکه تحصیلات خود را در دانشگاه های پیزا و میلان در رشته های ادبیات و فلسفه به پایان رساند، چند فیلم غیرحرفه ای ساخت. سپس بین سال های ۱۹۳۵ به مدت سه سال دستیار کارگردان آگوستو جنینا بود. از سال ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۹ به همراه استنو به فیلم نامه نویسی پرداخت که حاصل آن بیش از چهل فیلم نامه بود. مونیچلی نخستین فیلمش را در سال ۱۹۳۵ کارگردانی کرد که فیلمی صامت با نام پسران خیابان پال بود. او پس از آنکه هفت فیلم کمدی با همکاری استنو ساخت، از سال ۱۹۵۴ به طور مستقل به فیلمسازی ادامه داد.
فیلم سازی او در ژانر کمدی تلخ در سبک نئورئالیسم، در سال های پس از جنگ جهانی دوم شکل گرفت. او در طول دوران فعالیتش جوایز سینمایی بسیاری دریافت کرد و سه بار نامزد دریافت اسکار بهترین فیلم خارجی برای فیلم های جنگ بزرگ ( ۱۹۵۹ ) ، برنامه ریز ( ۱۹۶۳ ) و دختری با هفت تیر ( ۱۹۶۸ ) شد. مهمترین جایزه های سینمایی او شامل جایزه شیر طلایی از جشنواره فیلم ونیز برای فیلم جنگ بزرگ ( ۱۹۵۸ ) ، جایزه دستاورد یک عمر فعالیت هنری از جشنواره ونیز و سه بار جایزه خرس نقره ای از جشنواره فیلم برلین هستند. یکی از ساخته های این کارگردان با نام بورژوای کوچک کوچک ( ۱۹۷۷ ) در جشنواره جهانی فیلم تهران به نمایش در آمد و مورد استقبال قرار گرفت.
مونیچلی بازیگرانی همچون مارچلو ماسترویانی، ویتوریو گاسمن، کلودیا کاردیناله و ویتوریو دسیکا را به سینمای ایتالیا و جهان معرفی کرد. همچنین او بارها با کمدین های برجسته ای مانند توتو و آلبرتو سوردی همکاری کرد.
