ماریو توبینو

ماریو توبینو ( ایتالیایی: Mario Tobino ) ، یک شاعر، نویسنده و روان پزشک اهل ایتالیا بود
در ۱۶ ژانویه ۱۹۱۰ در ویارجو، استان لوکا در توسکانی به دنیا آمد. توبینو نویسنده ای پرکار بود که ابتدا حرفه خود را با شعر آغاز کرد اما به مرور مجذوب نثر شد. توبینو را عموماً به خاطر رمان هایش می شناسند. آثار او بیشتر متاثر از زندگی شخصی خودش است و غالباً زمینه های اجتماعی و روانی دارد.
در سال ۱۹۳۶ از دانشگاه بولونیا مدرک پزشکی گرفت. سپس تخصص خود را در رشته نورولوژی و روان پزشکی به پایان رساند. توبینو همه عمرش را در زادگاهش زیست و در مراکز روان درمانی مختلفی کار کرد که مهم ترین شان مرکز روانی ماجیانو ( Maggiano ) بود، جایی که توبینو از ۱۹۴۲ تا ۱۹۸۰ به درمان بیمارها مشغول بود.
ماریو توبینو در آغاز راه داستان نویسی خود هنر ادبیات را با علم روان پزشکی در آمیخت و با این ترکیب داستان هایی منحصر به فرد با شخصیت های به شدت ملهم از آدم های واقعی خلق کرد.
توبینو به ویژه در دو رمان «زنان آزاد ماجیانو» ( Le libere donne di Magliano ) چاپ ۱۹۵۳ در فلورانس، و «در راه پله های باستانی» ( Per le antiche scale ) منتشر شده در میلان به سال ۱۹۷۲، بیش از آن که به جنبه های خشک و علمی مباحث روان پریشی بپردازد، جنون را در قالبی ملموس و ادبی توصیف می کند و با این شیوه بدیع موفق به ایجاد تحولی چشم گیر در نگاه و آگاهی عمومی خواننده از بیماری های روانی و مشکلات ناشی از آن می شود.
وی در سال ۱۹۶۲ برنده جایزه استرگا شد.
توبینو در ۱۱ دسامبر ۱۹۹۱ در سن هشتادو یک سالگی در آگریجنتو، جزیره سیسیل جایی که به عنوان مهمان در مراسم جایزه پیراندلو حضور پیدا کرده بود، چشم از جهان فرو بست.
داستان «چکوی دلقک» توسط فیروزه مهاجر به فارسی ترجمه شده است.
از فیلم هایی که وی در ساخته شده آن ها نقش داشته است، می توان به در زیر پلکان باستانی اشاره نمود.