مارینا آبراموویچ. مارینا آبراموویچ ( به صربی: Marina Abramović ) متولد ۳۰ نوامبر ۱۹۴۶ در یوگسلاوی، هنرمندی در زمینه هنر اجرا می باشد.
مارینا آبرامویچ هنرمند یوگسلاوی تبار ساکن نیویورک است که از اوایل دههٔ ۱۹۷۰ خلق آثار پرفورمنس را به صورت حرفه ای آغاز کرد. وی با سه دهه فعالیت، سعی بر این دارد تا خود را به عنوان «مادر هنر پرفورمنس» مطرح کند. اثر آبراموویچ رابطهٔ میان پرفورمر ( اجرا کار ) و مخاطب، محدودیت های بدن و امکانات مفاهیم ذهنی را مورد کاوش قرار می دهد.
پاتریچ واماوا عموی بزرگ مارینا آبراموویچ، کشیش یک کلیسای ارتدوکس صربستانی بود. والدین او، هر دو در جنگ جهانی دوم نظامی بودند. پدرش ووجو یک فرمانده بود که بعد از جنگ به عنوان یک قهرمان ملی مورد تحسین قرار گرفت. مادرش دانیکا، یک سرگرد ارتش بود که در اواسط دهه شصت مدیریت موزهٔ هنر و انقلاب بلگراد را بر عهده داشت.
پدر آبرامویچ در ۱۹۶۴ خانواده اش را ترک کرد. در مصاحبه ای که در ۱۹۹۸ منتشر شد، مارینا شرح داد که چگونه مادر به شیوهٔ ارتشی ها کنترل من و برادرم را در دست گرفت. من تا سن ۲۹ سالگی اجازه نداشتم که بعد از ۱۰ شب از خانه بیرون بروم. . . . همه پرفورمنس هایم در یوگسلاوی را در غروب و قبل از ساعت ۱۰ شب انجام می دادم چرا که مجبور بودم که پس از آن به خانه بروم. کاملاً احمقانه بود اما تمام خودزنی ها، تازیانه زنی ها و خودسوزی هایم تقریباً زندگی ام را در ستارهٔ آتشین مفقود می کرد. همه چیز باید قبل از ساعت ۱۰ و در غروب انجام می شد.
آبرامویچ در طی سال های ۱۹۶۵ تا ۱۹۷۰ دانشجوی آکادمی هنرهای زیبا در بلگراد بود. او تحصیلات تکمیلی اش را در آکادمی هنرهای زیبای زاگرب در ۱۹۷۲ به پایان رساند و از ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۵ در آکادمی هنرهای زیبا واقع در نوی سَد به تدریس پرداخت، زمانی که در حال تکمیل نخستین پرفورمنس انفرادی اش بود از ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۶، با نِسا پریپویچ ازدواج کرد. در ۱۹۷۶ یوگسلاوی را ترک گفت و به آمستردام رفت.
مارینا آبراموویچ نیروی طبیعت است. هنرمندی که آثارش به اندازه زندگی اش حیرت انگیزند. او از بدنش به مثابه سوژه و رسانه اصلی هنرش استفاده می کند. آبراموویچ در اواسط دهه هفتاد با اجراهای رادیکال و خلاقانه اش که با همکاری اولای هنرمند آلمانی تبار ساخته بود به شهرت رسید. «هنر راحت است» نوشته ای بود که آبراموویچ و اولای بر شیشه جلوی اتومبیل مینی ون که خانه شان بود و در آن زندگی می کردند چسبانده بودند؛ اتومبیلی که حالا اثری موزه ای است. وقتی همکاری ۳۳ ساله این دو به پایان رسید، مارینا به تنهایی کارش را ادامه داد و در نهایت به نامدارترین پرفورمنس آرتیست زن بدل شد که بانی تبدیل اجرا به شکلی نهادینه از هنر بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمارینا آبرامویچ هنرمند یوگسلاوی تبار ساکن نیویورک است که از اوایل دههٔ ۱۹۷۰ خلق آثار پرفورمنس را به صورت حرفه ای آغاز کرد. وی با سه دهه فعالیت، سعی بر این دارد تا خود را به عنوان «مادر هنر پرفورمنس» مطرح کند. اثر آبراموویچ رابطهٔ میان پرفورمر ( اجرا کار ) و مخاطب، محدودیت های بدن و امکانات مفاهیم ذهنی را مورد کاوش قرار می دهد.
پاتریچ واماوا عموی بزرگ مارینا آبراموویچ، کشیش یک کلیسای ارتدوکس صربستانی بود. والدین او، هر دو در جنگ جهانی دوم نظامی بودند. پدرش ووجو یک فرمانده بود که بعد از جنگ به عنوان یک قهرمان ملی مورد تحسین قرار گرفت. مادرش دانیکا، یک سرگرد ارتش بود که در اواسط دهه شصت مدیریت موزهٔ هنر و انقلاب بلگراد را بر عهده داشت.
پدر آبرامویچ در ۱۹۶۴ خانواده اش را ترک کرد. در مصاحبه ای که در ۱۹۹۸ منتشر شد، مارینا شرح داد که چگونه مادر به شیوهٔ ارتشی ها کنترل من و برادرم را در دست گرفت. من تا سن ۲۹ سالگی اجازه نداشتم که بعد از ۱۰ شب از خانه بیرون بروم. . . . همه پرفورمنس هایم در یوگسلاوی را در غروب و قبل از ساعت ۱۰ شب انجام می دادم چرا که مجبور بودم که پس از آن به خانه بروم. کاملاً احمقانه بود اما تمام خودزنی ها، تازیانه زنی ها و خودسوزی هایم تقریباً زندگی ام را در ستارهٔ آتشین مفقود می کرد. همه چیز باید قبل از ساعت ۱۰ و در غروب انجام می شد.
آبرامویچ در طی سال های ۱۹۶۵ تا ۱۹۷۰ دانشجوی آکادمی هنرهای زیبا در بلگراد بود. او تحصیلات تکمیلی اش را در آکادمی هنرهای زیبای زاگرب در ۱۹۷۲ به پایان رساند و از ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۵ در آکادمی هنرهای زیبا واقع در نوی سَد به تدریس پرداخت، زمانی که در حال تکمیل نخستین پرفورمنس انفرادی اش بود از ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۶، با نِسا پریپویچ ازدواج کرد. در ۱۹۷۶ یوگسلاوی را ترک گفت و به آمستردام رفت.
مارینا آبراموویچ نیروی طبیعت است. هنرمندی که آثارش به اندازه زندگی اش حیرت انگیزند. او از بدنش به مثابه سوژه و رسانه اصلی هنرش استفاده می کند. آبراموویچ در اواسط دهه هفتاد با اجراهای رادیکال و خلاقانه اش که با همکاری اولای هنرمند آلمانی تبار ساخته بود به شهرت رسید. «هنر راحت است» نوشته ای بود که آبراموویچ و اولای بر شیشه جلوی اتومبیل مینی ون که خانه شان بود و در آن زندگی می کردند چسبانده بودند؛ اتومبیلی که حالا اثری موزه ای است. وقتی همکاری ۳۳ ساله این دو به پایان رسید، مارینا به تنهایی کارش را ادامه داد و در نهایت به نامدارترین پرفورمنس آرتیست زن بدل شد که بانی تبدیل اجرا به شکلی نهادینه از هنر بود.
wiki: مارینا آبراموویچ