ماری هلن لوفوشو ( فرانسوی: Marie - Hélène Lefaucheux ؛ ۲۶ فوریهٔ ۱۹۰۴ – ۲۵ فوریهٔ ۱۹۶۴ ) سیاستمدار و فعال حقوق بشر و حقوق زنان اهل فرانسه بود.
در جنگ جهانی دوم، او عضو مقاومت فرانسه بود و بعد از اینکه همسرش توسط گشتاپو دستگیر شد، آزادی او را از اردوگاه مرگ بوخن والت سازمان داد. او تنها زن در هیئت نمایندگی فرانسه در اولین مجمع عمومی سازمان ملل متحد بود، به بنیانگذاری کمیسیون مقام زن ملل متحد کمک کرد و از سال ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۳ ریاست آن را به عهده داشت. ماری هلن لوفوشو برندهٔ جوایزی همچون لژیون دونور شده است.
... [مشاهده متن کامل]
ماری هلن پستل وینی در ۲۶ فوریه ۱۹۰۴ در پاریس به دنیا آمد. مادر و پدرش مادلین و مارسل پستل وینی بودند. او در پاریس به مدرسه ابتدایی رفت. او یکی از نخستین دو زنی بود که در کالج علوم سیاسی پذیرفته شد و پیانو را در دانشگاه اکول د لوور ( École du Louvre ) فراگرفت. در سال ۱۹۲۵، با پیر لوفوشو، یک صنعتگر و وکیل ازدواج کرد، این دو به دلیل تصادفی که مری در جوانیش دچار آن شد، فرزند نداشتند.
در طول جنگ جهانی دوم، پیر و ماری تبدیل به اعضای مهم مقاومت فرانسه شدند. آپارتمان آنها در پاریس تقاطع جنبش زیرزمینی و یک سازمان برای تهیه بسته برای زندانیان سیاسی و خانواده هایشان بود. از بهار ۱۹۴۲، لوفوشو در تماس با ایوان چورن، کسی که بین زندانیان کتاب توزیع می کرد، بود. آنها موفق به ایجاد یک سیستم ارتباطی با زندانیان پاریسی شده و اطلاعات را به خانواده های زندانیان در بازداشتگاه های مخفی انتقال می دادند. سیستم آنها منجر به ایجاد کمیته کارکنان اجتماعی مقاومت یا به فرانسوی Comité des œuvres sociales de la Résistance ( COSOR ) شد.
ماری به عنوان معاون رئیس بخش شعبه پاریسی کمیته فرانسوی آزادی ملی خدمت کرده است. او همچنین نماینده CMO کمیته آزادی پاریس در مارس ۱۹۴۴ شد.
پیر لوفوشو در ژوئن ۱۹۴۴ توسط اس دی ( پلیس خدمات امنیتی آلمان ) دستگیر و در اوت با قطار به آلمان فرستاده شد. ماری هلن قطار را با دوچرخه خود دنبال کرد تا مقصدش را تعیین کند. ماری او را تا بار - لو - دوک دنبال کرد با امید به اینکه بتواند تحت توافق نوردلینگ، همسر خود را آزاد کند. او بعداً متوجه شد که شوهرش در اردوگاه مرگ بوخن والت زندانی است و ترتیب یک نشست با رئیس گشتاپو را در متس، فرانسه داد تا با او ملاقات کند. ماری او را متقاعد کرد که پیر را به مس انتقال دهد. هنگامی که به دلیل پیشرفت متفقین این شهر از آلمان ها خالی شد، ماری و پیر بالاخره در اویل سپتامبر به همدیگر رسیدند.
در جنگ جهانی دوم، او عضو مقاومت فرانسه بود و بعد از اینکه همسرش توسط گشتاپو دستگیر شد، آزادی او را از اردوگاه مرگ بوخن والت سازمان داد. او تنها زن در هیئت نمایندگی فرانسه در اولین مجمع عمومی سازمان ملل متحد بود، به بنیانگذاری کمیسیون مقام زن ملل متحد کمک کرد و از سال ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۳ ریاست آن را به عهده داشت. ماری هلن لوفوشو برندهٔ جوایزی همچون لژیون دونور شده است.
... [مشاهده متن کامل]
ماری هلن پستل وینی در ۲۶ فوریه ۱۹۰۴ در پاریس به دنیا آمد. مادر و پدرش مادلین و مارسل پستل وینی بودند. او در پاریس به مدرسه ابتدایی رفت. او یکی از نخستین دو زنی بود که در کالج علوم سیاسی پذیرفته شد و پیانو را در دانشگاه اکول د لوور ( École du Louvre ) فراگرفت. در سال ۱۹۲۵، با پیر لوفوشو، یک صنعتگر و وکیل ازدواج کرد، این دو به دلیل تصادفی که مری در جوانیش دچار آن شد، فرزند نداشتند.
در طول جنگ جهانی دوم، پیر و ماری تبدیل به اعضای مهم مقاومت فرانسه شدند. آپارتمان آنها در پاریس تقاطع جنبش زیرزمینی و یک سازمان برای تهیه بسته برای زندانیان سیاسی و خانواده هایشان بود. از بهار ۱۹۴۲، لوفوشو در تماس با ایوان چورن، کسی که بین زندانیان کتاب توزیع می کرد، بود. آنها موفق به ایجاد یک سیستم ارتباطی با زندانیان پاریسی شده و اطلاعات را به خانواده های زندانیان در بازداشتگاه های مخفی انتقال می دادند. سیستم آنها منجر به ایجاد کمیته کارکنان اجتماعی مقاومت یا به فرانسوی Comité des œuvres sociales de la Résistance ( COSOR ) شد.
ماری به عنوان معاون رئیس بخش شعبه پاریسی کمیته فرانسوی آزادی ملی خدمت کرده است. او همچنین نماینده CMO کمیته آزادی پاریس در مارس ۱۹۴۴ شد.
پیر لوفوشو در ژوئن ۱۹۴۴ توسط اس دی ( پلیس خدمات امنیتی آلمان ) دستگیر و در اوت با قطار به آلمان فرستاده شد. ماری هلن قطار را با دوچرخه خود دنبال کرد تا مقصدش را تعیین کند. ماری او را تا بار - لو - دوک دنبال کرد با امید به اینکه بتواند تحت توافق نوردلینگ، همسر خود را آزاد کند. او بعداً متوجه شد که شوهرش در اردوگاه مرگ بوخن والت زندانی است و ترتیب یک نشست با رئیس گشتاپو را در متس، فرانسه داد تا با او ملاقات کند. ماری او را متقاعد کرد که پیر را به مس انتقال دهد. هنگامی که به دلیل پیشرفت متفقین این شهر از آلمان ها خالی شد، ماری و پیر بالاخره در اویل سپتامبر به همدیگر رسیدند.
