ماریا ترزیا فون پارادیس
ماریا ترِزیا فون پارادیس زاده ی 15 مِی 1759 و درگذشته ی 1 فوریه ی 1824، موسیقیدان و تصنیف گر موسیقی اهل اتریش بوده است. او در سال های ابتدایی عمرش، بینایی خود را از دست داد. گفته می شود موتسارت، پیانو کنسرتوی شماره 18 خود را برای فون پارادیس نوشته است.
پدر ماریا، جوزف آنتون فون پارادیس نام داشت که وزیر بازرگانی و مشاور دربار ملکه ماریا ترزا بود و اسم فرزندش را نیز به افتخار ملکه، ماریا نهاد. شواهدی در دست است که نشان می دهد ماریا بین دو تا پنج سالگی، قوه ی بینایی خود را از دست داد.
او در کودکی و جوانی، آموزش های گسترده ای در زمینه ی موسیقی زیر نظر اساتید مطرحی چون: آنتونیو سالیری، لئوپُلد کوژلُخ، وینچنزو رجینی و جوزف فولگر، دیده بود.
به رغم از دست دادن بینایی، پارادیس حافظه ای قوی و قوه ی شنوایی دقیقی داشت به طوری که شش کنسرتو را تنها از طریق گوش دادن به آن ها یاد گرفته بود. او همچنین چندین رپرتوار مذهبی و انفرادی را به همین طریق یاد گرفت.
در 1773، از پارادیس دعوت شد تا اجرای یک کنسرتو برای ساز ارگان را که توسط آنتونیو سالیری تصنیف شده بود، بر عهده بگیرد. متاسفانه امروزه تنها بخش اول این کنسرتو به دست ما رسیده و بخش دوم آن ناپدید شده است.
در سال 1775، پارادیس به عنوان آوازخوان و نوازنده ی پیانو در تالارهای وین و کنسرت های مختلف به اجرا پرداخت.
در خلال سال های 1776 تا 1777، پارادیس تحت درمان فرانتس مسمر، پزشک مشهور آلمانی قرار گرفت و درمان های او تا حدی نابینایی کامل پارادیس را بهبود بخشید. در ادامه اما به دلیل ترس از بدگویی مردم درباره ی رابطه ی او با پزشک و همچنین به دلیل ترس از دست دادن مستمری ای که برای نابینا بودنش دریافت می کرد، به درمان خاتمه داد. با این جدایی، او برای همیشه نابینا باقی ماند.
پارادیس خود را محدود به وین نکرد و در سال 1783، با همراهی مادرش مهیای برگزاری چند اجرا در پاریس و لندن شد. در آگوست همان سال و یا به نقل از نانِرل در سپتامبر آن سال ( نانِرل، خواهر بزرگتر موستارت و نوازنده ی پیانو ) پارادیس و همراهانش به دیدار موستارت در شهر سالزبورگ رفتند. پس از آن پارادیس در سوییس و چند شهر آلمان از جمله فرانکفورت، به اجرا پرداخت و نهایتاً تور خود را در مارس 1784 میلادی در پاریس به پایان رساند. پارادیس در مجموع 14 مرتبه در شهر پاریس به روی صحنه رفت و مورد تحسین بسیاری از منتقدین و علاقه مندان نیز قرار گرفت. گفتنی است به سال 1785، پارادیس در کار تاسیس نخستین مدرسه ی مخصوصِ افراد نابینا، به کمک "والنتین هاوی" ( بنیادگذار اصلی این مدرسه ) شتافت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفماریا ترِزیا فون پارادیس زاده ی 15 مِی 1759 و درگذشته ی 1 فوریه ی 1824، موسیقیدان و تصنیف گر موسیقی اهل اتریش بوده است. او در سال های ابتدایی عمرش، بینایی خود را از دست داد. گفته می شود موتسارت، پیانو کنسرتوی شماره 18 خود را برای فون پارادیس نوشته است.
پدر ماریا، جوزف آنتون فون پارادیس نام داشت که وزیر بازرگانی و مشاور دربار ملکه ماریا ترزا بود و اسم فرزندش را نیز به افتخار ملکه، ماریا نهاد. شواهدی در دست است که نشان می دهد ماریا بین دو تا پنج سالگی، قوه ی بینایی خود را از دست داد.
او در کودکی و جوانی، آموزش های گسترده ای در زمینه ی موسیقی زیر نظر اساتید مطرحی چون: آنتونیو سالیری، لئوپُلد کوژلُخ، وینچنزو رجینی و جوزف فولگر، دیده بود.
به رغم از دست دادن بینایی، پارادیس حافظه ای قوی و قوه ی شنوایی دقیقی داشت به طوری که شش کنسرتو را تنها از طریق گوش دادن به آن ها یاد گرفته بود. او همچنین چندین رپرتوار مذهبی و انفرادی را به همین طریق یاد گرفت.
در 1773، از پارادیس دعوت شد تا اجرای یک کنسرتو برای ساز ارگان را که توسط آنتونیو سالیری تصنیف شده بود، بر عهده بگیرد. متاسفانه امروزه تنها بخش اول این کنسرتو به دست ما رسیده و بخش دوم آن ناپدید شده است.
در سال 1775، پارادیس به عنوان آوازخوان و نوازنده ی پیانو در تالارهای وین و کنسرت های مختلف به اجرا پرداخت.
در خلال سال های 1776 تا 1777، پارادیس تحت درمان فرانتس مسمر، پزشک مشهور آلمانی قرار گرفت و درمان های او تا حدی نابینایی کامل پارادیس را بهبود بخشید. در ادامه اما به دلیل ترس از بدگویی مردم درباره ی رابطه ی او با پزشک و همچنین به دلیل ترس از دست دادن مستمری ای که برای نابینا بودنش دریافت می کرد، به درمان خاتمه داد. با این جدایی، او برای همیشه نابینا باقی ماند.
پارادیس خود را محدود به وین نکرد و در سال 1783، با همراهی مادرش مهیای برگزاری چند اجرا در پاریس و لندن شد. در آگوست همان سال و یا به نقل از نانِرل در سپتامبر آن سال ( نانِرل، خواهر بزرگتر موستارت و نوازنده ی پیانو ) پارادیس و همراهانش به دیدار موستارت در شهر سالزبورگ رفتند. پس از آن پارادیس در سوییس و چند شهر آلمان از جمله فرانکفورت، به اجرا پرداخت و نهایتاً تور خود را در مارس 1784 میلادی در پاریس به پایان رساند. پارادیس در مجموع 14 مرتبه در شهر پاریس به روی صحنه رفت و مورد تحسین بسیاری از منتقدین و علاقه مندان نیز قرار گرفت. گفتنی است به سال 1785، پارادیس در کار تاسیس نخستین مدرسه ی مخصوصِ افراد نابینا، به کمک "والنتین هاوی" ( بنیادگذار اصلی این مدرسه ) شتافت.
wiki: ماریا ترزیا فون پارادیس