ماریو ژوزه مولینا - پاسکِل هنریکز ( به اسپانیایی: Mario José Molina - Pasquel Henríquez ) ( زاده ۱۹ مارس ۱۹۴۳ – درگذشته ۷ اکتبر ۲۰۲۰ ) در تاریخ ۱۹ مارس ۱۹۴۳ در مکزیکو سیتی به دنیا آمد و در ۷ اکتبر ۲۰۲۰ به دلیل حمله قلبی درگذشت. او شیمیدان مکزیکی بود که در سال ۱۹۹۵ به همراه فرانک رولند از آمریکا و پاول کروتزن از هلند «برای کار دربارهٔ شیمی اتمسفر به خصوص در مورد شکل گیری و تجزیه ازن» جایزه نوبل شیمی به وی اعطا شد. او کسی بود که اثرات مضر کلروفلوئوروکربن ( CFC ) برلایه ازن را کشف کرد.
... [مشاهده متن کامل]
مولینا در کار خود، سمت های تحقیق و تدریس را در دانشگاه کالیفرنیا، ایروین، انستیتوی فناوری کالیفرنیا، انستیتوی فناوری ماساچوست، دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو و مرکز علوم جوی در مؤسسه اقیانوس شناسی اسکریپز داشت. مولینا همچنین مدیر مرکز انرژی و محیط زیست ماریو مولینا در مکزیکو سیتی بود. مولینا مشاور سیاست آب و هوا رئیس جمهور مکزیک، انریکه پنیا نیتو بود.
بین سال های ۱۹۷۴ و ۲۰۰۴، مولینا به طور مختلف پست های تحقیق و تدریس را در دانشگاه کالیفرنیا، ارواین، آزمایشگاه پیش رانش جت در مؤسسه فناوری کالیفرنیا و مؤسسه فناوری ماساچوست ( MIT ) بر عهده داشت، جایی که وی یک قرار کرسی مشترک در گروه جوی و سیاره زمین داشت. در اول ژوئیه ۲۰۰۴، مولینا به گروه شیمی و بیوشیمی در دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو و مرکز علوم جوی در مؤسسه اقیانوس شناسی Scripps پیوست. علاوه بر این او یک سازمان غیرانتفاعی تأسیس کرد که مرکز تحقیقات استراتژیک انرژی و محیط زیست ماریو مولینا ( به اسپانیایی: Centro Mario Molina para Estudios Estratégicos sobre Energía y Medio Ambiente ) را در مکزیکوسیتی در سال ۲۰۰۵ افتتاح کرد. مولینا به عنوان مدیر آن فعالیت می کرد.
در سال ۱۹۷۴، به عنوان محقق فوق دکترا در دانشگاه کالیفرنیا، ایروین، مولینا و اف. شروود رولند مقاله مشترکی را در مجله Nature نوشت که تهدید کلروفلوئوروکربن ( CFC ) برای لایه ازن در استراتوسفر را برجسته می کند. در آن زمان از کلروفلوئوروکربن به عنوان پیشرانه های شیمیایی و مبرد استفاده می شد. مولینا و رولند مقاله کوتاه Nature را با گزارشی ۱۵۰ صفحه ای برای کمیسیون انرژی اتمی ایالات متحده ( AEC ) دنبال کردند، که آنها را در نشست سپتامبر ۱۹۷۴ انجمن شیمی آمریکا در آتلانتیک سیتی ارائه دادند. این گزارش و یک کنفرانس مطبوعاتی سازمان یافته ACS، که در آن آنها خواستار ممنوعیت کامل انتشار بیشتر کلروفلوئوروکربنها در جو بودند، توجه ملی را به خود جلب کرد.
... [مشاهده متن کامل]
مولینا در کار خود، سمت های تحقیق و تدریس را در دانشگاه کالیفرنیا، ایروین، انستیتوی فناوری کالیفرنیا، انستیتوی فناوری ماساچوست، دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو و مرکز علوم جوی در مؤسسه اقیانوس شناسی اسکریپز داشت. مولینا همچنین مدیر مرکز انرژی و محیط زیست ماریو مولینا در مکزیکو سیتی بود. مولینا مشاور سیاست آب و هوا رئیس جمهور مکزیک، انریکه پنیا نیتو بود.
بین سال های ۱۹۷۴ و ۲۰۰۴، مولینا به طور مختلف پست های تحقیق و تدریس را در دانشگاه کالیفرنیا، ارواین، آزمایشگاه پیش رانش جت در مؤسسه فناوری کالیفرنیا و مؤسسه فناوری ماساچوست ( MIT ) بر عهده داشت، جایی که وی یک قرار کرسی مشترک در گروه جوی و سیاره زمین داشت. در اول ژوئیه ۲۰۰۴، مولینا به گروه شیمی و بیوشیمی در دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو و مرکز علوم جوی در مؤسسه اقیانوس شناسی Scripps پیوست. علاوه بر این او یک سازمان غیرانتفاعی تأسیس کرد که مرکز تحقیقات استراتژیک انرژی و محیط زیست ماریو مولینا ( به اسپانیایی: Centro Mario Molina para Estudios Estratégicos sobre Energía y Medio Ambiente ) را در مکزیکوسیتی در سال ۲۰۰۵ افتتاح کرد. مولینا به عنوان مدیر آن فعالیت می کرد.
در سال ۱۹۷۴، به عنوان محقق فوق دکترا در دانشگاه کالیفرنیا، ایروین، مولینا و اف. شروود رولند مقاله مشترکی را در مجله Nature نوشت که تهدید کلروفلوئوروکربن ( CFC ) برای لایه ازن در استراتوسفر را برجسته می کند. در آن زمان از کلروفلوئوروکربن به عنوان پیشرانه های شیمیایی و مبرد استفاده می شد. مولینا و رولند مقاله کوتاه Nature را با گزارشی ۱۵۰ صفحه ای برای کمیسیون انرژی اتمی ایالات متحده ( AEC ) دنبال کردند، که آنها را در نشست سپتامبر ۱۹۷۴ انجمن شیمی آمریکا در آتلانتیک سیتی ارائه دادند. این گزارش و یک کنفرانس مطبوعاتی سازمان یافته ACS، که در آن آنها خواستار ممنوعیت کامل انتشار بیشتر کلروفلوئوروکربنها در جو بودند، توجه ملی را به خود جلب کرد.
